Chapter Four
1228 Words
" Anong sabi ni sir?" usisa naman sa kanya ni Bea ng makalabas na siya ng building.
" Nagtanong lang naman siya kung bakit ako ang naghatid ng baon niya." aniya.
" Anong sagot mo?" usisa pa nito.
" Na, inutusan ako ni Manang."
" Ah. Yun lang." parang bigong sabi naman nito.
" Bakit mo natanong?"
" Wala lang. Basta." sabay ngisi nito, saka umalis narin silang dalawa roon pabalik sa bahay ni Harby.
****
First time nakapasok at naglinis si Francia sa kwarto ni Harby ng mapansin niya ang isang wedding picture nito.
Kahawig ka nya ang babae. They looked very happy , kinuha niya ang wedding picture pero nahulog ito at nasira! Nataranta si Francia at agad na pinulot ang larawan.
" What did you do?!" bungad ni Harby at galit na tumingin sa kanya. Marahas na kinuha nito ang larawan mula sa kanya.
" I'm sorry, I'did-" she tried to explain but he cutted her off.
" Shut- up! Anong ginawa mo? Imposibleng mahulog to ng di ginagalaw ng kung sino!" galit na galit nitong sabi.
" I'm really sorry."
" Sorry? Hindi mo alam kung gaano kahalaga to sakin, Arielle! Sorry it's not enough! Kahit pa ilang beses ka humingi ng sorry walang kwenta yun!"
Natulala si Francia sa sinabi nito. And she felt scared and hurt.
"Sana pala di nalang ako pumayag sa pakiusap mo! Sana hinayaan nalang kita, edi sana wala akong naging problema!"
" Now, get out! Pack all your belongings on your room!" anito.
" Please, wag naman. Wala akong ibang matutuluyan." pakiusap niya.
" Sana inisip mo yan bago ka gumawa ng katangahan!"
Tatanggapin na ni Francia kung ano man ang ibatong masasakit na salita nito sa kanya, ang importante huwag lamang siyang paalisin nito.
" I' promise to never do that again, just give me a chance, hindi ko naman talaga sinasadya." aniya.
" Get out!" sa halip ay sabi nito.
" Hindi mo ako madadaan sa mga paawa mo." he added.
Umiiyak na lumabas at bumaba si Francia mula sa silid ng lalake. She went on her room to pack all her belongings. Ilang araw pa lamang siya roon. Pero agad siyang paaalisin ng lalake?
Mabilis na nag- impake si Francia ng mga gamit niya. And her tears couln't stop falling.
" Anong nangyari diyan?" sabi naman ng ibang mga kasambahay ng madatnan siya ng mga itong nag- iimpake at umiiyak.
" Ewan baka pinapaalis na."
" Buti nga, parang wala namang ambag yan dito. "
Nasaktan man sa mga naririnig ay binalewala lang ang mga iyun ni Francia.
Paalis na siya ng harangan ng isang babae ang paa niya made her almost dropped. Nagtawanan ang mga ito.
" Alis na, di ka namin kailangan dito!"
sabi pa nila.
" Arielle!" Bea appeared helped her to stand up.
" Anong ginawa niyo sa kanya?!" sabay baling ni Bea sa mga ibang kasambahay.
" Tanga kase, eh. Nadapa tuloy!" sabay tawa ng mga ito.
" Mga sinungaling!" sabay sugod ni Bea.
" Hayaan muna Bea, okay lang ako." pigil naman ni Francia.
" Ano yan aalis ka?" sabay tingin nito sa bagahe niya.
" Oo, eh."
" Pinapaalis kaba ni sir? Papakiusapan ko siya, Arielle."
" No, okay na ako. Siguro hindi lang talaga dapat ako nandito."
" Good, you know that." someone said. Nilingon nila ito at si Harby iyun. Pumasok ito sa kwarto na hindi tinatanggal ang matalim at nanunusok na tingin nito sa kanya.
