“ท่านแม่ของท่านอ๋องน้อยเป็นคนดีมาก ข้าดีใจที่ได้เห็นบุตรของนางเติบโตขึ้นมาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหล่าและสง่างามเยี่ยงนี้” มู่หยางจินยิ้มให้พระชายาฟู่ฟางหมิง เขารู้มาจากท่านอาจารย์ว่าเมื่อครั้งที่ท่านแม่ของเขายังเด็กพระชายาฟู่ฟางหมิงคือเพื่อนสนิทของท่าน
“ข้ารู้ท่านอาหญิง ข้าก็ดีใจที่ได้พบท่านอาหญิงเช่นกัน ว่าแต่ทำไมเด็กๆ จึงไปเล่นกันบริเวณนั้นได้”
“จิ้งเอ๋อร์ บุตรชายคนเล็กของข้าบอกว่าพวกเขาหนีพี่เลี้ยงออกมาเดินเล่นแล้วจิ้งเอ๋อร์อยากได้หิ่งห้อย เยว่เยว่จึงไปจับให้น้องชายแล้วคงพลัดตกลงไปในสระ ดีที่ท่านอ๋องน้อยช่วยได้ทัน ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่ได้พบเยว่เยว่อีกแล้ว” ฟู่ฟางหมิงมองบุตรสาวอย่างห่วงใย
“พวกเขายังเด็กและซนตามประสาเด็ก แล้วอาการเป็นอย่างไรบ้าง ท่านอาจารย์บอกข้าว่ายังไม่ฟื้นเลย”
“เมื่อคืนไข้ขึ้นสูงมาก ข้าเช็ดตัวให้นางทั้งคืน ก่อนที่ท่านอ๋องน้อยจะมา ก็ได้สติเพียงชั่วครู่ ข้าจึงให้ดื่มย
