Follow the Sun

Kabanata 2

Horsey

Hala may tao! Baka killer na 'to! Lord tulong! Ayoko pang mamatay!

"Hey lady, wait up. Im not gonna hurt you!"

Mas binilisan ko ang pagtakbo ko. Naramdaman kong may bato akong naapakan dahilan ng pagkatapilok ko, sumubsob ako sa daan! Ang sakit ng ankle ko!

"Aray! Ang sakit!" Mangiyak-ngiyak kong sigaw.

"God damn it! What happened to you? Are you okay?" Sunod-sunod na tanong ng lalaking sumigaw kanina.

Omayghad bat ang bango ng killer ko? Di pa sya masyadong nakalapit pero amoy na amoy ko na ang cologne nya, hala! Totoo ba to? Ang ganda pa ng boses nya! Hala Lord baka engkanto to?

Dali-daling lumapit ang lalaki sa akin para i-check ako pero bago pa sya makalapit agad na akong sumigaw, "Teka! Dyan ka lang! Wag kang lalapit!"

Natigilan siya sa sigaw ko, nagtagpo ang kanyang mga makakapal na kilay.

"Look miss, im not gonna hurt you, I just want to check if you're okay," Kalma nyang sagot.

"And why do you think i'd trust you? You were following me, you stalker! And I dont even know if you're human or god-knows what you are,"

"Not human? Oh come on, sa gwapo kong 'to di tao? Maybe im a vampire, right?They're usually very handsome," Sabay akto nyang nag-iisip kahit kitang-kita na ang pagngisi nya.

"And I dont need you to trust me but im the only one who can help you, you're injured and you're lost," nakangisi nyang sagot.

Oh God ang sarap sapakin ang mukha nya para ma alis yang mapaglarong ngiti sa mga labi nya, nakakairita! At tsaka injured? Makakalakad pa ako noh!

"I dont care, and im not lost or injured, Im perfectly fine!" Sabi ko sabay angat ng katawan ko para bumangon.

Di pa ako tuluyang naka tayo napadaing na ako sa kirot, "s**t! Ughh!"

Dali-dali naman nya akong sinalo, preventing me from falling down again.

"See? Its very obvious just let me help you, miss,"

"Fine," I sighed, defeated.

Hahayaan ko nalang sya no, I've got no choice. Baka san pa ako mapunta, nawawala nga talaga ako eh.

He sighed too.

"Does it hurt?" Mahina nyang bulong sabay hawi sa paa ko.

"Of course it does!" Iritado ko namang sagot sa kanya.

Huli na nang napagtanto kong seryoso nyang sinusuri ang paa ko atsaka humina ang boses nya. My injury isn't obvious kasi ngayon pa lang to. Maybe later it'll be swollen.

He sighed again. "Saan ba ang punta mo? Ba't mag isa ka lang, delikado pa naman dito,"

I stayed silent while he slowly carried me, bridal style. I can smell his manly scent, ang bango-bango nya talaga.

"Dont carry me like this.." I whispered while he was walking.

My heart is beating fast and I dont know why I have this effect because of him. Sa lakas ng heartbeat ko, im afraid he'll hear it.

"How do you want me to carry you then?" Bumalik uli ang nakakaloko nyang ngisi kaya nabuhay uli ang pagkairita ko sa kanya. Muntik ko nang nakalimutan na stalker ko to noh!

"Palakarin mo lang ako tsaka alalayan!" Irita ko namang sagot ulit. Ewan ko bat ako nainis uli, baka dahil talaga sa nakakaloko nyang ngisi.

"Matagal tayong makakakilos nyan, and ill just let you ride my horse since I brought him with me,"

Horse?! He knows how to ride a horse?! Omayghad! Nawala bigla ang irita ko at napalitan ng excitement. Finally makakasakay ako ng kabayo!

I can see the horse from here. Malapit na kami. Ang bagal nya naman maglakad nakakainip!

