" กรีน.. "
ชื่อที่เปร่งออกมาอย่างไร้ประสิทธิภาพ หลังความประหม่าถูกปลุกขึ้น เธอไม่มีโอกาสได้หันไปมองประตูเลยด้วยซ้ำ เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดึงดูดกว่าสิ่งอื่นใด
เขาผงกศีรษะ ตวัดตามองก่อนหันกลับมาขบกรามกรอด ก้มมองเธออย่างเอาเรื่อง
" ไล่มันไปซะ"
" อะไรนะ.."
แม้ถ้อยคำนั้นจะเป็นเพียงเสียงกระซิบ ทว่าเธอกลับได้ยินมันชัดเจน และตกใจจริงจัง ไม่คิดว่าเขาจะทำให้เธออึดอัดได้ขนาดนี้
เธอกดดันเข้าให้แล้ว
" ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่รับประกันความปลอดภัยของมัน "
" อย่าทำอะไรเขานะ "
" ก็ไล่มันไป"
โคลนีอยากจะร้องไห้ ปากที่เม้มเข้าหากันแน่นสั่นระริก ช้อนตามองเขา น้ำตาที่เอ่อคลอเบ้าบ่งบอกถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจน ต่างกับเขาจะยังไงก็ไม่สงสาร ความรู้สึกแย่ๆของเธอไม่ได้ทำให้เขาสนใจเลยสักนิด
และกลับกัน สายตาที่มองมานั้น เต็มไปด้วยความกระหืดหื่นกระหาย
" อย่าทำแบบนี้เลยนะ "
" บอกให้ไล่มัน " แถมเลิกคิ้วสูง หร
