Mugtong-mugto ang mga mata ni Lena, nang maalimpungatan. Nakatulog siya nang hindi niya namalayan dahil sa kakaiyak. Sumulyap siya sa orasang nakapatong sa bed side table, mag-aala-una na ng madaling araw. Nakakaramdam na siya ng hapdi ng sikmura dahil sa gutom. Mula tanghali kasi siyang nagkulong sa silid na iyon at nag-iiyak, kaya hindi nakapagtataka na gutom na gutom siya.
Napagpasyahan niyang lumabas at tumungo sa kusina upang kumuha ng makakain. Siguro naman ay tulog na ang binata kung nasa bahay man ito at walang pagkakataon na makikita niya ang hayop na lalaking iyon sa ganitong dis-oras ng madaling araw.
Maingat ang ginawa niyang pagbukas ng pinto upag hindi iyon makagawa ng ano mang ingay. Pati ang mga hakbang niya ay puno ng ingat. Dahan dahan siya sa paglakad ng walang anu-ano