His horse is white na may mixture of black giving it a grayish look.

"Lalaki ba ang kabayo mo?"

"Yeah, lalaki yan,"

"Anong pangalan nya? He looks really handsome," I smiled.

"Kailangan bang pangalanan ang mga kabayo?" He asked na para bang hindi yon obvious.

"Syempre! Ano bang tinatawag mo sa kanya? Poor horse he doesn't even have a name,"

Tuluyan na nga kaming nakalapit sa kabayo nya. He put me down while stil holding me, para bang inaalalayan. It's like he's afraid I'll fall.

"Can I hold him? Baka sipain nya ako ha?"

"Yeah it's okay di naman yan naninipa, just don't startle him," he smiled while watching me slowly raising my palms.

Inilapit ko ang kamay ko sa ulo ng kabayo nya, his horse is calm, napakacute talaga.

"Hi horsey, poor you your owner didnt even give you a name. You're so handsome horsey, yes, yes you are horsey," pag baby talk ko naman sa kabayo nya.

He chuckled while listening to me kaya I glared at him. Kawawa naman ang kabayo no!

"Horsey? Really? Mas kawawa pa ata ang kabayo kung horsey ang ipapangalan mo sa kanya," he said laughing.

"But okay, we'll call him horsey from now on," dagdag naman nya, nakangisi parin.

Sus! Kala mo naman hindi na cute-an sa horsey! Cute kaya pakinggan no! Pakipot pa sya nyan ah, pareho sila nang pangalan ng kabayo nya, cute.

Ay hala joke lang, ano ba naman tong iniisip ko!

"Yey horsey! You have a name now, daddy said we'll call you horsey from now on. Isn't that cute?" I smiled while caressing horsey's head.

"Daddy huh?" He whispered kahit rinig ko naman.

Binalewala ko na lang sya. Sya naman talaga ang daddy no horsey, kasi sya ang may-ari.

"Let's go, baka hinahanap na ako nila tita," muntik ko nang makalimutan sila tita! Hindi pa ako nakabili ng juice!

"Pero may mga tindahan ba dito? I need to buy juice para may inumin kami, gutom na gutom na rin ako," dagdag ko naman.

"Okay, let's go, para di na tayo magtagal,"

He slowly guided me para makasakay ako ng maayos kay horsey. Nung nakasakay na ako, agad naman syang sumakay na din. Sya ang nasalikoran ko, kaya parang yinayakap nya ako. He's holding the ropes para makalakad na si horsey.

"Lets go horsey," he said firmly.

He looks so cute saying horsey! I giggled at my thoughts dahilan ng pag lingon nya sakin.

"What?" He asked, confused sa bigla kong pagtawa.

"Wala, dali-an na natin baka mapagalitan ako,"

He stayed silent and made horsey walk a bit faster. Parang tumatakbo na sya nang mahina dahilan ng pagtawa ko dahil sa tuwa.

This is so exciting! Enjoy na enjoy ako kahit saglit lang dahil mabilis din kaming nakadating sa tindahan. Agad nya akong inalalayan pababa, dahan-dahan ko namang sinubukan maglakad.

Medyo okay na naman yung paa ko, baka kaya kumirot kanina dahil patayo ako tsaka di pa nakakabalanse, eh ngayon may umaalalay umokay naman.

"Can you walk?"

Tumango lang ako bilang sagot.

"Aling Nena, pabili ng juice, yung powder lang. Tsaka bibilhin namin yung pinakamasarap nyo dyan, kasi maarte si miss," he said playfully.

Ngumising aso lang ako sakanya. Saya na sya nyan? Kaazar.

"Naku! Wag kayong maniwala dyan ate, di yan totoo. Magkano po ba yung juice na tinutukoy nya?"

Tumawa lang si Aling Nena "Naku, napakapilyo mo talaga Wezen. Baka mapikon tong kasama mo,"

Wezen huh? Ang weird naman

"Oh sya sya, ito na ang juice, bente pesos lang yan hija," dagdag nya pa.

