Señorito?

Chapter 14

Nakabalik na ako sa bahay nakabusangot. Sinong matutuwa kung nagsabatan kami ni Mika? Si Emerald hindi alam kung saan kakampi. Correct lang sya ng correct. Pesteng buhay ito!

Flashback...

"Hindi ko kailagan tulong mo." Walang buhay sinabi Mika kaya napakunot nuo namin ni Emerald.

"Ano?! Nakipagbakbakan ako tapos wala lang sayo?" Inis na sambit ni Emerald pero iniwat ko ito.

"Sabi ko hindi ko kailagan tulong mo!" Inis ni Mika.

"Mika?" Tawag ko sa pangalan nya.

"Liar!" Sigaw nya sa akin.

"Liar ka pala eh." Ngumuso si Emerald. Kaibigan ba kita talaga Emerald? Ayusin mo buhay mo.

"Pinagsasabi mo?" Mahinahon kong sambit tama yan kalma.

"Correct kalma lang BFF." Sabat na naman ni Emerald. Hayss

"Gaya ka lang ng iba nang-iiwan!" Sigaw nito sa akin.

"Ayan bakit mo kasi iniwan?" Sabay upo sa harap namin sa harap pa namin ah?

"Wala akong iniwan." Pero syemre kalma muna.

"Hindi naman pala eh." Emerald

Kaibigan ko ba talaga ito? Mukang hindi na ata.

"Pare-pareho lang kayo! Nag tiwala ako sayo Cassandra! Pero ano? Mang iiwan ka sa ere? Akala ko ikaw na! Hindi pa pala! Hindi ko kailagan tulong mo kaya ko na ang sarili ko!" Sigaw na naman nito sa akin.

"Ano ba problema mo?" Inis kong tono.

"Hays." Emerald

"Ikaw! Si Mom ang Dad! Isama mo pa si Ethan!" Bulaslas nito sa akin kaya lalo ako nagulan.

"Kuya Ethan." Inis ko kasi dapat Kuya.

Pero ngumisi lang ito sa akin. "Talaga ba? Sana hindi na lang kita nakilala. Sana hindi ko na lang naging magulang sila kuya at kapatid. Sana hindi na lang ako pinanganak. Mga wala kayong kwenta! Pinapahirapan nyu lang ako!"

Natulala kami ni Emerald mukang malalim ang problem talaga nito.

"Paano mo nasabi iyan Mika?" Mahina man iyun pero sapat na iyun para marinig nya.

"Paano daw." Singit na naman ni Emerald.

"Wala kayong kwenta eas..." Putol na sambit nito dahil nasampal ko na ito.

"BFF bata yan." Napatayo si Emerald. Alam ni Emerald kung sakaling magalit ako.

"Ako akuin ko na wala akong kwenta pero sa magulang mali! Mika anong karapatan...."

"Anong karapatan sampalin ako? Maid ka lang! Kasambahay! Wala kang alam sa buhay ko!" Pansin ko humihikbi na ito.

"Mika?" Sorry nabigla lang ako.

"Totoo naman eh..." Sabay punas sa mga mata nya. " Hindi mo nararamdaman kung ano meron dito." Sabay turo sa dibdib nya. "Nasasaktan na ako Cassandra. Lagi na lang ako nasasaktan. Wala akong kwentang anak. Wala akong kwentang kapatid, kaibigan o jowa! Sana hindi na lang ako nabuhay!"

"Mika..." Mukang tameme ako ah. Wala ako masabi masyado syang nasasaktan.

"Wag ka nang babalik sa mansyon Cassandra hindi ka na welcome dun." At nilagpasan ako. Ganun ba kasama na iwan sila na walang paalam?

End....

Tulala na naman ako. Buhay naman oh! Okey na Cassandra wag kang tanga okey? Tumayo ka dyan wag kang ano. Nababaliw na ako kausap ko sarili. Tumayo ako at nag ayus. Mukang pupunta ako sa Haris Company. Pero sana wala si Ano dun. Sana hindi ko muna sya makita nakakahiya kaya.

"Saan ka pupunta?" Bungad na tanung agad ni Samantha.

Samantha na naman?

"May lakad lang ako pero babalik agad ako." Ngiti kong sambit kaya kumonot nuo nito.

"Tsk! Asan si Cassandra?" Tanung nito bigla? Bobo ba to?

