จวนเยว่เทียนจิน
“พี่จิน”
“ท่านแม่ทัพ” เสิ่นอี้หานและเสิ่นหานจิ้งยืนต้อนรับเมื่อเห็นว่ามู่หยางจินกลับมาแล้ว
“เยว่เยว่ ตื่นหรือไม่” มู่หยางจินเดินเข้ามาดูเสิ่นเยว่เอ๋อร์ที่เตียงนอน เมื่อเห็นว่านางยังคงนอนหลับสนิทเขาก็เดินออกมาคุยกับพี่น้องตระกูลเสิ่นที่ด้านนอก
“ไม่ขอรับ ตั้งแต่ที่พี่จินออกไป พี่หญิงยังคงหลับอยู่เช่นเดิมขอรับ” เสิ่นหานจิ้งรินชาส่งให้มู่หยางจิน เขารับมาดื่มแล้วส่งยิ้มให้เล็กน้อยแทนคำขอบคุณ
“ข้าส่งข่าวเรื่องที่ท่านแม่ทัพปราบกบฏได้สำเร็จไปยังเมืองหลวงพร้อมรายงานโทษของอี้ฟู่เฉินแล้ว วันพรุ่งนี้ ข้าจะให้คนคุมตัวเขาและคนในตระกูลอี้ทั้งหมดกลับไปรับโทษที่เมืองหลวง”
“เห็นทีท่านอี้หานคงต้องอยู่ดูแลเมืองชิงฉางนี้อีกนานจนกว่าเจ้าเมืองคนใหม่จะมารับตำแหน่ง”
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นขอรับ”
“จากนี้ เสด็จพี่คงนอนหลับได้เต็มอิ่มเสียที”
“ท่านแม่ทัพจะกลับเมืองหลวงเมื่อใดหรือ”
“คงอีกสองวัน
