“นินทร์ต้องดูแลตัวเองมาก ๆ นะ เราจะเป็นแม่คนแล้ว รู้มั้ยว่าการเป็นแม่มันเป็นอะไรที่พิเศษมากเลยนะ ตัวพี่เองก็ไม่เคยรู้มาก่อนจนมีลูก มันเป็นความสุขที่บรรยายไม่ถูกเลยล่ะ พี่ว่าตอนนี้นินทร์ก็คงกำลังรู้สึกอยู่ใช่มั้ย ถึงจะกังวลแต่เราก็ยังรู้สึกถึงความอบอุ่นที่พูดออกมาไม่ได้ เมื่อมีเขา” ญาณิศาเสริมขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอ่อนโยน แววตาแสดงความห่วงใยจากใจจริง
อธินินทร์พยักหน้า ใช่ ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่ เธอต้องสู้ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพราะลูกที่อยากให้เขาได้ลืมตาออกมาดูโลก
“ขอบคุณพี่หญิงกับพี่ทัศมากนะคะ แต่นินทร์มีเรื่องอยากจะขอร้อง นินทร์ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องที่นินทร์ท้องค่ะ”
“ได้สิ พี่ไม่บอกใครหรอก วันนี้นินทร์พักผ่อนก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าพี่จะมาเยี่ยมใหม่” ญาณิศาแตะหลังมือเรียวบางของรุ่นน้องและยิ้มให้อย่างเข้าใจ
“นินทร์ทำใจให้สบาย พักผ่อนให้ดี เจ้าจิ๋วจะได้แข็งแรง” ทัศนัยเอ่ยย้ำเรื่
