SKIE WAS obviously so thankful to Markus for claiming within his mission. The reason why Markus has able to pursue it without any assurance that he would fulfill it.
Naglakbay siya sa kabuuan ng bayan kung saan ay may hinala siya na roon makakakuha ng big time na kliyente. Dahil na rin napag-alaman niyang laganap doon ang bentahan ng droga. But before it is going to happen, he needs to disguise as a customer, in order to succeed on his mission.
Currently, Markus got nervous. Lalo na nang nasa harapan na siya ng bahay ng mga Dela Costa, na nasabing malaking kliyente ng mga drug syndicate sa bansa. Nang makita niyang pumarada ang gray Toyota hi-ace na hinala niyang naglalaman ng maraming droga ay doon na siya naghanda para sumalubong dito.
Saktong-sakto dahil nagsuot lamang siya ng ordinaryong damit.
"Magandang gabi, sir." Narinig niyang pagbati ng isang tauhan kay Mr. Peterson Dela Costa.
Nang makapasok sa loob si Mr. Dela Costa ay saka niya pasimpleng nilapitan ang dalawang tauhang sumalubong sa kanilang amo. Sa kaniyang paglapit ay tinutukan agad siya ng baril ng mga ito. At doo'y siniguro niya na mawawala ang pagdududa ng mga ito sa kaniya.
"Are you a big client?" tanong kaagad ng isang tauhan sa kaniya.
"No, but I'm a personnel of Mr. Consuelo to give Mr. Dela Costa a legit distributor for drugs and guns," aniya na dahilan nang pagbaba ng mga baril nito. Ngunit sinigurado ng mga ito na nakakasa ang kanilang mga baril para maging handa na ibaril sa kung sinuman.
"Makakapasok ka na," pagpapaunlak sa kaniya nito.
Nang magsimula na siyang pumasok sa loob ay sumalubong sa kaniya si Mr. Dela Costa na nakatingin sa kinatatayuan niya. "And who are you?"
"Ipinadala ako ni Mr. Consuelo para alukin ka ng isang business proposal." Bahagyang napataas ang kilay nito sa sinabi niya.
"Please take your sit."
"Thank you," sagot niya.
"So what is your proposal?"
"We are one of the biggest distributors of drugs and guns. At kung mamarapatin n'yo ako na bigyan kayo ng prayoridad ay ako mismo ang magsasabi kay Mr. Consuelo." Sandaling napaisip si Mr. Dela Costa sa sinabi niya.
"Do you think that you are reliable?" paniniguro nito.
"Yes, at ito ang aming patunay na marami kaming kliyente na lubos na nagtitiwala sa amin."
Doon napatango si Mr. Dela Costa. "Okay, so I will decide na sa inyo na lamang kumuha ng mga drugs at mga baril."
Doo'y napangiti siya lalo na't mabilis niyang nakuha ang kiliti nito ngunit bigla niyang naisip na hindi pa pala tapos ang kaniyang misyon. So he grab the moment to take it as an opportunity to tender Mr. Dela Costa. "Thank you for the trust, Mr. Dela Costa, but can you please recommend me some another big client? Would you trust me to give your list for your business partners?"
Mr. Dela Costa was suddenly thinking. And of course, it is not easy to give what he need. "Iyan ang pag-iisipan ko, makakaalis ka na. Please excuse me." Saka ito tumayo at umakyat na ng k'warto para magpahinga.
Doo'y naiwan siyang mag-isa at sinamahan siya ng mga tauhan para tuluyang makalabas. "Napakagaling mo para makumbinsi si Mr. Dela Costa na maging biggest client n'yo," napapahangang wika ni Lukas, isang tapat na tauhan ng mga Dela Costa. At ito rin ang pinagkakatiwalaan ni Mr. Peterson para sa listahan ng mga ka-business partners nila.
"Oo, pero hindi ko pa siya nakukumbinsi para sa listahan ng mga business partners," sagot niya.
"Gusto mo ba talagang makuha ang tiwala niya?" Dahan-dahan siyang napatango. "Then you should let him contact you, ayaw niya kasi nang kinukulit. Saka kilala ko si Mr. Dela Costa, once na pumayag na siya ay hindi na magbabago ang desisyon niya."
"May isang salita siya," pagkaklaro niya.
"Yes."
Doon siya lalong nagkaroon nang lakas ng loob para maging confident sa kaniyang misyon. Ngunit isang pangyayari ang hindi niya inaasahan na sadyang magpapabago ng buhay niya.
Habang nasa biyahe ay laman pa rin ng isipan niya ang naging usapan nila ni Mr. Dela Costa. Subalit sumagi rin sa kaniyang isipan ang dahilan kung bakit niya ito ginagawa, para sa kaniyang inang nagmi-maintenance.
Out of his concern ay biglang nagkaroon ng malakas na pagsalpok mula sa isang truck at kotse. Nagpaikot-ikot ang kotse kung kaya't mayroong nadamay na ibang sasakyan, kasama ang sinasakyan niya. Malakas ang pagkasalpok at hindi niya iyon namalayan.
And the next thing he knew is, he was seeing his own body bathed by blood.
Ngunit nakapagtataka dahil wala man lang siyang naramdamang sakit habang nakikita niyang umuusok ang kaniyang sinasakyang kotse. "Ah!" sigaw niya subalit tila walang nakaririnig sa kaniya. Samantalang nakikita niya ang sarili na duguan at wala ng buhay.
Tiningnan niya ang paligid at may mga tao na halatang gulat sa pangyayari. Mayroon ding nagdatingang ambulance para rescuehin ang katawan ng mga biktima-- kasama na ang katawan niya.
He is out of control and apparently his life becomes useless in just a snap. He is now worthless. Parang hindi niya namalayan na ganoon siya kabilis tinanggalan ng buhay sa mundo. And as far as he can see, he is still living in this world but not visible to anyone.
Malaya siyang nakabalik ng bodega kung saan ay nagsisilbing stock-an ng mga ibinebentang mga droga at baril. Doo'y nadatnan niyang galit na galit si Mr. Consuelo sa kaniyang mga tauhan lalung-lalo na kay Skie. "Hindi na bumalik si Markus, paano kung hindi nakakuha 'yon ng malaking kliyente!" Yanig sa kabuuan ng bodega ang boses nito na sadyang kinatakutan ng mga tauhan.
Subalit isang pangyayari ang hindi nila inaasahan, na nagpalaki rin ng mga mata niya.
A man who was walking toward in front of Mr. Consuelo, is the man that he was talked to-- Mr. Dela Costa has came. At tinupad nga nito ang pangakong magtitiwala sa kanila. Dala-dala ang listahan ng mga malalaking kliyente sa bansa.
"I came here because Markus offered me a priority treatment when it comes to stocks. I guess, Markus is reliable to prove it." At hindi lang basta pangako ang tinupad nito sa halip ay ang misyon niyang hindi naitapon sa wala.
Subalit isang katanungan ang gumulantang sa lahat mula kay Skie, "Kung ganoon ay nasaan si Markus?"
Sinubukan niyang sumigaw at magpakita subalit parang walang nangyari. He was like a nobody, unseen and unheard. At isang bagay lang ang tumakbo sa isip niya, na patay na siya.