"May sira ka ba sa utak?" Tanung ko bigla kaya tumawa ito.

"No... Never ka kasing ngumiti sa akin kaya hinahanap ko yung Real Cassandra." At iniwan ako sa sala. Kahit kilan wala talaga akong mapapala kay Samantha. Minsan na nga lang maging mabait sa kanya ayaw nya pa? E di don't!

Nakarating naman ako agad sa Company nila. Pinapasok naman ako nung guard sabi ko kakausapin ko lang si Mrs. Haris.

Deritso lang ako mukang pauwi na yung iba sabagay 5:30 na. Kaso nakakapagtaka walang secretary sa labas ng office ni Mr.Haris? Magtabi lang naman yung office nila tapos magkaharap pa.

Napatigil ako sa gilid ng pagitan ng pinto. May umiiyak? Pero may umungol? Ha? Dahil mukang nakalimutan ata ni Mr Haris ang pinto hindi kasi ganun gaano yung nakabukas sapat na yung makita ko ang ginawa nila.

"F*ck Baby bilisan mo!" Ungol ni Mr.Haris kita ko ang sarap na ginagawa nila.

"Aahh... Baby..." Ungol nung babae hindi ko makita ang babae kasi nakatalikod ito. Basta ang alam ko may nangyayari sa loob. "Hm.. Baby ang sarap mo." Ungol muli nung babae.

Kaya napaatras ako dahil katapat lang anh office ni Mrs.Haris binuksan ko ito. Hindi ako kumatok kasi alam ko dito nangagaling ang naririnig kong umiiyak.

"Mrs. Haris?" Gukat kong tawag kaya napaligon ito sa akin gulat na gulat. "P-paano?" Utal kong tanung sa kanya. Pero binigyan lang nya ako ng isang matamis na ngiti pero peke iyun.

Wala na ata ako sa tamang pag iisip kasi sinampal ko ito sabay niyakap oh diba ang tanga ko.

"Walang hiya sya." Bulong ko sa kanya kaya mas lalo lanh ito humikbi.

"Hayaan na natin sila." Bulong nito sa akin.

"Ano?!" Gulat kong sambit kaya napaatras ako. "Mali iyun." Pero tinakpan nya lang ang bibig ko.

"Wala kang karapatan sampalin ako Cassandra. Hindi ko yun nagustuhan." Bulong nito sa akin.

Wala nang ungol akong narinig mukang tapos na sila. Wow ah? Kaya nila gawin kahit andito ang asawa nya? Tapos yung babae? Kapal naman nun.

"Hindi ko gusto ang mangyayari ngayun." Madiin kong sambit pero wala akong narinig na sagot ni Mrs. Haris. "Madam utusan mo ako sasampalin ko yun." Sabay ngiti kay Madam.

"Babalik ka pa ba?" Tanung nito sa akin.

"Yap ngayun utusan mo ako sampalin iyun." Pero hindi na naman sya sumang-ayon.

"Dapat magalit ako sayo." Mrs. Haris

Kaya naman napataas kilay ko. "At bakit naman Madam?"

"Kasi iniwan mo mga anak ko. Galit sila sayo." Sambit nito pero napangiti ako sa kanya.

"Akala ko galit ka sa mga anak mo? Bakit parang nagaalala ka Madam?" Nahuli rin kita Madam.

Umayus ito ng upo at tumitig sa akin. "Hindi ko alam kung paano mag umpisa." Sambit nito muli.

"Hindi pa po huli ang lahat." Umayus din ako ng upo ngayun kaharap ko na sya. Wala na talaga akong naririnig sa kanila.

"Paano?" Wala sa sarili yang tanung sa akin.

Ngumisi ako pero may plano pa ako hindi muna ngayun.

"Kapag naulit ito muli Madam ako na bahala sayo ngayun isipin mo muna ang mangyayari ngayun. Babalik na po ako. Salamat Madam." Para talaga akong baliw.

Sabay bukas naman ng pinto nakita ko si Mr.Haris ayus na ayus. Buti na lang hindi na halata sa mata ni Mrs.Haris na umiyak sya. Hindi ko na binati si Mr.Haris kasi nilagpasan ko ito nakanuot nuo. Subukan mong maulit ito sasakalin kita.

Pero buhay nga naman sobrang daming nangyayari talaga sa akin. Buti na lang maganda ako.