AIM

Chapter Fourteen: The accident

ODETTE's POV

Isang buwan.. Isang buwan ko na siyang kinukulit, sinusundan at kung anu ano pa, pero wala talagang tinataboy niya ako, si Mayumi at peps pinagsasabihan na ako na tumigil na, pero di ko kaya.. ngayon lang ako nag mahal ng ganito.. oo ang laki ko ngang tanga, ilang buwan ko pa lang siyang nakilala mahal ko na agad, paanong hindi yung lalaking masungit at snob sa iba tas pagdating sayo makulit, laging nakangiti at sobrang maalaga at maalalahanin, sige nga sinong hindi mahuhulog sa ganong tao? Masisisi niyo ba ako?

Araw araw ko siyang sinusundan, kung minsan dinadalhan ko siya ng pagkain dahil malaki na talaga ang pinayat niya pero hindi niya tinatanggap yon, madalas pinamimigay niya..

Masakit oo, pero gusto kong malaman ang dahilan niya

Minsan naman binibigyan ko siya ng note sa locker niya na magusap kami pero hindi siya dumarating

May time na sinisigawan niya na ako sa harap ng maraming tao, pero wala akong pakialam sa iniisip ng ibang tao, ang mahalaga mawala yung galit niya sa akin, kung ano man ang nagawa ko

Nakikita ko na din siyang nakikipagusap at tumatawa kila Ryan pero pag dating sa akin wala.. halos mabaliw ako kakaisip kung ano bang nagawa ko

Sa sobrang pagsunod ko sa kanya memorize ko ang takbo ng buhay niya araw araw, oo stalker na kung stalker

Tas ngayon heto ako nakasunod nanaman sa kanya, may hinahabol nanaman siyang lalaki, snatcher naman to obviously dahil may hawak itong shoulder bag

Inayos ko ang cap na suot ko

Malapit na sa direksyon ko yung magnanakaw kaya naman kumilos na ako para harangin yung snatcher, nagkunyari akong civilian, kailangan kong mapigilan yung snatcher kaya naman humarang ako sa daan niya

BOOOGGGSSSSHHh!!

Tang*na naman! – snatcher nagmadali siyang tumayo pero agad ko siyang pinatid

BLAAG!

ANO BA?! – snatcher

Tatakbo na ulit sana siya ng maabutan siya ni hiro, agad akong yumuko

Tss tatakas ka pa eh – Hiro

Malas naman! – bulong nung snatcher

Agad na akong umalis sa lugar na yon dahil baka makilala ako ni Hiro

~Double A Condominium

Saan ka nanaman nanggaling ha? – mayumi pagkapasok ko pa lang sa unit namin

Sinundan mo nanaman si Hiro? – Mayumi

Hindi ko siya inimik

May sprain ka? – gulat na sabi niya

Sh*t naman oh bakit ba kasi medicine course nito tss

Hay nako! Odette! Kalian ka ba titigil ha?! Kapag 50/50 na yang buhay mo ha?! – sermon niya

Akin na nga hilutin ko – sabi niya

Namimilipit ako sa sakit dahil halata namang dinidiinan niya yung paghihilot niya

Odette please naman oh.. tumigil ka na – mayumi

Napayuko ako sa sinabi niya

Susubukan ko – sabi ko

Hay nako! Pang ilang susubukan mo nay an Odette – inis na sabi niya naman

RYAN's POV (this pov ay yung naghahabol sila sa snatcher)

Kasalukuyan kaming kumakaen ni Hiro ng may marinig kaming sumigaw

MAGNANAKAAAAAWWWW!!

Agad kaming nagkatinginan ni Hiro, at sa isang kurap ay tumatakbo na kami

Lagi namang ganito ang routine namin, habulan

Lahat ng madaanan nung snatcher ay tinatapon niya sa amin, 

BOOOOGGGSSSSHHH!!!!

ARAY! - sigaw ko

nakakainis tinamaan ako sa mukha nung pakwan

Tsk! Ang sakit! Yung ilong ko!!

Malapit na naming maabutan yung snatcher ng may mabangga siyang babae di ko makita yung mukha niya kasi nakacap siya, akmang tatakbo yung magnanakaw ng matumba ulit ito at ayon nahuli na siya ni Hiro

Gag* ka pinagod mo kami – sabi ko sa snatcher, napatingin ako sa babae nagmamadali siyang umalis

Napansin ko namang iika ika siya lumakad, may sprain siya muntik pa nga siyang matumba

Teka si Odette yun ah?