"Salamat po aling Nena! Tsaka Zaf na lang po itawag nyo sa akin,"

Di pa rin natatanggal ang ngisi ni "Wezen" nang nagpa-alam sya kay Aling Nena na aalis na kami.

I just waved at Aling Nena nung umalis na kami.

"Soo, you're Wezen huh?" Tanong ko naman nung palapit na kami kay horsey para bumalik kela tita.

"Yeah, and you're Zaf right?"

Tumango lang ako bilang sagot. Agad nya naman akong inalalayan uli para makasakay na kay horsey.

"Saan ba naghihintay ang tita mo para mahatid na kita," he asked nung nasalikuran ko na sya.

Ano nga ba apilyedo ni ate Marga? Di ko maalala. Chinese yun eh. Teka nga..

"Kina ate Marga... Teka di ko maalala yung apilyedo," I honestly answered.

"Yu? Kina ate Marga Yu?" Sabi nya naman. Baka kilala sina ate Marga dito kaya alam nya.

"Yeah, nagbabalak sina tita na bilhin yung lupa nila. Binibenta kasi nila tsaka mura lang,"

Nakita kong natigilan sya at medyo nagulat yung expression nya kaya napatanong na ako.

"May alam ka ba kung bakit ibinenta nila? Taga rito ka diba?" Dagdag na tanong ko naman, nakikichismis lang, chismosa ako eh.

"Di ko din alam, baka gusto nang lumipat tsaka ayaw na sa buhay probinsya," casual na sagot nya naman.

"Baka nga.."

He continued guiding horsey, nung palapit na kami, nakita ko na yung dinaanan ko kanina. Sunod-sunod naman ang tunog ng notification ko kaya mabilis ko itong kinuha para tignan kung anong meron.

Puro messages at missed call nilang tita ang nakita ko, dito lang siguro ang malakas ang signal kaya ngayon ko pa na receive.

Tita Lila:

Asan ka na bat antagal mo?

Tita Lila:

Mabigat ba masyado ang juice kaya ang tagal mong dumating?

Ate Klara:

Asan ka na, napapagalitan na alo dito kasi di kita sinamahan.

Tsaka marami pang mga missed call at text nina daddy.

Nung magtitipa na sana ako ng text, napanson kong tumigil si horsey.

"You can walk from here right? Malapit lang yung kubo nina Manang dito, di ka na siguro mawawala,"

Napalingon ako sakanya at nagtaka. Seryoso ang tingin nya sa daan patungo sa kubo nina manang.

"Ah oo, kaya ko na ata. Just help me go down please, if thats okay?"

"Okay, wait,"

Dali-dali naman syang bumaba kay horsey tsaka inalalayan akong bumababa. Muntik pa akong mahulog kasi nadulas ako kya dali-dali nya naman akong sinalo.

"Thanks for your help, pasensya na rin sa pagkamaldita ko kanina," sabi ko naman sa kanya nung nakaharap ko na sya nang maayos.

"No problem. Be careful baka kagatin ka ng mga bampira," Sagot nya naman dala tawa.

I glared at him and eventually laughed when I realized how stupid I was kanina.

"Nice to meet you Wezen, see you when I see you," sagot ko na lang sa kanya sabay abot ng kamay ko, gesturing a handshake.

"See you when I see you, Zaf," sagot nya naman sabay tanggap ng kamay ko. He smiled at me, making my heart beat faster again.

Agad ko namang binawi ang kamay ko when I realized I was starting to stare at him.

"Una na ako, salamat ulit,"

I started walking and waved my hand. He just stood there looking at me.

When I was already near the kubo, I looked back and saw him riding horsey. Kaya tuloy-tuloy na akong naglakad patungo sa kubo.

I faced Tita Lila's hysterical questions and Tita Maya's strict look but my mind just drifted to Wezen. Not hearing Tita Lila's hysteria.