กินดื่มพอสมควร สีเทียนหยางและหลัวเหมยก็ขอตัวกลับทันที เมื่อมาถึงจวนสกุลสี สีเทียนหยางสั่งให้บ่าวไปตามท่านหมอมาตรวจดูอาการของหลัวเหมย เริ่มดูแลอย่างใกล้ชิดตั้งแต่วันนี้เลย
สีฮูหยินเห็นว่า จู่ๆ ลูกชายก็เรียกหมอมาดูอาการของลูกสะใภ้ นางนึกกังวลใจจึงเดินเข้ามาดูสถานการณ์เสียหน่อย และบังเอิญมาทันได้ยินท่านหมอบอกกับสีเทียนหยางพอดิบพอดี
“ยินดีกับใต้เท้าด้วย ฮูหยินตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่า ข้าจะจัดยาบำรุงครรภ์ให้...”
“หา! จริงหรือ” สีฮูหยินทำท่าล้างหู จากนั้นก็ถามย้ำกับท่านหมอ “ท่านหมอ ท่านว่าอย่างไรนะ เมื่อครู่ข้าไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม”
หมอผู้เฒ่ายิ้มตอบ “สีฮูหยินมิได้ฟังผิด ฮูหยินน้อยตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่าแล้วจริงๆ ข้าต้องยินดีกับพวกท่านด้วย”
สีฮูหยินยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เดินเข้ามาตบบ่าบุตรชายพลางว่า “เจ้าลูกคนนี้นี่ ไม่เสียทีเป็นลูกชายข้า คราวนี้ข้ามีหลานสมใจแล้ว!” พูดจบนางยกมือขึ้นประกบกัน