Napatingin ako kay Hiro, nakatingin siya sa daang dinaanan ni Odette

Alam kong alam niya na sa lahat ng mission naming nitong nakaraang araw ay nakasunod sa amin si Odette, kagaya kahapon may hinahabol din kaming culprit, isa namang rapist yon, nakasasakyan pa nga yon, at sobrang delikado ng ginawa ni Odette dahil bigla siyang gumitna sa daan buti na alng naiwasan siya nung ssakyan nung rapist

URGHH! Di ko na maintindihan ang nangyayari sa dalawa, hindi pa rin kasi nagsasalita tong si Hiro, nakikita ko rin tuwing sinisigawan niya si Odette sa harap ng maraming tao, hindi ko rin maintindihan kung bakit ayaw tumigil ni Odette eh ang tibay niya!

~The other day at Ashton University – Garden 6:00 pm

THIRD PERSON's POV

Hiro please kausapin mo naman ako kahit ngayon lang – Odette

Napahinto ang ilan sa nakarinig kay Odette

Hiro sobrang sakit na eh! Hindi ko kaya na ganito tayo nasasaktan ako sa tuwing binabalewala mo ako! - Odette

Tumigil ka na, at layuan mo na ako dahil naiirita ako kapag nakikita kita – Hiro

Bakit? Anong ginawa ko sabihin mo naman oh? Hindi yung pinagmumuka mo akong tanga – Odette

Hindi naman kumibo si Hiro, napuno naman ng bulungan ang buong paligid

Please sabihin mo kung anong nagawa ko – Odette

Tigilan mo na ako – Hiro at akmang lalakad na ito paalis ng hawakan ni Odette ang braso niya, nastiff siya ng magdikit ang balat nila pero binalewala niya iyon

Hiro.. please.. ayoko ng ganito tayo.. m-mahal kita eh.. m-mahal n-na mahal k-kita, ayokong nakikita kang ganyan – Odette

Manhid ka ba talaga? Hindi kita gusto! at kahit kalian hindi magiging maayos ang relasyon natin! dahil hinding hindi kita mamahalin! kahit ano pang gawin mo! bakit kita iniiwasan?! Kasi sawa na ko sayo! at hindi ko kasalanan kung tanga ka para umasa na mamahalin kita, kaya tumigil ka na! at layuan mo na ako dahil naiirita ako sa pagmumuka mo – sabi ni Hiro

Tila nanigas naman si Odette sa mga narinig niya

Pinaglaruan mo lang ako? – Odette, isa isang tumulo ang mga luha niya, naguunahan itong lumabas sa mga mata niya

Oo, tanga ka naman dah—PAAAAKKK!!!!!

Isang malakas na sampal ang umalingawngaw sa buong paligid

Sob sob Anong ginawa ko sayo? sob Ha? ANO?! sob ANONG GINAWA KO sob PARA GANITUHIN MO KO!?? – sigaw ni Odette at saka tumakbo palayo

Agad itong sumakay sa sasakyan niya at pinaharurot ito palabas ng school,

AHHHHHHHHHHHHHHHH!!! – sigaw niya habang hinahampas ang manibela

Huhuhu a-anong ginawa ko sayo hiro!? Ano?! B-bakit mo ko ginaganito?!! – sigaw niya kasabay ng paghinto ng sasakyan niya

Muli niyang pinaandar ang sasakyan niya, patuloy lang siya sa pagiyak

KRRIIINNGGGG KRRRRIINNGGG

Hindi niya pinapansin ang mga tumatawag sa kanya

Bakit? Bakit ko to nararanasan? – sabi ni Odette

Agad niya nanamang inihinto ang sasakyan at saka sumubsob sa manibela

Patuloy lang sa pagiyak

Ang sakit.. ang sakit sakit.. – bulong niya

BEEEEEEPPPP BEEEEEEEPPPP BEEEEEEEEEEEEEEEEPP

Napatingin siya sa may gilid at sa sobrang pagkagulat hindi na siya nakakibo, may truck na papalapit sa kanyang pwesto 

BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOGGGGGGGSSSSSSSHHHHHH!!!!!

Parang nagislowmo ang lahat, ang pagkabangga ng truck sa kanya

Don't cry my P-princess... P-please a-always remember t-that I love you s-so much.. be strong for me princess...

Daddy! Daddy!!! Don't leave me!!!

DAAADDYYYY!!!

