f**k me Now, Die Later

Chapter 3

**********

ARAW NGAYON ng biyernes, ang pinkapaboritong kong araw sa lahat dahil bukas wala na namang klase.

Tatlong araw na ngayon mula nung may nangyari samin Anthony at tatlong na rin mula nung namatay siya o sabihin nating pinatay siya. Pero hanggang ngayon hindi pa rin alam kung sino.

At ayon sa nakalap kong chismis, sinakal nga daw siya at nuong namatay na tinali siya nung killer sa leeg at isinabit sa puno sa likod ng gym para magmukhang nagpakamatay.

Pero dahil nga boplaks iyong killer, nalaman din ng mga nag-iimbestiga na pinatay nga daw siya. At nalaman din nilang babae iyong gumawa nun dahil may kalmot si Anthony sa kanang braso.

“Aki, sabay na tayo pumasok.” Sabi sakin ni Kuya Simon.

Naga-agahan na pala kami ngayon pero wala si tita. Tulog pa daw.

If I know, napuyat iyon dahil sampong t*ti ang pumasok sa kepyas niya at di niya kinaya. My Gosh lang diba?

“Uyy, sabi ko sabay tayo.”

Hindi ko pa pala nasasagot iyong sinabi sakin ni kuya sa sobrang lutang. Kaya napatango na lang ako.

“Okay ka lang?” tumingin naman ako sa kanya dahil sa tanong niya.

Mukha ba akong hindi okay? Nag-ayos naman ako ah. Ang ganda-ganda ko kaya ngayon.

“Oo naman kuya. Bakit naman sana hindi?” sabi ko. Pero naisp ko, baka kulang lang ako sa paborito kong gatas.

Huli pa akong nadiligan nung may nangyari samin si Ton-ton.

Speaking of Ton-ton, buhay pa kaya iyon? Don’t get wrong, pero diba? May nangyayari sa kanila pag may nangyayari samin.

Atsaka sa gabing iyon, nuong chinupa ko siya. May nakakita sa nangayari samin. At akala ko iyon yung killer. Pero sino iyon? Kaloka!

Hindi sa gusto ko siyang mamatay, crush ko iyon noh? Gusto ko pang magpatira sa kanya sa susunod na may mangyari samin.

“Tahimik mo kasi eh. Hindi ako sanay. Wala pa naman si mama ngayon. Kaya nakapagtataka lang.”

Tapos na siyang kumain pero andito pa rin siya nakaupo sa tabi ko at hinihintay akong matapos.

“Kailangan ba maingay ako parati?..”habang nilulunok ko iyong huling pagkain at uminom bago nagsalita ulit. “...tsaka may iniisip kasi ako.”

Iniisip ko kung pa’no kita matitikman ng hindi mo nalalaman.

“Boyfriend mo siguro noh?”agad niyang tanong. Kaya napatingin naman ako sa kanya.

“Anong boyfriend ka jan? Alam kong maganda ako. Pero wala pa akong oras jan. Tara na nga andami-dami mong naiisip.” Sabay hila ko sa kanya.

“Siguraduhin mo lang.” Narinig kong sabi niya at nilagay na lang sa lababo iyong pinagkainan namin at bilis na hinugasan.

Pagkalabas namin ng bahay sakto namang labas din ng lalaki sa katapat naming bahay.

“Simon, pre. Inom tayo mamayang gabi, bumalik iyong tropa nating galing Maynila, si Rolan.”

“Buhay ka pa?” biglang kong tanong kay Ton-ton.

Oo, si Ton-ton. Buhay pa siya.

Shuta, ang saya ko, buhay pa crush ko. Ibig sabihin may chance pang matikman ko ulit siya. At susunod na mangyari iyon, sisiguraduhin kong magpapatira na ako sa kanya.

Napatibok pempem ko isipang iyon. Mas excited pa siya kesa sakin. Hihi.

“Huh?” tanong ni Ton-ton sakin.

Naisip ko bigla, nagkataon lang siguro talaga iyong patayang nangyayari sa lalaking gumagalaw sakin. Kasi, syempre walang nangayri kay Ton-ton. Matapos may mangyari samin nung gabing iyon.

“Ahhh. W-wala. A-ang sabi ko, Mabuhay ka. Kayong mga tambay, Mabuhay kayong lahat. Kayo ang dahilan ng pag-unlad ng Pilipinas. Keep it up!” wala sa sarili kong sabi.

“Ikaw talaga. Hahaha. Oo na maghahanap na ako ng trabaho para sa’yo at para sa future natin.”

Ene dew yeng sebe nye?

“Hoy, hoy. Anong future kayo jan?..” pa-epal ni kuya. KJ naman neto. Nagseselos ata.

Don’t worry kuya. Kabit ko lang Ton-ton, ikaw ang asawa ko, si Ian naman ang boyfriend ko at si Drake ay boyfriend ko rin.

