พันธะร้ายพิสูจน์รัก

Episode 02🐯 : แรกพบ

00.00 น.

~ครืนนนนนนนนน~ ~ครืนนนนนนนนนนนน~

“อื้อออ…” เสียงครางเบาๆ ดังขึ้นมาจากร่างบางที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ก่อนที่มือของเธอจะเอื้อมขึ้นไปเปิดไฟบริเวณหัวเตียง

ทันทีที่ไฟภายในห้องสว่างร่างบางของชูใจก็ค่อยๆ ขยับมือบางของตัวเองขึ้นไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงอย่างอ้อยอิ่ง ในขณะที่ดวงตาของเธอยังคงปิดสนิทอยู่

“ชูใจ”

”เบียร์…!” ชูใจเอ่ยถามออกมาด้วยความร้อนใจพร้อมกับดวงตาของเธอเบิกโพรงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงจากปลายสาย เธอมีลางสังหรณ์ว่ากำลังเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นกับเพื่อนรักเธอ

“เกิดอะไรขึ้นเบียร์?”

ปกติแล้ววเพื่อนรักของเธอไม่เคยโทรมาเวลานี้ และคนที่เกรงใจคนอื่น ไม่ค่อยยอมรับความช่วยเหลือจากใครถ้าตัวเองไม่ไหวจริงๆ อย่างฟองเบียร์ไม่มีทางโทรหาเธอในเวลานี้โดยที่ไม่มีเรื่องด่วนอย่างแน่นอน

(ช่วยเราด้วยชู…เรากลัว ฮืออออ…)

“ตอนนี้เบียร์อยู่ที่ไหน?” ร่างบางขยับลุกขึ้นนั่งในทันทีพร้อมกับคิ้วเรียวของชูใจขมวดเข้าหากันอย่างคิดไม่ตก ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามปลายสายออกไปทันทีด้วยความเป็นห่วง ชูใจคิดว่าในตอนนี้เธอควรช่วยเพื่อนเสียก่อน ส่วนรายละเอียดว่ามันเกิดอะไรขึ้นค่อยถามเพื่อนรักทีหลังก็ยังไม่สาย

(ฮืออออ เราอยู่ที่ผับ xx ซอย 4 ปังๆ อือออ รีบมานะชูใจ) ฟองเบียร์เอ่ยบอกกับเพื่อนรักเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัว

“มะ ไม่ต้องวางนะ เราจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้” ชูใจเอ่ยบอกกับปลายสายก่อนที่เธอจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างลนลาน หลังจากที่ชูใจจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้วเธอจึงรีบวิ่งออกมาจากบ้านทันทีโดยที่เธอไม่ได้บอกกับพี่สาวที่ป่านนี้คงนอนหลับสนิทไปแล้ว

(ปังๆๆ!!…อีเบียร์มึงอยู่ในนี้ใช่ไหม เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย) เสียงดังออกมาจากปลายสายทำให้ชูใจรีบเร่งฝีเท้าวิ่งออกไปยังหน้าปากซอยทันที ชูใจพอจะเดาได้ว่าเพื่อนรักของเธอกำลังหลบหนีใครสักคน และดูเหมือนว่ามันคนนั้นจะรู้แล้วว่าฟองเบียร์ซ่อนอยู่ที่ไหน

“อย่าเปิดออกไปนะ เราได้รถแล้วอีก 10 นาทีเราจะถึง…พี่คะ ขับให้ไวกว่านี้ได้ไหมคะ?” ชูใจเอ่ยบอกกับปลายสาย ก่อนจะหันไปบอกกับพี่คนขับรถเเท็กซี่อย่างลนลานด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

“นี่พี่ก็เร่งสุดๆ แล้วนะน้อง”

(อย่าให้กูจับมึงได้นะ กูเอามึงตายแน่อีเบียร์) เสียงที่ดังออกมาจากปลายสายทำให้คิ้วเรียวของชูใจกระตุกขึ้นมาอีกครั้ง เธอจำเสียงนี้ได้ดีว่ามันเป็นเสียงของใคร

เจ้าของเสียงต้องเป็น ‘ไอ้บาส’ น้องชายของฟองเบียร์ไม่ผิดอย่างเเน่นอน

“ไม่ต้องกลัวนะเบียร์ ตอนนี้เราถึงแล้วเบียร์อยู่ส่วนไหนของผับ” ชูใจเดินลงจากรถก่อนที่เธอจะมองซ้ายทีขวาทีอย่างประหม่า ซอยนี้เป็นซอยโลกีไม่มีใครไม่รู้จัก ซอยทั้งซอยเต็มสถานบันเทิง และอาบอบนวด ซึ่งมีทั้งนักท่องเที่ยวชายไทยและชาวต่างชาติเดินเที่ยวกันจนเต็มถนน