D-daddy... a-ang s-sakit.. a-ang s-sakit s-sakit – bulong ni Odette

CRAAASSSHHHHH!!!!

BOOOOOGGGSSSHHH!

BLAAAAGG!

Tumilapon ang sasakyan ni Odette at umikot pa ito dahil sa lakas ng pagkakabangga ng truck sa sasakyan niya

HALA!!!

MAY TAO SA LOOB!

TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA!

BILISAN NIYO!!!

~Saikyo Soshiki Organization

RYAN's POV

Pre nasaan na si Hiro? – Hansel

Di ko alam don, kinaen na ata ng school – sagot ko naman

Hahah! Loko talaga yon, saan nanaman kaya nagsuot yon – Caleb

RYAN! RYAN!

Napahinto kami sa pagtawa ng may tumawag sa akin

Oh bakit parang tarantang taranta ka? – tanong ko don sa kasamahan namin

May tumawag sa atin may aksidente daw sa may high way! – kasamahan ko

Agad naman kaming napatayo dahil doon at tumakbo

Anong aksidente? – tanong ko

Nawalan daw ng preno yung truck at tumama doon sa nakaparadang sasakyan – sagot niya

Nakahinga ako ng maluwag dahil siguradong walang sakay yung sasakyan kasi na--

May nakasakay doon sa sasakyan – dugtong niya

ANO?! – caleb

Nagmadali kaming pumunta doon, buti at malapit lang yon sa Org namin

Nang makarating kami doon ang daming tao, hindi pa nila ginagalaw yung sasakyan

EXCUSE HO! MAKIKIUSOG LANG HO – Hansel at saka naglagay na ng police line sa paligid ng aksidente

Lumapit ako doon sa sasakyan at halos manigas ako sa nakita ko

F*CK!! – sigaw ko 

ramdam kong napatingin sila Caleb sa akin

ODETTE!! – sigaw ko

Sh*t – rinig kong mura ni Caleb

TUMAWAG NA KAYO NG AMBULANSYA!!! – sigaw ko

Hindi ako makapagisip ng ayos dahil sa kalagayan ni Odette, halos wasak yung sasakyan niya, basag yung mga salamin at punong puno siya ng dugo

Lumapit ako doon sa sasakyan ni Odette

Odette?! Odette?!! Naririnig mo ba ako?! Gumising ka! – sigaw ko

Pero ni hindi siya gumagalaw

Nakita ko naman na dumating na si hiro, agad siyang lumapit doon sa mga tao, para humingi ng detalye sa nangyare

WEE WOOO WEE WOO

Excuse lang po – sabi nung isang nurse agad akong tumabi, napaupo ako dahil sa nanghihina ako sa nakikita ko

Bro – hiro

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at kusang tumulo ang luha ko, naging malapit sa akin si Odette

B-bakit?! – gulat at kinakabahang tanong ni hiro

Hindi ko magawang sumagot dahil nanghihina talaga ako, nanatili akong nakatitig sa kinalalagyan ni Odette, hirap na hirap silang kunin si Odette

Kailangan natin ng tulong! Ayaw umangat nung nakaipit! – sigaw nung isa

Bilisan niyo! marami ng dugo ang nawawala sa kanya! - sigaw pa nung isa

napatingin si Hiro doon, dahil sa sigaw nung lalaki

A-anong – rinig kong sabi ni hiro

Napatingin ako sa sahig.. dugo.. maraming dugo..

GRABE KAWAWA NAMAN YUNG BATANG IYON

OO NGA KAHIT NAKAPARADA KA LANG KAPAG ORAS MO NA AY ORAS MO NA TALAGA

OO NGA ANG BATA PA NIYA PARA MAMATAY

Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa mga naririnig ko, agad akong tumayo at lumapit sa kinaroroonan ni Odette

pinunasan ko ang mga luha ko at pilit na nilakasan ang loob para makalapit kay Odette

Sir ayaw pong umangat nito – sabi nung nurse

Agad naman akong gumawa ng paraan para iangat yon, marami kaming nagtulong para maialis si Odette don, kahit si Hiro ay tumulong, pero kitang kita ko na parang wala siya sa sarili niya

Nang maalis namin yung nakaharang ay agad nilang binuhat si Odette at inilagay sa stretcher

WEE WOOO WEE WOO

Tanging pagsunod ng tingin na lang ang nagawa ko sa papalayong ambulansya..

Odette please lumaban ka...