หัวใจเสน่หา

ณ ร้านข้าวแกง "พ่อ.... เดี๋ยวแพรไปเปิดร้านก่อนนะ เดี๋ยวตอนเย็นหนูแวะเข้ามา" เสียงสาวน้อยเอ่ยขึ้น หลังจากช่วยพ่อจัดร้านเสร็จ"อืม.... ค่อยๆลูกทำไมต้องรีบขนาดนั้น ร้านก็ร้านเราเอง" พ่อพูดกับลูกสาวที่ดูท่าทางรีบร้อน  "ทุกนาทีมีค่าค่ะ" หญิงสาวเอ่ยและหันไปยิ้มให้กับผู้เป็นพ่อ"แพรไปแล้วน้าาาา" หญิงสาวเอ่ยลาและเดินเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเดินขึ้นรถส่วนตัว แล้วขับออกไปทันที ในเวลาเดียวกัน วี หรือ วีระกร ชายหนุ่มที่กำลังนั่งไขว่ห้างอ่านเอกสาร อยู่ในห้องทำงาน "ก๊อก ก๊อก ก๊อก.... " เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของชายหนุ่มดังขึ้น  "เชิญคับ....." ชายหนุ่มเอ่ย "ขออนุญาตค่ะboss" ปิ่น เลขาสาวสวย ที่มาในชุดสาวออฟฟิตรัดรูป  "ตารางตอนบ่ายมีนัดทานเข้ากับคุณ เอกพล นะคะ" เลขาสาวเอ่ย"......"ชายหนุ่มพยักหน้าและไม่ได้ตอบอะไร (10.00)ณ ห้องทำงานของ วี วีระกร"วี..ขาาาาาาา" เสียงของสาวสวยในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดง ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่ม"ซินดี้.." ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ   "ผมจำได้ว่า...ผมบอกคุณไปแล้วนะว่าอย่ามาที่ทำงานของผม" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น"ซินดี้แค่อยากแวะมาหาวี" "ซินดี้เหงาอ่ะค่ะ"    ซินดี้พูดด้วยนํ้าเสียงออดอ้อน "เฮ้อ...."  ชายหนุ่มถอนหายใจแล้ววางเอกสารในมือ "คุณต้องการอะไรก็รีบพูดมา...ผมมีเวลาไม่มาก" วีระกรมองหญิงสาวแล้วพูดด้วยสายตาที่เย็นชา"ซินดี้คิดถึงคุณ" หญิงสาวเอ่ยด้วยนํ้าเสียงเศร้าๆพร้อมกับเดินมานั่งบนตักชายหนุ่ม "นี่คุณกำลังทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมหรอ" "ซินดี้แค่...." หญิงสาวพูดพรางก้มหน้า   " คุณต้องการเท่าไหร่...?" ชายหนุ่มเอ่ย พร้อมกลับสีหน้าเบื่อหน่าย "ซินดี้ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะวี!" หญิงสาวตอบกลับทันที พร้อมกับมองค้อนชายหนุ่ม  "ถ้าคุณไม่เอา...งั้นก็เชิญ ผมจะทำงานต่อ" ชายหนุมเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา"ผมจะไม่พูดซํ้านะซินดี้" หลังจากที่เห็นว่าหญิงสาวที่นั่งบนตักของเขา ไม่มีท่าทีว่าจะลุก  วีอ่ะ! ไปก็ได้!..เชอะ!" หญิงสาวพูด ก่อนจะลุกขึ้น และเดินออกจากห้องทำงานของชายหนุ่มด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ "เฮ้อ..." ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วหยิบเอกสารมาอ่านต่อ ณ ร้านกาแฟ แพร หรือ แพรวา   "เจนจ้ะ...."  แพรวาเจ้าของร้านสาวสวย เอ่ยเรียกลูกน้องในร้าน"ว่าไงคะพี่แพร.." ลูกน้องคนสนิทตอบ พร้อมกับมองหน้าเจ้าของร้าน ที่กำลังง้วนอยู่กับการชงกาแฟ"เดี๋ยวเจนเอากาแฟไปส่งให้..พี่นัท..ที่คลีนิคหน่อยนะ" เนื่องจากสมัยนี้อะไรๆก็เป็นเดลิเวอรี่หมด การแข่งขันจึงสูงแทบจะทุกอาชีพ ร้านกาแฟของ แพรวา จึงมีบริการส่งนอกสถานที่ แต่ต้องไม่ไกลมาก" ค่ะ "  เจนลูกน้องคนสนิทตอบกลับ พร้อมกับเตรียมตัว หยิบกุญแจรถเพื่อไปส่งกาแฟตามที่เจ้านายสั่ง "ฟรึบ!!  เสียงเปิดประตูกระจกของร้านดังขึ้น พร้อมกับหนุ่มหน้าตี๋ที่เดินเข้ามา "รับอะไรดีคะ.....อ้าว!พี่นัท" แพรวามีสีหน้าตกใจนิดหน่อย  "แพร กำลังให้เด็กที่ร้านไปส่งกาแฟให้พี่อยู่พอดีเลยค่ะ" เจ้าของร้านสาวรีบเอ่ยขึ้น"นี่แพร...ทำช้าใช่ไหมคะ พี่นัท ถึงต้องมาเอาเองเลยอ่ะ " แพรวาพูดอย่างรู้สึกผิด"อ๋อ...ไม่ใช่หรอก...พี่มาทำธุระแถวนี้พอดี...พี่เลยคิดว่ามาเอาเองดีกว่า" หนุ่มหน้าตี๋ตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเพราะเห็นท่าที่ของเจ้าของร้านสาว ที่กำลังมีอาการรู้สึกผิด"และอีกอย่างพี่ก็อยากเห็นหน้าแพรด้วย...^_^ " หนุ่มตี๋พูดด้วยนํ้าเสียงนิ่มๆพร้อมกับส่งยิ้มหยอดแพรวาไปหนึ่งทีเพราะตั้งแต่หมอหนุ่มเข้ามาซื้อกาแฟวันแรก เขาก็แอบชอบ..แพรวา..มาตลอด จนกลายเป็นลูกค้าประจำคลินิคของเขาก็อยู่ไม่ไกลจากร้านกาแฟมากนัก เขาจึงแวะเวียนมาแซวเธอบ่อยๆ สีหน้าของสาวสวย มีอาการเขินอายเล็กน้อย เมื่อโดนหมอหนุ่มหยอด ทั้งๆที่หมอนุ่มก็มาแนวนี้อยู่บ่อยๆ แต่เธอก็ไม่ชินซักกะที.. "นี่ค่ะ..กาแฟ" แพรวายิ้มพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟให้ หมอหนุ่ม "ขอบคุณครับ" เมื่อ เจน เห็นอาการของเจ้านายกับหมอนุ่ม ก็อดยิ้มไม่ได้ แต่ในใจก็นึก "หึ!..จ้องกันไปจ้องกันมาไม่กลัวท้องหรือไง >