บทที่24
‘’แน่ใจนะว่าจะไม่ให้เตอร์ไปส่ง?’’คาเตอร์เอ่ยถามมิราหลังจากที่พวกเขาทานอาหารเสร็จแล้ว และมิราจะขอตัวกลับ
‘’โอ้ยแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว เตอร์รีบไปทำงานต่อเถอะนะ มิราว่างทั้งวันไปไหนมาไหนเองได้สบาย’’มิราพูดให้เพื่อนไม่ต้องห่วงเธอ
‘’ก็ได้ ยังไงก็โทรมานะ เตอร์จะรอ ไปล่ะ ไว้เจอกันใหม่’’คาเตอร์พูดจบก็ก้าวขึ้นรถไปส่วนมิราก็จะลากกระเป๋าของตัวเองไปรอแท็กซี่ที่ริมฟุตบาท ซึ้งเป็นจังหวะที่รถคันหรูสีขาววิ่งมาอย่างเร็วเพราะจงใจจะเหยียบน้ำที่ท่วมขังอยู่ริมฟุตบาทให้กระเด็นใส่มิรา
‘’ว้าย ไอ้รถบ้าขับรถประสาอะไรเนี่ย!!!’’มิราร้องขึ้นเสียงหลงเพราะเธอตกใจที่โดนน้ำสกปรกกระเด็นใส่ ส่วนรถคันนั้นไม่แม้แต่จะจอดลงมาดูเธอเลย
‘’สมน้ำหน้า’’พลับพลึงที่นั่งอยู่บนรถคันนั้นโดยมีพระพายเป็นคนขับเอ่ยอย่างสะใจ สองแฝดแปะมือกันที่สามารถแกล้งมิราได้
‘’พวกปัญญาอ่อนเอ้ย’’เจ้าสมุทรที่อยู่บนรถอีกคันและถูกไหว้วานให้ช่วยถ่