(เราอยู่ในห้องน้ำหญิงชั้นหนึ่ง)

“เรากำลังไป…” ชูใจสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปยังผับตรงหน้าทันที

หญิงสาวร่างบอกบางที่สวมใส่เพียงเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงช้างขายาวพร้อมกับร้องเท้าแตะหูหนีบช้างดาวคู่ใจ การแต่งกายของชูใจเรียกสายตาให้แขกที่เข้ามาใช้บริการในสถานบันเทิงแห่งนี้หันมามองเธอเธอเป็นตาเดียว เพราะปกติผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาที่นี่มักจะนุ่งน้อยห่มน้อยซึ่งต่างจากชุดที่ชูใจสวมใส่อยู่อย่างเห็นได้ชัด

“…” ขาเรียวของชูใจก้าวเข้ามาภายในผับ เธอมองตรงไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลโดยที่เธอไม่ได้หันไปสนใจสายตาของใครทั้งนั้น คนเดียวที่ต้องสนใจในตอนนี้ก็คือเพื่อนรักของเธอ ชูใจมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังยืนเคาะประตูก่อนที่มือบางของเธอหยิบขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้ามาถือเอาไว้

ปัง! ปัง! ปัง!

“อีเบียร์ออกมาสักทีสิวะ…มึงอย่าทำเป็นไม่เคยไปหน่อยเลย ยอมๆ พวกเสี่ยเขาหน่อยไม่ได้รึไงวะ”

“ไอ้บาส” ชูใจเอ่ยเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงเรียบ

ปึก!!

เพล้ง!!!

“อีชู ใจ...มึง!” บาสหันกลับมามองตามเสียงเรียกก่อนที่ใบหน้าคมเข้มจะมองไปยังหญิงสาวที่มาใหม่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ แต่เขาไม่ทันได้พูดอะไรออกมาขวดเหล้าในมือของร่างบางก็ฟาดลงที่หัวของชายหนุ่มทันทีโดยที่เขาเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว

“เบียร์นี่ชูใจเองรีบออกมาเร็ว” ชูใจเอ่ยบอกกับเพื่อนรักอย่างร้อนใจ ในขณะที่สายตาของเธอยังคงจับจ้องไปยังร่างสูงที่ล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นตรงหน้า มือหนาของมันค่อยๆ ยกมือขึ้นมากุมหัวของตัวเองเอาไว้พร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด

แอ๊ดดดดด!!!

”อีชูใจ…มึงงงง” บาสชี้หน้าชูใจพร้อมกับเรียกร่างบางตรงหน้าอย่างโกรธแค้น

“ชูใจ” เบียร์เปิดประตูออกมาพร้อมกับกระโดดกอดเพื่อนรักของตัวเองเอาไว้ทันทีด้วยความดีใจ

“เรารีบไปกันเถอะ” ชูใจดึงมือเบียร์ให้วิ่งตามเธอออกไป แต่ยังไม่ทันที่สองสาวจะได้ออกไปไหนไกลชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็พากันวิ่งมาทางพวกเธอ ไม่ต้องบอกก็พอรู้ว่าชายพวกนี้มีจุดประสงค์อะไร

“จับไว้…อย่าให้พวกมันหนีไปได้เด็ดขาด” บาสตะโกนบอกกับกลุ่มชายฉกรรจ์เสียงดังลั่น เสียงที่ดังขึ้นมานั้นไม่ได้ทำให้ชายร่างบึกบึนพวกนั้นมองมาที่ชูใจและฟองเบียร์เพียงอย่างเดียว แต่หญิงสาวทั้งสองคนที่กำลังวิ่งอยู่ไม่ไกลก็หยุดชะงักและมองไปยังพวกเขาด้วยเช่นกัน

“เบียร์วิ่ง!…” ชูใจดึงมือเพื่อนสาวให้วิ่งตามเธอไปในทันทีที่เห็นว่ากลุ่มชายฉกรรจ์กำลังวิ่งมาทางพวกเธอ

“เราแยกกกันหนีดีกว่า ถ้าไปด้วยกันเราไม่รอดทั้งคู่แน่” เบียร์เอ่ยขึ้นก่อนจะดึงมือของตัวเองออกจากการจับกุมของเพื่อนรัก

“เราไม่อยากทำให้ชูใจเดือดร้อนไปด้วย”

