ภายในห้องนอนที่มีเพียงไฟสลัวจากฝั่งฟากหนึ่งเท่านั้น ฉันล้มตัวลงบนเตียงนอนนุ่มอย่างทรงตัวเอาไว้ไม่อยู่ วิคเตอร์จัดแจงหมอนแนบชิดกับหัวเตียงซ้อนกันสามใบเพื่อที่จะให้ฉันได้นั่งพักก่อน ฉัน…รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังจะอ้วกออกมาอย่างไรไม่รู้
วิคเตอร์นั่งมองฉันอยู่ไม่ห่าง ก่อนที่เขาจะมองซ้ายแลขวาหาอะไรบางอย่าง
“ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหน”
“…ในห้องน้ำ”
วิคเตอร์เดินตรงออกไปทางห้องน้ำก่อนจะเปิดไฟพรึ่บและตามหาผ้าเช็ดตัวดังกล่าว ไม่นานเขาก็กลับออกมาพร้อมกับถือกะละมังขนาดพอดีมือ
“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันทำเอง”
ฉันรู้ว่าเขากำลังจะเช็ดตัวให้ฉัน แต่ว่ามันไม่เห็นจะต้องดูแลกันขนาดนั้นเลยนี่นา ยิ่งในตอนนี้…เขาอาจจะทำให้หัวใจของฉันวายตายได้
“ฉันอยากตอบแทนที่เธอช่วยพาไปโรงพยาบาลครั้งก่อน อย่าห้าม…ถ้าเธอไม่ได้อยู่ตรงนั้นฉันอาจจะตายไปแล้วก็ได้”
เขาพูดพลางใช้มือบิดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเป็นเกลียว น้ำประปาไหลออกจากผ้าเช็ดตัว
