ตอนที่10 ชีวิตต้องเลือก

1554 Words

วันเสาร์ ปึ่ก! “อู้ววว...มันเสียวมากเลยค่ะผอ.” น้ำรินโดนท่าอุ้มแตงสมใจคนอยาก ผอ.หลุยส์ อังเดรจับคุณครูสาวเข้าเอวและขย่ากายเธอแรงๆ ตามความกระหายหิว มองยอดปทุมถันส่ายกระเพื่อมตามแรงและร่องน้อยจอมตะกละที่มันกลืนกินเอ็นยาวเก้านิ้วจนมิดดุ้น เขาชอบมองมันมากกว่าหน้าครูน้ำรินด้วยซ้ำ กลีบอวบๆ ของสาวเอเชียร่างบางกินมเก่งมาก ตะกละฉิบหายอีกทั้งยังขับน้ำหล่อลื่นออกมาเปียกชุ่มเอ็นเนื้อ “รินจะแตกแล้วผอ. จะแตกแล้ว...” ยกแรกผอ.หลุยส์ อังเดรก็จับครูน้ำรินเย..ในท่าอุ้มแตงจนเธอแตก จากนั้นก็โยนเธอลงเตียงโก้งโค้งท่าหมา ฝ่าตีนเบอร์สี่สิบห้าเหยียบใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวจนจมฟูก ฝ่ามือตบที่แก้มก้นดังเพียะและขึ้นรอยริ้วทั้งห้าเป็นปื้น “แอบไปเอากับคนอื่นคิดว่าผมโง่งั้นเหรอ” ปึ่ก! “รินเปล่า..า..า นะคะผอ.” น้ำรินพูดไม่เป็นภาษาเพราะใบหน้าเธอถูกเหยียบทำให้พูดได้ลำบากและหอบหายใจกระชั้นด้วยความเสียว “แล้วไอ้บ้านนอกคนนั้นมันไปทำอะไร” ปึ่ก! “ใคร..ร..ร คะ ทะ ที่ไหน..น..น” “ร่านแล้วยังไม่ยอมรับอีกเหรอฮะ...ปึ่ก!” ผอ.หลุยส์ยืนกระแทกเอ็นเก้านิ้วในรูร่านๆ ของน้ำรินอย่างไม่ปราณี แต่เธอยังกล้าปฏิเสธ ในเมื่อเขาเห็นตำตาว่ามีผู้ชายหน้าตาไทบ้านอยู่ในบ้านพักของคุณครูน้ำรินเป็นอาทิตย์ “ระ ริน ร่า..า..า นค่ะ ระ ริน ยอม รับ” “โดนเอาแบบนี้เป็นไงล่ะ ยังจะร่านอีกมั้ย” พั่บ พั่บ พั่บ “ซี๊ดดด...ระ ร่านค่ะ ยิ่งร่าน ยิ่งเสียววว” “What the fuck…BITCH!!!” “ฟักมีพลีส ฟักมี เฮอรี่อัพ ควิกๆ” คุณครูน้ำรินเชียร์อัพ ความสุขของเธอเรียบง่ายมาก แค่โดนเยเย้แรงๆ กับผู้ชายลีลาเด็ดๆ มันส์ๆ ทั้งเสียว ทั้งสุขแถมยังได้ตังค์ และเมียเขาก็เต็มใจให้เธอมาดูแลสามีให้แบบนี้ ชีวิตคอมพลีทสุดๆ ไปเลย ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ “แกจะกลับแล้วเหรอริน” “อืม...” “ทำไมรีบกลับนักล่ะ” มิรินด้าเอ่ยทักในช่วงค่ำของเสาร์วันนั้น น้ำรินดูอ่อนแรงขาแข้งทรงตัวไม่ค่อยอยู่ จะยืนจะเดินก็แทบล้ม “ก็มันมืดแล้วไง” “แกมาที่นี่ตั้งแต่กี่โมง” “สักห้าหักโมงได้มั้งฉันจำไม่ได้” “ตอแหล! ตอนเที่ยงฉันยังเห็นแกเย..กับพี่ชายฉันอยู่ในครัว” อึ้ก...! “แกเห็นเหรอ...” ตอนนั้นเธอกับผอ.หลุยส์รู้สึกหิวก็เลยเข้าครัวไปหาอะไรทานกัน แต่ทานกันอีท่าไหนไม่รู้สรุปก็เอากันในครัวระหว่างกินมื้อเที่ยงอีกยก “เออ! คงมันมากเลยสิฮะ” “อ๋อ...