ตื้อรักวิศวะร้าย

ต้นข้าว & วิคเตอร์ - 7 เป็นชู้ไม่รู้ตัว

@ตึกวิศวกรรม

ผมนั่งฟังไอ้เอกกำลังโม้ถึงการไปจีบสาวคณะแพทย์เมื่อหลายวันก่อน ผมนั่งฟังไปก็แอบสมเพชมันไปเพราะดันถูกหลอกให้ทำอย่างนั้นทำอย่างนี้ แต่สุดท้ายดันกลายเป็นว่าไม่ได้อะไรกลับมาเลยเพราะเรื่องฐานะและความรู้ที่ถูกคุณหมอสาวคนนั้นเอาแต่ถามว่าระบบย่อยอาหารคืออะไร หรือเซลล์เม็ดเลือดแดงใหญ่เป็นแบบไหนไหลเวียนยังไง โอ้โห…เหมือนว่ามันจะได้ครูเพิ่มอีกหนึ่งคนมากกว่านะ

“ฮ่าฮ่าฮ่า” มีคุณหัวเราะลั่น

“แบบนี้ไอ้วิคเตอร์มันก็โชคดีดิวะ ที่ไม่ได้จีบต่อ” วายุมันพูด

“เออ เหมือนว่ากูจะเห็นคืนนั้นมันทำห้องน้ำผับกูเสียด้วยแม่งรีบร้อนฉิบหาย กูก็นึกว่าตามสาวคณะแพทย์ไปซะอีก” มีคุณเสริม

“สรุปวันนั้นมึงกลับตอนไหน” เต้ถามจี้ผม

“จะอยากรู้ไปทำไมวะเออ” ผมตอบปัด และหันไปสนใจหนังสือขึ้นมาทันที

“เฮ้ย มีความลับว่ะ สรุปไม่ได้จีบสาวคณะแพทย์แล้ว?”

“เออ” ผมตอบไอ้เต้

“งั้นเป้าหมายต่อไป…” ไอ้วายุมันกำลังจะหาเป้าหมายใหม่ให้ผมได้ลอง หลังจากที่ผมห่างเรื่องพวกนี้ไปหลายวัน

“เฮ้ย ๆ นั่นใครวะ” ไอ้มีคุณสะกิดพวกผมเบา ๆ ให้มองไปยังสาวสวยคนหนึ่งที่รวบมัดผมหางม้า สวมใส่แว่นกรองแสงเดินตรงมาหาพวกผม

“พี่เสือ!” เสียงหวาน ๆ ของเธอเรียกขานหารุ่นพี่ในคณะผม

‘พี่เสือ’ เป็นพี่ชายที่โคตรจะสุดในทุกเรื่อง พวกผมเคารพเป็นพี่ชายที่เก่งกาจและมีความหล่อมากเลยทีเดียว ไอ้พี่เสือเดินตรงมาหาเธอด้วยความใจเย็นและไม่มีความน่าเกรงขามหลงเหลืออยู่เลยสักนิด

“ทำไมถึงไม่เตรียมมาเอง ต้นข้าวบอกแล้วไงว่าไม่ชอบให้มาเจอกันที่นี่” เธอยัดเพาเวอร์แบงก์ใส่มือรุ่นพี่ของผมแล้วต่อว่าทันที

ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เสือที่พวกผมนับถือจะกลัวจนหัวหด ได้แต่ยิ้มแห้งพร้อมกับลูบหัวเธอให้ใจเย็นลงก่อน

“ขอโทษ ๆ มันลืมจริง ๆ” รุ่นพี่ผมกล่าว

“มึงว่าเขาเป็นแฟนกับพี่เสือเปล่าวะนั่น” เอกสะกิดพวกผมแล้วกระซิบถามเบา ๆ

“กูว่าชัวร์” มีคุณเสริม ถึงปากพวกผมจะกำลังนินทาแบบพิจารณากันอยู่แต่สายตาก็ยังจับจ้องเธอและรุ่นพี่อยู่ไม่ลดละ

ต้นข้าวถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินสะบัดบ๊อบออกมา เธอสะดุดตากับผมเล็กน้อยก่อนจะเมินเฉยเดินออกไป เธอจะรู้ตัวไหมว่าแม่งแผ่รังสีความน่ากลัวออกมามากขนาดไหน นั่นมันพี่เสือของพวกผมเลยนะเว้ยเฮ้ย

พี่เสือเกาหัวแกรก ก่อนจะหันมาดูว่าพวกผมจ้องมองอะไรนักหนา สนใจยิ่งกว่าการต่อยตีในหมู่เพื่อนนั่งมองตาปริบปริบกันด้วยความสงสัยเต็มไปหมด

“มองอะไรกันวะ” พี่เสือถาม

“พี่รู้จักกันเหรอ กับสาวคนเมื่อกี้อ่ะ” วายุเอ่ยถามโต้ง ๆ

พวกผมทุกคนต่างมองหน้ากันสลับกับลุ้นคำตอบจากปากของรุ่นพี่ที่น่านับถือ

“เออ พวกมึงเก็บไว้เป็นความลับนะต้นข้าวไม่ชอบให้ใครรู้เรื่องส่วนตัว” พี่เสือเอ่ยเตือน พลางทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็หันกลับมาชี้หน้าพวกผมอีกครั้ง

“อ่อ อย่าคิดที่จะจีบต้นข้าวนะพวกมึง กูขอเตือน”

“อ๋อได้ดิพี่ชาย” ไอ้เต้เอ่ยรับปาก มองพี่เสือเดินกลับเข้าไปในตึก

ทันทีที่รุ่นพี่เดินออกไปพวกผมก็ได้เรื่องนินทากันเพิ่มขึ้นอีกรอบ ไอ้เต้หันขวับกลับมาพร้อมกางมือออกเป็นสัญญาณว่ากูจะเริ่มพูดละนะ พวกมึงเงียบก่อน

“แม่งต้นข้าวเป็นแฟนพี่เสือวะ”

“เออ กูก็รู้พร้อมกับมึงไอ้งั่ง” วายุตบหัวมันเสียงดังฟังชัด

“ดีนะที่มึงไม่ได้ตามจีบต่อไอ้วิคเตอร์ ไม่งั้นได้กลุ่มแตกแน่” เอกมันพูด

“ใครจะไปรู้วะ แม่งเก็บเงียบขนาดนี้” วายุเข้าข้างผม เพราะมันคือตัวการที่ยุแยงให้ผมตามจีบเธอ

พวกมันซุบซิบกันไม่หยุดแต่เชื่อเถอะว่าผมไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงวิ๊งวิ๊งในหูทั้งสองข้าง เพราะผมเพิ่งจะไปเจาะไข่แดงเด็กพี่เสือมาไม่นาน ถ้ารู้เรื่องเข้าผมจะต้องมีเรื่องกับไอ้รุ่นพี่เสือแน่ ๆ

แม่งเอ๊ย ยัยหน้าจืดเล่นผมแล้วไหมล่ะ อยู่ ๆ ทำไมกูได้กลายเป็นชู้ชาวบ้านวะเนี่ย…!