บทที่14
พายุฝนด้านนอกโหมกระหน่ำตกลงมาอย่างหนักพอๆกับพายุสวาทภายในเรือนไม้สักหลังใหญ่ที่บัดนี้ผู้เป็นเจ้าของได้ก้าวข้ามกฎเหล็กของตัวเองไปอย่างยากจะต้านทาน ร่างใหญ่ช้อนอุ้มร่างเล็กที่พึ่งมอบความซาบซ่านอารมณ์ให้ตนเองด้วยปากจิ้มลิ้มของเธอ พาเธอเข้าไปยังห้องนอนและโยนร่างนั้นขึ้นไปบนเตียงนอนที่เขาหวงนักหวงหนาก่อนจะขึ้นคร่อมร่างงามที่เย้ายวนไปเสียทุกส่วนไว้ใต้อาณัติ กลิ่นหอมจากกายสาวที่ตีเข้าจมูกไม่หยุดทำให้อารมณ์ยิ่งพุ่งพล่าน ไหนจะผิวขาวที่ทั้งนุ่มทั้งนิ่มและขาวเนียนไปเสียทุกส่วน ยิ่งเมื่อแหวกขาเรียวออกดอกไม้งามสีหวานก็ปรากฎขึ้นให้เห็น ส่วนโหนกนูนมีขนอ่อนๆบางๆขึ้นปกคลุมพอให้ได้ลุ้นยิ่งทำเอาคนที่ห่างหายเรื่องอย่างนี้ไปยาวนานหลายปีคลั่งขึ้นไปอีก เขาอดใจไม่ได้ที่จะใช้ปลายนิ้วแตะสัมผัสกลีบดอกสีหวานอวบอูมที่ปิดสนิทเล่น ก่อนจะซุกใบหน้าของตนลงไปแล้วใช้ริมฝีปากและลิ้นสากกวานเอาความหวานทั้งภายนอกและภาย
