Until I Found You

Chapter. Three

Hindi magawang magfocus ni Harby sa trabaho sa opisina niya. His mind are on the girl he just meet. Arielle. Di pa nga siya nakaka- move on sa pagkawala ng asawa niya ay dumating naman ang kamukha nito. Paano niya magagawang mag- move- on kung palagi niyang makikita ang babaing yun? Kahit itanggi niya man hawig nito ang kanyang yumaong asawa, pagkakaiba nga lang ay brown ang kulay ng mga buhok ng babae kumpara sa kanyang asawa na kulay itim, at mukhang mas bata pa ang babaing yun.

" Tol!" naputol lamang ang pag- iisip niya ng tinawag ng kaibigang dumating, it was Carlos. His bestfriend.

" Tila ang lalim ng isip natin ah?" puna nito.

" No, nothing."

" Sabihin mo na, I'know you. Ganyan ka pag- may malalim na iniisip. Tulala."

Carlos was Harby 's childhood bestfriend kaya siguro kilalang- kilala na siya nito.

" You know, I'have a new maid, and she really look like my wife!" he admitted.

" Really? Baka naman sa kakaisip mo yan sa asawa mo kaya tingin mo sa ibang tao kamukha niya. " halos matawa ito.

" No, even my daughter saw it."

" Mag- ama talaga kayo ng anak mo." kantyaw naman nito.

" I' won't force you to believe me." he said.

" May picture kaba?"

" Wala, bakit naman may picture ako sa kanya?"

" Kase sabi mo kamukha ng asawa mo."

" Tsss."

" By the way, what's bring you here?" Harby asked.

" Ah, I'm just visiting you. It's been a while since I' last visited here. Mabuti nalang at di naman hectic ang schedule ko sa opisina." anito.

" What if mag- bar tayo mamaya? Pampawala ng mga bumabagabag sa isip mo."

" Di na muna, marami pa akong gagawin." he said.

" Baka mag- oover night ako ngayon." he added.

" Napaka- workaholic talaga ng bestfriend ko." sabi ni Carlos.

****

" Have you seen my, dad?" isang boses ang biglang narinig ni Francia habang nakaupo siya sa sofa, gabi na noon. She was taking a rest.

Aurora appeared. Harby 's daughter.

" Hi. Come here." anyaya naman ni Francia sa bata ng nakangiti. Tuwing nakikita niya ang bata ay napapangiti siya.

Umupo naman ang bata sa tabi niya.

" Siguro wala pa ang daddy mo." she said and smiled at her.

" I' miss, mom. I' thought she's back when I'saw you." sabi bigla ng bata.

Natulala si Francia sa narinig. She felt pity, ang bata pa nito para mawalan ng isang ina.

" Ah...Don't worry, your still had a dad." she said.

" Yeah, but he had no time for me." parang malungkot naman na wika ng bata.

" And he always get mad." dagdag pa nito.

" Really?" tanong niya naman kahit alam na niya ito.

" It seems like he didn't care about me."

" No, that's not true. Maybe he just too busy." she said, parang pinagtatanggol niya ang ama nito pero ang totoo'y nainis rin siya roon dahil sa narinig galing sa bata.

" I' wish mom still here, so we'll be happy again. " wika pa ng bata.

Di alam ni Francia kung ano pa ang sasabihin sa bata. She hugged her instead.

" By the way, where's your nanny?" tanong na lamang niya.

" She sleep now."

" Ah, you must sleep too. You want me to come with you on your room?"

Tumango ang bata. Ngumiti siya rito.

" Okay, let's go. Baka maabutan tayo ng daddy mo rito at pagalitan pa tayo." she said.

Hinatid nga ni Francia ang bata sa kwarto nito at pinatulog. She remembered when she was a kid. Her nanny always there to sleep with her. Also her parents always visited her before she was going to sleep. She missed that.

The door opened, napabaling siya roon at tumambad sa kanyang paningin ang pamilyar na lalake. Tila nagulat ito ng makita siya.

" Good-" bati niya sana pero pinutol siya nito.

" Anong ginagawa mo dito? Kwarto ng anak ko ito, at hindi ikaw ang yaya niya!" galit na saad ni Harby sa kanya.

"Pasensiya na sir, hinatid ko lang ang anak niyo rito, at wala akong ginawang masama sa kanya." sabi naman ni Francia.

" May sariling yaya ang anak ko."

" Tulog na po kase. Nagkausap kami ng anak mo sa sala." aniya.

" I'don't care, get out." mahina pero maautoridad na wika ni Harby. Sinundan ng tingin ni Harby ang babae, at hindi niya alam kung bakit naguiguilty siya.

