Aslında kokunu bile seviyorum.
Emre’ye pek kulak asmamış olsam da ben de uzun zamandır hiç uyumadığım kadar güzel ve huzurlu bir şekilde uyuyor, ertesi sabah dinç ve mutlu bir şekilde yataktan çıkıyorum.
Uyandığımda beni ondan gelen bir mesaj bekliyor. Galiba Bay Bucak lisede olduğumuzu falan sanıyor. Nasıl bu kadar aptal olabilir hakikaten anlamıyorum ama daha gözlerimi tam açamamış olsam da yüzüme kocaman bir tebessümün yayıldığını hissedebiliyorum.
“Günaydın Nur, bugün yine ışığınla aydınlanmış bir sabaha uyandım. Ayrıca sakın gözlerini devireyim deme! Ne kadar banal olurlarsa olsun, iltifatlarımı sevdiğini biliyorum.”
Mesajı bir saat önce göndermiş ama elbette cevap yazmıyorum.
Kalkıp hafif bir kahvaltı yaparken kitabımı okuyor, ardından işe gitmek üzere hazırlanıyorum. Ben saçlar
