“ฝันร้ายหรือเยว่เยว่” มู่หยางจินใช้นิ้วกดลงระหว่างคิ้วที่ขมวดเข้าหากันของเสิ่นเยว่เอ๋อร์ เพียงไม่นานนางก็ลืมตาตื่นขึ้นมามองเขา
“พี่ทำเจ้าตื่นหรือ” เสิ่นเยว่เอ๋อร์ส่ายหน้าแล้วจับมือของมู่หยางจินมากุมไว้แนบอก
“เหตุใดท่านจึงไม่อาบน้ำแล้วเข้านอน” เสิ่นเยว่เอ๋อร์ยันกายขึ้นนั่งแล้วมองคนตรงหน้าที่ยังคงอยู่ในชุดเกราะนักรบอย่างสง่างาม
“กำลังจะไปอาบแต่น้องหญิงตื่นขึ้นมาเสียก่อน”
“ถ้าอย่างนั้นท่านพี่ก็รีบไปอาบน้ำเถอะ จะได้เข้านอน” มู่หยางจินพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องแต่งตัว จัดการถอดชุดเกราะออกแล้วรีบเดินไปแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ
“น้ำเย็นหมดแล้ว ข้าจะเรียกชิงชิงมาเปลี่ยนให้” เสิ่นเยว่เอ๋อร์หลับตาลงแล้วจุ่มมือลงในอ่างอาบน้ำ ก็พบว่าน้ำที่นางเตรียมไว้ให้เขาอาบนั้นเย็นหมดแล้ว นางจึงกลัวว่าหากเขาอาบน้ำเย็นเช่นนี้แล้วจะทำให้ไม่สบาย
“ไม่ต้องหรอก ครั้งที่พี่ไปตั้งค่ายจับโจรอยู่ในป่าต้องอาบน้ำที่แม่น้ำ น้ำนั้น
