LIA found herself on a familiar place. Sa hardin ng bahay ni Lola Martha sa Zambales. Hindi niya maalala kung paano siya napunta doon, basta namalayan na lang niya na nakatayo siya doon sa gitna ng magandang hardin. But for some reason, the whole surrounding is very foggy. She can barely see everything around her. The strong cold wind blew and the whole ambiance became heavy. Natigilan siya nang makita ang estatwa ng isang batang babae. Her tears fell as soon as she recognized the face of the statue. It was her daughter, Avery’s face. Mabigat ang mga paa at damdamin na nilapitan niya iyon. Her heart grieved once again as she remembers her. Limang taon nang wala ang anak pero hanggang ngayon ay nagluluksa pa rin ang kanyang puso. As Lia’s tears fell, the heavy rain started

