“เป็นไร ใจลอยมากแม่หรือเมนมา?” เจแปนที่นั่งเรียนข้าง ๆ กันโบกมือไปมาตรงหน้าเดวา เมื่อเห็นเพื่อนสาวตัวน้อยดูซึมผิดปกติ
“เปล่าไม่มีอะไร”
แม้จะพยายามทำตัวให้สดใสมากแค่ไหน แต่แววตาคนเราไม่สามารถปกปิดได้ แค่เพียงเห็นหางตาแดงระเรื่อ เจแปนก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวพึ่งร้องไห้มามาด ๆ จึงวางปากกาไอแพดลงบนโต๊ะ และหันมาจ้องหน้าหญิงสาวอย่างจับผิด
“เป็นอะไรชะนีน้อย”
“สบายดี…” แต่เสียงแหบแห้งน่าสงสารจนเจแปนส่ายหน้า
“ไม่เชื่อ สภาพแกเหมือนคนอกหัก ทั้งที่ไม่มีแฟน เอ๊ะ! หรือแอบอกหักจากแฟนชาวบ้านกัน” เจแปนตั้งใจจะเอ่ยแซว แต่เดวากลับชะงักสีหน้าซีดเผือดจริง เพื่อนชายใจหญิงจึงเบิกตากว้าง
“นี่! อกหักจากแฟนคนอื่นจริงเหรอ!”
“ไม่ใช่!” เดวารีบยกมือปิดปากเจแปนที่โพล่งเสียงดัง
“แอ้วอะอัยอะ” แล้วอะไรล่ะ
“จะเล่า แต่สัญญาก่อนว่าห้ามแหกปากอีก” เดวาถลึงตามองเพื่อน จนอีกฝ่ายยอมพยักหน้ารับเธอถึงปล่อยให้เจแปนได้เป็นอิสระอ