แกคงเห็นตอนฉันขย่มพี่ชายแกบนโต๊ะกินข้าวใช่มั้ยละ” ก็ตามนั่นแหละ อาหารที่น้ำรินรับประทานนอนหงายอยู่บนโต๊ะ เธอนั่งคร่อมแล้วขย่มจนไม่ได้มองว่าจะมีใครมาแอบเห็นตอนทำกันท่านั้น “น้ำริน! ทำไมแกทำตัวแบบนี้วะ” มิรินด้าตวาด ความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างพี่ชายกับเพื่อนสาวมาเป็นแบบนี้ได้อย่างไรกันนะ “ไม่ใช่แค่ในครัวนะ ทุกที่ในบ้านของแกฉันกับผอ.ก็เคยหมดแล้ว แม้แต่บนเตียงนอนของแกฉันกับผอ.ก็เคยเอากันมาแล้ว” “อีริน” “ทำไม รับไม่ได้เหรอ คนเอากันเป็นเรื่องธรรมดาแกจะดัดจริตวะมิรินด้า...เพียะ” น้ำรินหน้าหันตามแรงตบของมิรินด้า เธอรู้สึกโกรธและผิดหวังที่เพื่อนสนิทเป็นชู้กับพี่ชายของตัวเองและภรรยาของพี่ชายก็เอ็นดูน้ำรินมากๆ “มึงตบหน้ากูทำไม” “เจ็บเหรอ คิดว่าด้านซะอีก” “มิรินด้า...” “ต้องหน้าด้านขนาดไหนวะที่เอากับผัวคนอื่นทั้งๆ ที่รู้ว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว ถ้าแกไม่แคร์พี่แซมมี่อย่างน้อยแกก็ควรแคร์ฉันหน่อยนะริน เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่มั้ย” มิรินด้านึกย้อนไป เธอเป็นคนขอร้องให้พี่ชายรับน้ำรินเข้าทำงานที่โรงเรียนอนุบาลทั้งๆ ที่เพื่อนไม่เคยมีประสบการณ์การสอนหรือดูแลเด็กเล็กๆ เลย หรือนั้นคือจุดเริ่มต้นทำให้น้ำรินแอบมีสัมพันธ์สวาทกับพี่ชายของเธอแบบลับๆ “ฉันเอากับพี่ชายแกไม่ได้เอากับผัวแก มันไปเกี่ยวอะไรกับความเป็นเพื่อนของพวกเราวะ” “เฮอะ! นี้สมองแกเพี้ยนไปแล้วเหรอ แกคิดว่ามันไม่เกี่ยวรึไง” “มันเกี่ยวกันตรงไหนก็อธิบายมาสิ เพราะฉันคิดว่ามันไม่เกี่ยวกันเลย” น้ำรินรู้ว่ามิรินด้าคงเสียใจและผิดหวังในตัวเธอ แต่ถ้ามิรินด้ารู้ความจริงทั้งหมด น้องสาวผอ.หลุยส์ก็น่าจะเข้าใจ...ละมั้ง เพราะถ้าจะมีใครสมองเพี้ยนเห็นทีจะเป็นภรรยาผอ.หลุยส์ อังเดรเสียมากกว่าที่เป็นคนว่าจ้างเธอให้มีอะไรกับสามีของหล่อน “มีอะไรกันเหรอ...” คนใหม่เพิ่งกลับถึงบ้าน แซมมี่รับพลังงานบางอย่างระหว่างมิรินด้ากับน้ำรินได้ น้องสามีในนามของเธอตาแดงก่ำส่วนเด็กจ้างลับๆ ของเธอบนแก้มมีรอยแดงรูปนิ้ว “พี่แซมมี่ค่ะ รินกับด้ามีอะไรจะบอก” “ว่ามาสิ” หญิงสาวรอฟังนิ่งๆ เรื่องที่มิรินด้ากำลังจะบอกคงไม่ใช่เรื่องแปลกเรื่องใหม่ที่เธอยังไม่เคยรู้หรอกนะ เธอเป็นคนว่าจ้างน้ำรินให้มาบำเรอสามีแทนตัวเองและไม่ไว้ใจผู้หญิงคนอื่นหากไม่ใช่น้ำรินเช่นกัน “รินมัน...” “มีอะไรเหรอริน” “...” “รินมันบอกว่างานที่โรงเรียนหนักค่ะ ต้องทำหน้าที่แทนครูโดนพักงาน รายได้ก็ไม่คุ้ม” มิรินด้าแต่งเรื่อง เธอรู้สึกผิดและละอายใจแทนน้ำรินจริงๆ จึงไม่กล้าบอกว่าเพื่อนสนิทของเธอเป็นชู้ “เหรอริน” แซมมี่ตวัดตามาทางเจ้าตัวแล้วถามย้ำ แต่ทว่าสองคนกับสื่อสารกันผ่านสายตาที่บ่งบอกเป็นอื่น “รินก็แค่บ่นให้เพื่อนฟังตามภาษาแหละค่ะคุณแซมมี่ ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยหรือหนักหนาอะไรแบบนั้นหรอก แต่มิรินด้าเป็นห่วง และก็คงเข้าใจว่ารินทำงานเหนื่อยมาก” “เดี๋ยวปีหน้าฉันกับหลุยส์จะพิจารณาปรับโครงสร้างเงินเดือนครูใหม่นะ อดทนอยู่ด้วยกันไปนานๆ ถ้าทำงานดีถูกใจฉัน รินก็รู้นี้ว่าฉันจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว” แซมมี่ยิ้มอ่อนให้เป็นการปิดท้าย น้ำรินเข้าใจใช่มั้ยกับความหมายและรอยยิ้มนี้ “งานถูกใจ รายได้ก็ดีแถมเจ้านายยังเมตตารินมากขนาดนี้ ถ้าไม่ไล่รินออกรินก็ไม่ไปไหนแน่นอนค่ะ” แน่นอนแหละว่าน้ำรินเข้าใจดีทีเดียว “โอเค งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะมิรินด้า ตามสบายนะริน” มิรินด้ารอจนหลานและพี่สะใภ้เข้าไปในบ้านแล้วหันมาตวาดใส่น้ำรินอีกครั้ง “แกเห็นมั้ยว่าพี่แซมมี่ดีกับแกแค่ไหน” “ใช่...แล้วยังไงเหรอ” “อีริน! ที่แท้แกก็มีสันดานร่านแบบนี้เหรอ” “นี้! เลิกด่าฉันว่าร่านได้แล้วเพราะฉันไม่คิดว่ามันเป็นคำด่า และแกรู้อะไรมะ พี่ชายแกชอบคำนี้มาก เขาจะมีอารมณ์สุดๆ ไปเลยตอนที่ฉันร่านใส่เขา อ้อ! แกก็น่าจะเห็นแล้วนี่ ถูกมั้ย” น้ำรินปิดท้าย เธอบอกมิรินด้าไม่ได้เพราะแซมมี่อยากให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ พี่สะใภ้ก็กลัวว่าน้องสามีจะโกรธที่แซมมี่จ้างเพื่อนสนิทมิรินด้ามาบำเรอสามีตัวเองแบบนี้ “แล้วแกจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ รึไง ไม่รู้สึกอายบ้างเหรอฮะ” “อายทำไม ในเมื่อทีแรกก็ไม่มีใครรู้นี้ แต่ตอนนี้แกรู้แล้ว แล้วแกจะทำยังไง จะฟ้องพี่แซมมี่เหรอทำไมเมื่อกี้ไม่พูดล่ะ ไม่เอาน่ะมิรินด้า แกก็เพื่อนฉัน สำหรับแกแล้วฉันยิ่งไม่ต้องอายเลย” “ที่ฉันไม่พูดเพราะฉันเห็นแกหน้าแกนะ” “หน้าฉัน? ไร้สาระวะมิรินด้า” น้ำรินเหนื่อยและอยากพัก เธอไม่มีอารมณ์อธิบายเรื่องที่พูดไม่ได้กับมิรินด้าแล้ว “แกไม่อยากให้พี่สะใภ้แกเสียใจมากกว่า ไม่อยากให้พี่ชายแกต้องทะเลาะกับเมียแล้วก็ไม่อยากให้หลานเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันต่างหาก อย่าเอาฉันไปอ้างเลย” “สรุปแกก็จะไม่เลิกเป็นชู้กับพี่ชายฉันใช่มั้ย” “แกถามในฐานะน้องสาวฉันก็ตอบว่าใช่ แต่ถ้าวันหนึ่งฉันเผลอเอากับผัวแกเมื่อไรฉันจะเลิกให้ทันทีเลย” “อีริน...” มิรินด้าหมดคำใดจะด่าเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน หรือแท้จริงแล้วเธอควรจะด่าตัวเองที่มองคนคนหนึ่งผิดพลาดไปหมดเลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more