Yüzbaşı hastanede serumun bitmesini beklerken Sanem ve Minel evlerinin tadını çıkarıyorlardı. Minel’in aklı Yüzbaşında kalsa da belli etmemeye çalışıyordu.
Sanem ile beraber mutfağı yerleştirirken dalıp gidiyordu. Sanem farkındaydı ancak Minel gelip anlatana kadar sormamayı düşünüyordu.
“Ne yemek yapsak Minel kuşum?” Diye sordu nabızda mı yoklamasındı?
Tepki yok.. tekrar sordu
Yine tepki yok
Bekledi, bakalım ne zaman kendine gelirdi.
Telefonun yüksek çıkan sesiyle irkilip kendine gelen Minel, şaşkınlıkla etrafına baktı. Sanem çoktan çalan telefonuna bakmaya gitmişti
“Evet, evet yerleştik biz” sessizlik
“Yarın uğrayalım o halde?” sessizlik
“Anladım, ancak bu saatte rahatsız etmeyelim sizi?” yine sessizlik.
Bu konuşma Minel’in hoşuna gitmemişti. Yavaşça arkadaşının yanına
