มู่หยางจินเดินเข้ามาในห้องที่เสิ่นเยว่เอ๋อร์นั่งอยู่ เขาเห็นนางนั่งเหม่อมองออกไปข้างนอกจึงบอกให้หลี่ชิงชิงออกไปรอด้านนอก เสิ่นเยว่เอ๋อร์ยังคงนั่งอย่างไม่รู้สึกตัว แม้ว่าขณะนี้ท่านจินจะนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนางแล้ว
“เยว่เยว่ เยว่เยว่” มู่หยางจินเรียกเสิ่นเยว่เอ๋อร์ที่กำลังนั่งเหม่ออยู่ แต่นางก็ไม่ได้ยิน เขาจึงเดินเข้ามาด้านหลังแล้วกระซิบเรียกนางที่ข้างหู
“อุ๊ย!” เสิ่นเยว่เอ๋อร์อุทานอย่างตกใจ เมื่อนางหันตามเสียงเรียกข้างหู แต่กลับพบว่าปากและจมูกของตนนั้นประทับเข้ากับแก้มสากของเจ้าของเสียงนั้นเรียบร้อยแล้ว
“ท่านจิน!” นางรีบพลักเขาให้ออกห่างพร้อมกับเรียกเขาเสียงเขียวกับการกระทำเจ้าชู้เกินเลยของเขา ก่อนหน้านี้ยังพูดคุยสนิทสนมกับผู้หญิงอีกคน ตอนนี้ก็มาทำเจ้าชู้ใส่นางอีกแล้ว เสิ่นเยว่เอ๋อร์คิดอย่างโกรธเคืองที่นางมองเขาผิดไป ช่วงที่ท่านจินป่วยอยู่เขาไม่เคยล่วงเกินหรือมีท่าทีคุกคามนางเช่นนี้เลย ตอน