“ไม่… ”

“ไปสิ” ฟองเบียร์ตะคอกชูใจเสียงดังลั่น ก่อนที่เธอจะมองมาที่เพื่อนรักด้วยแล้วตาที่เต็มไปด้วยความเป็นกังวล

“ปลอดภัยแล้วโทรมานะ” แววตาาของหญิงสาวตรงหน้ากดดันให้ชูใจต้องทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย

ชูใจออกวิ่งไปทางซ้ายอย่างไม่คิดชีวิตในขณะที่ฟองเบียร์ก็วิ่งออกไปอีกทางเช่นกัน ฟองเบียร์หันกลับไปมองชูใจเพื่อนรักที่กำลังวิ่งไปเป็นระยะๆ ก่อนที่ด้วยตากลมจะเบิกกว้างขึ้นทันทีที่เห็นกลุ่มชายร่างยักษ์จำนวน 3 คนวิ่งตามชูใจไปติดๆ

“คุณสกายไม่สนใจน้องๆ สักคนเหรอครับ” ชายร่างอ้วนท้วมทรงเสี่ยเอ่ยถามหนุ่มหล่อรุ่นราวคราวเดียวกับลูกของเขาออกมาอย่างนุ่มนวล ในขณะที่มือหนายังคงลูบไล้สาวน้อยทั้งสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ของตัวเองอย่างหลงใหล

“ไม่ล่ะครับ…เชิญคุณธวัชชัยกับเพื่อนๆ ตามสบายครับ วันนี้ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ พอดีผมมีธุระต้องไปจัดการต่อ”

“วันนี้ผมต้องขอขอบคุณคุณสกายมากนะครับ หวังว่ารอบหน้าผมจะมีโอกาสร่วมงานกับคุณสกายอีก”

“ด้วยความยินดีครับ” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินออกไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับลูกรักของเทพเจ้าทำให้ชายหนุ่มเป็นจุดสนใจของบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ที่กำลังส่งสายตาเชื้อเชิญมาให้กับเขา

“เฮ้อ!” สกายถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่เขาจะหยิบแวนตาราคาแพงของเขาขึ้นมาสวมใส่เอาไว้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอแบบนี้เขาไม่สามารถห้ามคนอื่นได้เพราะฉะนั้นเขาเลือกที่จะเมินเฉยไม่สนใจใครหน้าไหนน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“ตายเเล้ว!!!…พ่อจ้าแม่จ้าช่วยลูกด้วย“

ชายหนุ่มหยุดชะงักไปทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยหวานจับใจ เธอร้องตะโกนดังขึ้นมาแต่ไกลไม่มีใครที่อยู่บริเวณนี้ไม่ได้ยินเสียงเธอ

ร่างบางที่กำลังวิ่งผ่านหน้าของเขาไป สกายมองภาพของหญิงสาวที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปตามเส้นทางตรงหน้าด้วยความสงสัยว่าเธอวิ่งหนีอะไรมา ก่อนที่คำตอบของเขาจะวิ่งตามเธอมาติดๆ

“…” สกายยกยิ้มออกมาพร้อมกับเกาจมูกคมสันได้รูปสวยของตัวเองเบาๆ อย่างกำลังใช้ความคิด ก่อนที่ขายาวจะก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆ

“ยังตามมาอีกเหรอเนี่ย?” ชูใจหันไปมองด้านหลังก่อนที่ร่างบางจะมองไปยังทางสามแยกตรงหน้าอย่างคิดไม่ตก เธอไม่เคยมาที่ซอยนี้มาก่อนเธอจึงไม่รู้ว่าในสถานการณ์ที่ยากลำบากแบบนี้เธอควรจะไปทางไหนดี

“ทางนี้แล้วกัน…ว๊ายยยยย!!” ชูใจพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเลี้ยวไปทางซ้ายมือ แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับเธออยู่ๆ ร่างบางของชูใจก็ถูกดึงอย่างแรงเข้าไปหลบอยู่บริเวณซอกตึกที่ทั้งมืดทั้งเปลี่ยว

“อื้ออออ” ชูใจร้องออกมาด้วยความตกใจ ดวงตากลมเบิกโพรงพร้อมกับมองไปยังชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าอย่างหวาดกลัว หญิงสาวพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการจับกุมของเขา แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามเท่าไหร่ก็ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้เลย

“ชู่!!” ชายหนุ่มมองไปยังหญิงสาวตรงหน้าพร้อมกับส่งสัญญาณให้เธอเงียบปากลงเสีย...