“เมื่อวานมึงออกไปไหนมา”
พอออกจากในครัวก็เจอพี่กันต์นั่งเป็นผีเจ้าที่อยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี ผมรู้สึกไม่พอใจไปไหนทำไมต้องบอกด้วยวะ
“ไปหาเพื่อน”
ผมตอบอย่างเสียไม่ได้ แน่นอนว่าโกหก ผมไม่กล้าบอกหรอกว่าไปของานพี่ไนท์มา รู้สึกว่าต้องเก็บเป็นความลับ...
“เย็นนี้มีนัดติวกับเพื่อน กลับดึก”
ผมบอกเสียงตึงระหว่างก้มสวมรองเท้า เดินออกมาโดยไม่ต้องการคำตอบ เหมือนจะได้ยินเสียงพี่กันต์ฮึดฮัดขัดใจแว่วๆ แต่ก็นั่นล่ะ ผมไม่คิดว่าเขาจะเห็นด้วยอยู่แล้ว
แมร่งไม่รู้เป็นไรชอบทำหน้ามีปัญหาเวลาผมกลับบ้านช้า ขนาดแม่ยังไม่เข้มงวดกับผมเรื่องเวลาเลย
พี่ไนท์ให้ผมเริ่มงานที่ร้านเป็นวันแรก ...แน่นอนว่าเมื่อเช้าผมโกหกพี่กันต์ ถึงจะรู้สึกใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ กลัวเขาจับได้แต่ก็ดีกว่ากลับดึกโดยไม่มีสาเหตุ
หลังนั่งกินข้าวเย็นกับเพื่อนเสร็จผมก็แยกกับพวกมันที่หน้ามอ แอบโล่งใจนิดหน่อยที่ไม่มีแผนเที่ยวกันวันนี้ ตะวันเองก็คงจะก