Naiinis si Francia kay Harby dahil sa mga kasungitan nito sa kanya, pero alam niyang kailangan niyang magtiis dahil wala naman siyang ibang pupuntahan kundi bumalik sa kanila na ayaw niyang gawin. Isa pa, malaki ang utang na loob niya sa lalake dahil sa mga nagawa nitong kabutihan sa kanya, katulad noong pagligtas nito sa kanya mula sa mga masasamang loob, at pagpapatira sa pamamahay nito. Tatanawin iyung utang na loob ni Francia kay Harby.

Nasa opisina si Harby ng matanto niyang naiwan ang baon niya sa kakamadali dahil may meeting pa siyang dadaluhan at ayaw niyang nalalate.

" Hello, hijo?" bungad ng mayordoma sa kanyang tawag.

" Manang, pwede bang pakihatid ng baon ko dito? Naiwan ko." saad niya.

" Naku! Sige, hijo. Ipapahatid ko nalang sayo riyan?"

" O sige, Manang. Aasahan ko yan." aniya.

" Bye." he added. Binaba niya na agad ang telepono.

****

" Arielle!" tawag kay Francia ng mayordoma habang naglilinis siya ng sala.

" Ano po yun?"

" Dalhin mo itong baon ni Harby sa opisina. Magpasama ka kay Bea, alam non kung saang lugar iyun." anito.

Nag- alinlangan man ay walang nagawa si Francia kundi pumayag na lamang.

Nagpalit muna siya ng damit na pang lakad, dress na kulay blue. At tapos ay umalis narin siya. Sinamahan naman siya ni Bea na nakabihis rin katulad niya.

Nagtaxi lang sila dahil wala namang driver na maghahatid sa kanila patungo sa Makati kung saan ang opisina ni Harby. May kalayuan rin mula sa bahay ng lalake.

" Salamat, Bea dahil sinamahan mo ako."

" Walang anu man, para namang di tayo magkaibigan. " sabay ngiti nito.

Huminto ang taxi sa tapat ng isang malaking building at bumaba narin sila at nagbayad ng pamasahe.

" Ikaw nalang pumasok sa loob, hintayin naman kita rito." ani Bea sa kanya. Nag- alinlangan naman si Francia.

" Huh? Diba dapat tayong dalawa?"aniya.

" Okay lang naman kung ikaw lang, saka para maiba naman." anito.

Walang nagawa si Francia kaya pumasok na lamang siya sa loob ng building kung saan ang opisina ni Harby. Kinakaban man pero nilakasan niya ang loob. Sandali lang naman siya roon.

Napapansin niya naman ang mga bulungan at gulat ng mga naroon. Binalewala lang iyun ni Francia at nagpatuloy sa paglalakad.

Nagpakilala naman siya sa sekretarya ni Harby na nagulat rin sa pagkakakita sa kanya.

Ilang sandali pa siyang tinitigan ng babae na parang bang sinusuri.

" Bakit miss?" tanong niya.

" Kamukha mo kase si ma'am Antonia. " anito.

" By the way, anong kailangan mo sa kanya?" tanong pa ng babae.

" Ah...Ibibigay ko to sa kanya." sabay pakita niya sa dala.

" Okay, may meeting pa si sir, hintayin mo nalang. " sabi ng babae.

Pagkatapos ng meeting ay kinausap naman si Harby ng kanyang sekretarya.

" May naghahanap po sa inyo sir, maid niyo raw, grabe kamukha ni ma'am Antonia!" saad ng sekretarya niya. Agad na pinuntahan ni Harby ang tinutukoy nito na alam niya kung sino.

" Arielle!?" tawag niya ng nadatnan niya itong nakaupo na may dalang paper bag.

" Ito po yung baon niyo." sabay abot naman nito sa binitbit.

" Bakit ikaw ang naghatid nito? "

" Ah, inutos sakin ni Manang."

Tinitigan ni Harby ang babae, he can't deny her beauty, even on a simple dress, and hairstyle, wala pang make- up, ang ganda na! Muli niyang naalala ang asawa.

" Ito ba yung sinasabi mo, tol? Kamukha nga!" sambit naman ng kaibigan niyang si Carlos na nakasunod pala.

" Hi. I'm Carlos, kaibigan ako ng amo mo at business partner na rin." sabay lahad naman ng kamay nito.

" Hello. I'm Arielle. " sabay ngiti at tanggap ni Francia ng kamay ng lalake.

" Ahm, makakaalis kana." agad naman na sabi ni Harby at tinanggap na ang dala nito. Di niya alam kung bakit naramdaman niya ang inis sa pagpapakilala ng kaibigan rito.