" Sir, wag niyo naman siya paalisin! Wala siyang ibang matitirhan! Kung ano man ang nagawa niyang mali, di niya yun sinasadya. Sana naman patawarin niyo siya." pakiusap ni Bea rito.
" Hindi ko na problema kung saan siya titira ngayon. Saka, patawarin? Di biro yung pagbasag niya sa wedding picture namin!" matigas na sabi ni Harby.
" Daddy!" natigilan sila at napatingin sa batang dumating. It was Aurora, Harby's daughter. Kasama nito ang yaya.
" What's happening, daddy?"
" It's fine. Go back to your room." utos nito sa anak.
" At ikaw, what are you waiting for?" sabay baling nito kay Francia.
" Go, now." Harby said coldy at her.
Aalis na sana si Francia nang harangan siya ng bata sa harap niya.
" No, daddy! Wag niyo siyang paalisin, kawawa po siya!" di inaasahang pakiusap ng bata sa ama.They all went shocked at that.
" Please, daddy!" pakiusap muli nito.
" Anak, we don't know her. "
" But she's look like mommy, maybe she's kind." sabi naman ng bata.
" Turn your things." Harby said to Francia.
Laking tuwa ni Francia at Bea ng pumayag si Harby sa gusto ng anak nito.
" Salamat!!" ani Francia at napayakap sa bata. Di naman nagsalita ang bata pero yumakap rin pabalik. Ilang sandali rin silang nagyakapan na mas lalong ikinatuwa ni Francia.
" Enough ." Harby said at binawi na ang anak.
" Let's go, Aurora. " sabay hila na nito sa anak palabas ng kwarto nila.
" Pinapatawag niyo raw ako, sir?" ani Francia nang nakapasok sa study room ni Harby.
" I'll give you a chance now, because my daughter asked me. But your job will be different." he said.
" What will be my job, then? " she asked. She felt nervous of what her next job.
"Magpapalit kayo ng trabaho ni Lorena, ang yaya niya. From now on, you're going to be Aurora's nanny." anito.
Nabigla si Francia sa narinig. But at the same time parang nabunutan siya ng tinik at naramdaman niya ang tuwa.
" Talaga, ho?" she said.
" Are you deaf? " sarkastic na tanong nito.
" Ah, di lang ako makapaniwala."
" Tsss. This is your last chance, inilipat kita ng trabaho dahil lagi kang palpak sa paggawa ng gawaing bahay. And if ever magkamali ka na naman dito na ikakapahamak ng anak ko, malalagot ka sakin at hindi na ako madadaan pa sa pakiusap, is that clear?" anito.
" Ah, sure. I'will take care of her!" natutuwang sabi niya.
Paalis na siya sa study room ng tinawag siyang muli nito.
" Arielle!" he called her.
" Sir?" she turned her head.
" By the way, have you any experience sa pag- aalaga ng bata?"
" Wala pa." she said honestly. Kumunot ang noo ng lalake.
" Eh, kung ganoon. Makakasiguro kabang maalagaan mo ng maayos ang anak ko?"
" Hindi ko maipapangako pero gagawin ko lahat ng aking makakaya para bantayan at alagaan siya."
" Aasahan ko yan, may sakit ang anak ko, she'll need to take her medicine in three times a day after a meal. Sana naman huwag mong kaligtaan."
Nagulat si Francia sa sinabi nito kaya pala tila may kakaiba sa bata.
" Ano pong sakit?" curious naman si Francia.
" Leukemia. "
Mas lalo siyang nagulat sa sinabi nito. Even felt pity for the child.
Ipinakita naman sa kanya ni Harby ang gamot ni Aurora.
" That's her medicine. It's very important for her to take that to maintain and make her feel better." he said.
" Kailan lang siya nagkasakit? Diba siya pumapasok sa school?"
" It's been a year na rin. And ofcourse, I' won't allow her to go to school, because of her condition. I'hope it's enough to make you understand." anito, but he sounds sarcastic.
Napatango na lamang si Francia, baka mas lalo pang magalit ang lalake pag magtanong pa siya.
- Writer
