ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มอย่างร้ายกาจ ทำให้ก้อนเนื้อในอกของเธอเต้นแรงขึ้นมาจนยากจะระงับ ยิ่งเขาโน้มตัวลงมามากเท่าไหร่ร่างกายยิ่งเสียการควบคุมมากขึ้นเท่านั้น พี่รามเปรียบดั่งอสรพิษร้าย ที่พร้อมจะช่วงชิงลมหายใจได้ทุกเมื่อ
แววตาคมกริบของเขาทอประกายล้ำลึกและน่าดึงดูด จนเผลอจ้องมองอย่างไม่ละสายตา สุดท้ายเป็นเธอที่ทนไม่ไหวรีบหลับตาลงเมื่อสัมผัสได้ว่าลมหายใจร้อนกำลังปะทะแก้มนวล
“ฮะ ๆ เดวาหลับตาทำไม”
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นเหนือศีรษะ ทำให้เธอลืมตาโพลง ยิ่งเห็นสีหน้าเย้ยหยันของเขาแล้วเธอยิ่งอยากจะหนีหายไป บ้าชะมัดเมื่อกี้มันใกล้มาก จนแทบปากชนปากอยู่แล้วด้วยความตกใจเดวาจึงหลับตา แต่ใครจะคิดว่าพี่รามจะแกล้งเธอกัน คิดได้ดังนั้นสาวน้อยจึงพองแก้มอย่างขุ่นเคือง พลางเอนตัวถอยหลังแต่คนที่กำลังแค่นเสียงหัวเราะกลับยกยิ้มอันตราย ก่อนจะบีบคางเรียวของเธอไว้และประกบจูบลงมา
หมับ!
“อื้อ~”
ร่างบางเบิกตาโพลงเมื่
