“ท่านไม่ต้องเอาราชโองการมาขู่ข้า พี่สาวข้ามีตำแหน่งเป็นถึงฮองเฮา หากข้าขอให้ช่วย พระองค์ต้องช่วยข้าอย่างแน่นอน" เสิ่นเยว่เอ๋อร์รีบเอาพี่สาวอย่างเสิ่นอ้ายฉิงมาอ้างด้วยรู้ว่าฮ่องเต้นั้นรักและหวงแหนพี่สาวของนางมากเพียงใด หากน้องสาวอย่างนางเอ่ยปากขอร้อง พี่สาวต้องช่วยพูดกับฮ่องเต้ให้อย่างแน่นอน
“อย่างนั้นหรือ ข้าเองก็มีพี่ชายเป็นถึงฮ่องเต้ ผู้เป็นใหญ่เหนือผู้ใด หากข้าขอร้อง มีหรือพระองค์จะไม่ช่วย” มู่หยางจินวางเสิ่นเยว่เอ๋อร์ลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา แล้วใช้มือทั้งสองข้างกักขังนางไว้ในอ้อมแขนไม่ให้หนีไปไหนได้พร้อมกับจ้องมองนางอย่างเป็นต่ออย่างนึกสนุก
“ท่านมันคนนิสัยไม่ดี เอาราชโองการกับฮ่องเต้มาข่มขู่ผู้หญิงตัวเล็กๆเยี่ยงข้า” เสิ่นเยว่เอ๋อร์เมื่ออับจนหนทางเห็นว่าไม่สามารถสู้เขาได้อีกต่อไปก็แกล้งบีบน้ำตาร้องไห้ออกมา พี่สาวของนางเคยสอนไว้ว่าผู้ชายมักแพ้น้ำตาของผู้หญิง เห็นจะจริงอย่างที่พี่สาวกล่าว
