ห้องทรงอักษร
“เสด็จพ่อ” เสียงเล็กๆ ของเด็กหญิงเรียกสติของมู่หยางหย่งเล่อให้เงยหน้าขึ้นจากฎีกากองโตตรงหน้า เขายิ้มกว้างให้กับเด็กน้อยสองคนและสตรีที่เดินตามเด็กทั้งสองเข้ามา
“ถวายพระพรฮองเฮา องค์รัชทายาท องค์หญิง” ซ่งเยี่ยนชางทำความเคารพเสิ่นอ้ายฉิงและพระโอรสพระธิดา เมื่อเห็นว่าพวกเขามาถึง
“ตามสบายเถิดท่านเยี่ยนชาง” เสิ่นอ้ายฉิงยิ้มอ่อนโยนส่งให้องครักษ์คนสนิทของฮ่องเต้แล้วเดินตามลูกๆ วัยซนของนาง
“เซียนเอ๋อร์ถวายพระพรเสด็จพ่อเพคะ” มู่หยางหนิงเซียนทำความเคารพผู้เป็นบิดาเสร็จ ก็ปีนป่ายขึ้นไปนั่งบนตักของมู่หยางหย่งเล่อแล้วกอดเขาอย่างคิดถึงเสมือนว่าห่างกันมานาน
“ฮ่าวหรานถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ ท่านอาเยี่ยนชางเมื่อใดเสด็จอาของข้าจะกลับมา” มู่หยางฮ่าวหรานผู้พี่ทักทายบิดาเพียงเล็กน้อย แล้วหันมาให้ความสนใจกับท่านอาเยี่ยนชางของเขาแทนเสด็จพ่ออย่างมู่หยางหย่งเล่อ คนเป็นพ่อทำเพียงส่ายหน้า อดที่จะ
