' บรูส...นั่นใครเหรอ'
คำถามนี้ ถ้าเขาไม่ตอบเหมือนทุกๆ ครั้ง มันคงจะดีกว่าเสียอีก หากมาทำให้คนที่ถามต้องเสียใจ
" คนที่กำลังจะเป็นแบบเธอ "
เสียงเรียบ ทำราวกับเป็นเรื่องปกติ บีบหัวใจลิเดียเต็มอุ้งมือ ดวงตาสีฟ้าหรี่ลงต่ำละจากต้นคอชายหนุ่มเพ่งเข้าไปในจอมองผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง แค่เห็นจากด้านข้างก็ยังดูออกว่าเธอสวย และอายุน้อยกว่ากันหลายปี
ทรงผมมัดสูงกึ่งดังโงะแบบลวกๆ ทำให้ดูน่ารัก ลับกับการแต่งตัวแบบสุดๆ มองเผินๆ ไม่ต้องลึกยังดูรู้บุคลิกของเธอไม่ใช่ผู้หญิงจ๋าสักเท่าไหร่ ต่างกันโดยสิ้นเชิงกับหล่อน ที่วันไหนไม่แต่งแต้มคงอยู่ไม่ได้ จะรู้สึกเสียความมั่นใจไปโดยปริยาย อย่างน้อยทาสีปากสักนิดก็ยังดี
ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังคุยโทรศัพท์ หล่อนไม่ได้ยินเสียง เพราะบรูโน่ใช้หูฟัง ทว่าภาพนั้นแสดงต่อสายตาอย่างชัดเจน รวมทั้งท่าทางกระสับกระส่ายของเขาด้วย คิ้วที่ขมวดเป็นปมบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
" เธอจะทิ้งฉัน
