“เซียวเฉิน ข้ากับเยว่เยว่จะกินข้าวตรงนี้ บอกห้องครัวเตรียมอาหารมาสองสามอย่างก็พอ”
“ขอรับนายท่าน”
มู่หยางจินนั่งมองเสิ่นเยว่เอ๋อร์ชมพระอาทิตย์ตกอย่างเพลินตาและไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด เขามีเรื่องราวมากมายอยากถามนาง แต่สถานะของทั้งคู่ในตอนนี้ทำให้ต้องเก็บสิ่งที่ค้างอยู่ภายในใจเอาไว้
“เมื่อครู่ ข้าได้ยินเจ้าพูดว่าชอบที่นี่อย่างนั้นหรือ”
“เจ้าค่ะ ที่นี่สวยงามมาก ท่านเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่ว่าที่นี่มีสิ่งใดบ้าง”
“หออวิ๋นเทียนแห่งนี้เป็นที่พักของนักเดินทาง เรามีสุราและอาหารเลิศรสให้บริการ มีการแสดงหลายรูปแบบหมุนเวียนเปลี่ยนไปในแต่ละวัน”
“การแสดงอย่างนั้นหรือ มีอะไรบ้างหรือท่านจิน” เสิ่นเยว่เอ๋อร์ถามขึ้นอย่างตื่นเต้น นางชมชอบการแสดงร้องรำทำเพลงเป็นที่สุด
“ก็มี งิ้ว ร้องเพลงบรรเลงดนตรี เต้นรำ และเล่านิทาน”
“แล้ววันนี้มีการแสดงอะไรหรือ”
“วันนี้อย่างนั้นหรือ”
“เซียวเฉิน วันนี้ที่หออวิ๋นเทีย