“Biro lang pre. Sige na alis na ako, napunta lang talaga ako dito sa inyo para sabihin iyong inuman mayang gabi. Isama mo rin ‘tong si Aki kung gusto niya.”

“Hindi siya pwede. May ipapagawa ako sa kanya mamaya. Sige na, tara na. Late na tayo.” Sabay hila sakin ni Kuya at tumingin naman ako kay Ton-ton at nakita kong nakatingin siya siya samin at kumindat siya sakin.

Shuta. Nalaglag ata yung napkin kong with wings sa ginawa niyang iyon.

Tumingin na ako kay kuya Simon at nagpahila sa kanya.

Ang ganda ko talaga. Pati kuya ko, na-iinlove sa’kin.

*****

NAKARATING kami ni kuya sa school ng hindi nagkikibuan. Tinatanong ko siya kung anong problema pero parang wala siyang naririnig. Hanggang sa bumaba na lang kami ng jeep ng di pa rin niya ako kinakausap. At dumiretso na siya sa building nilang mga seniors.

Nagseselos nga ata. Haynako kuya. Sabihin mo lang saking nagseselos ka at ipapakain ko sa’yo ‘tong napkin kong with wings. Tsk tsk.

Hindi tayo pwede kuya. Incest iyon, kahit pa hindi tayo magkadugo pero kuya pa rin kita. O baka naman gusto niya iyong napapanuod ‘kong porn, iyong kapamilya stroke?

Mamaya ko na lang kausapin si kuya, sa bahay na lang kaya nagpatuloy na lang ako sa paglalakad.

Habang ako ay nagca-cat walk, nakasalubong ko ang babaeng mukhang paa na tinubuan ng mukha.

“Make way to feeling babae na feeling may p**e, eh bakla naman.” Sabi ng babaeng nakasalubong ko kasama iyong dalawang alipores na kamukha niya.

Magkakaibigan nga sila, nasa iisang lahi lang sila nagmula. Isang chimpanzee, isang gorilla at isang ape.

Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad pero isang hakbang ko pa lang may humawak na ng braso ko para matigil ako sa paglalakad.

“Hey, kinakausap ka kita, ghurl. I mean, gay! Haha. Kaya ‘wag kang bastos.”

Napaharap naman ako sa kanya ng nakataas ang isang kilay. At tinanggal ang kamay niyang nakahawak pa rin sa braso ko.

“Don’t touch me with your dirty hand. Malay ko bang ginamit mo iyan sa pag-finger mo sa kepyas mong nangangamoy na sa tingin ko hindi mo hinuhugasan ng tatlong linggo.” Mataray kong sabi habang nakatingin sa mata niyang may muta pa. Kadiri!

Wala sana akong panahon patulan ang pamilyang unggoy na ‘to dahil malelate na ako sa klase ko. Kung may oras pa sana kahit magdamag pa kami dito.

Siya si Abby. Ang babaeng insicure sa’kin. Hindi ko alam kung bakit, dahil siguro mas maraming nagkakagusto sakin kesa sa kanya. Eh, sa itsura niyang yan. Pasalamat pa siya at may pumapatol sa kanya.

Palibhasa mayaman. Ginagamit ang pera para sa mga lalaki niya.

Diba? Baliktad? Akong iyong bakla at siya iyong babae pero siya nagbibigay ng pera para sa mga lalaki, ako hindi?

“Hoy, bakla! Lagi mo ‘tong tatandaan. Hindi ka babae kaya ‘wag kang feeling. Wala kang p**e at wala kang boobs, kaya mas lamang pa rin ako sa’yo.” Gigil niyang sabi. At tumawa na lang iyong dalawang alipores niyang mga chararat.

“Wala akong pakialam sa p**e mong nangangamoy at sa boobs mong mas flat pa kesa sa pwet mo. At lagi ko namang tatandaan iyon eh. Na hindi ako babe. Pero ito tandaan mo rin..”mas lumapit ako sa kanila ng very light kasi nangangamoy kepyas niya. “....kahit wala akong boobs at p**e, mas maganda pa rin ako sa’yo, magpadagdag ka man ng boobs mo, mas maganda pa rin ako sa’yo. Magpaputi ka man, mas maganda pa rin ako sa’yo. Atsaka, andami niyong pera pero bakit parang hindi ka makabili ng mouthwash, deodorant at feminine wash para bumabango ka?”

Hindi ko na sila hinintay pa na magsalita dahil malelate na talaga ako. At ngayon ko lang napansin na marami pala ang nanunuod sa’min.

Sa aking paglalakad nakatanggap ako ng mensahe galing kay Ian.

[Babe, asan ka na ba? Bakit antagal mo. Late ka na naman, babe! Namimiss na kita. Punta ka na dito sa room bilis. Wala akong makausap. Antahimik nitong dalawa dito. Babe!!!]

Hindi talaga niya ako tinitigilan sa pagtawag ng babe. ‘Pag ako nainlove dito, ewan ko na alng kung anong magagawa ko sa kanya.

Iba naman kasi ang ganda ko diba? Pang-out of this world. Hindi alien.

Nang makarating ako sa classroom namin at makitang wala pang teacher, dumeretso agad ako sa upuan ko. At sakto naman ang dating ng teacher namin.

Nasa kalagitnaan kami ng pakikinig ng kwento ni Ma’am – oo, kwento na naman, shuta wala nang ginawa kundi ang magkwento – nang biglang bumulong sakin si Ian.

“Babe, san ka galing? Bat antagal mo? Hindi mo man lang nireplyan text ko. Hmp. Nakakatampo ka na.”

Tinignan ko naman siya at iyon na naman ang trademark niyang ngumuso.

“Nagpakantot ako kanina kaya medyo natagalan.” Agad siyang lumingon dahil sa sinabi ko.

“Anong sabi mo?”medyo galit niyang sabi, kaya nagulat ako. Mukha siyang seryoso. Dapat na ba akong kabahan, pero ang gwapo niya pa rin kahit galit siya. Hihi.

“Charot lang ito naman. Di na mabiro. Hehe.” At ngumiti ako ng pagkalaki-laki sa kanya iyong kita ngala-ngala para makita niya na kasya b***t niya sa bunganga ko. Hihi.

“Siguraduhin mo lang.”seryoso niya pa ring sabi at nakinig na lang kami ulit kay Ma’am.

*****

KATATAPOS LANG ng second subject namin sa umaga at ngayon nga’y papunta na kami sa canteen at hanggang ngayon wala pa rin nagsasalita sa kanila at kumakausap sa’kin. Kaya nanibago ako.

“Hoy, ba’t antatahimik niyo? Ayaw niyo ba akong kausap? Naligo naman ako ah. Nag-mouthwash rin naman ako. Hinugasan ko rin naman pempem ko. At modess with wings pa rin naman ang gamit kong napkin.” Mahabang litanya ko.

“Hmmmp. Ewan ko sa’yo, nagtatampo pa rin ako.” yan na naman si Ian. Patulan ko na ata ‘to eh. Para manahimik na.

Sasagutin ko na sana si Ian ng makasalubong namin si Sir Marcus.

“Good Morning, Sir.” Pabebe kong sabi sa kanya.

“Tss.” Sabi ni Drake.

Problema nito?

“Good Morning din..” nakangiting sabi ni Sir. At akmang aalis na siya at lalagpasan kami ng humarap ulit siya sa’min.

“Oh, by the way. Ms. Bermudez regarding your project. Ibibigay ko na lang siya mamaya sa klase natin. Maganda iyong ginawa mo, very creative.”

“Wait, nagpass ka na ng project mo? Kailan pa?” tanong ko sa kanya. Pero hindi niya ako pinansin.

Ano bang problema niya bat di niyo pinapansin? Iiyak na talaga ako.

“Thank you, sir.” Walang emosyong sagot na lang ni Karla.

“Yes, Mr. Nishida. Nagpass na siya. Last Tuesday pa. And actually she is the first to pass the project.” Hindi ko na pinansin ang tawag sa’kin ni Sir ng Mister.

“Tuesday?...” tanong ko. Ewan ko kung bakit pero bigla akong kinabahan. At napatingin sa ‘kin si Karla na parang kinakabahan rin. At takot? “.. ‘di ba absent ka nung martes?” at nakita ko sa kanya na mas lalo siyang kinabahan at hindi makatingin sa’kin ng diretso.

“Ahh, that’s right. Absent nga siya last Tuesday pero sabi niya sa’kin na pumasok lang daw siya para magpass sa’kin ng project niya.” Sabi ni Sir sakin. Pero ang tingin ko na kay karla lang.

“Nag-alala nga ako jan kay Ms. Bermudez eh. Kasi para siyang balisa nung time na iyon. Pero nung tinanong ko siya kung may problema ba, hindi niya sinagot iyong tanong ko at bigla na lang siyang umalis na parang nagmamadali.” Patuloy lang sa pagsasalita si sir, pero hindi ko na naintindihan ang mga sumunod niyang sinabi.

Hindi ako sigurado, pero sobra akong kinakabahan kay Karla.

Iyong pagbabago ng kilos niya simula nung miyerkules, iyong pautal-utal niyang pananalita, iyong pagiging praning niya na parang nakakakita siya ng multo parati at ngayo’y nalaman kong nandito siya sa school kung kailan namatay si Anthony. At ang balita-balita pa na hindi daw nagpakamatay si Anthony at babae nga daw ang pumatay sa kanya.

Mas lalo akong kinabahan sa mga naiiisip ko. At ayokong isipin ‘to. Ayokong manghusga at ayokong maniwala sa base lamang sa kung akong naiisip at napapansin ko.

Sana mali kutob ko pero may nagsasabing tama ako.

“Karla, anong ginawa mo?” wala sa sarili kong tanong sa kanya.

At nang marinig niya iyong tanong ko, walang sabi-sabi siyang umalis.

**********