เช้าวันรุ่งขึ้นสองร่างที่ต่างสายพันธุ์ นอนกอดกันกลมภายใต้แสงแดดยามเช้าอ่อน ๆ อสูรไพรที่เขาไม่เคยหลับนอนอยู่แล้วนอนนิ่งกอดรัดร่างอรชรของนางโมรี เขาใช้ร่างของเขาในรูปของงูโอบกอดร่างของนางโมลีทั้งคืน เหมือนความรักจะก่อเกิดขึ้นภายในใจของอสูร ที่หลับใหลอยู่ในป่ามาเนิ่นนาน กฎของอสูรมีความรักแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ด้วยหัวใจที่เย็นชาของเหล่าบรรดาอสูร หากเขามีความรักเหมือนดังเช่นมนุษย์ที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา มันจะเป็นจุดอ่อนในการที่จะถูกกำจัด เหมือนความรักครั้งนี้จะเป็นความรักแรกที่เกิดขึ้นในหัวใจของอสูรไพร
แววตาแดงฉานในร่างของงูใหญ่ดที่จับจ้องมาที่ร่างอรชรยังคงนอนหลับตาพริ้ม อสูรไพรค่อย ๆ คลายร่างกายของเขาออกแล้วเลื้อยมากดตัวอยู่ข้างฟูกนอนของนางโมลี เขาเห็นนางโมลีกำลังขยับร่างกายที่เปลือยเปล่าไปมา เหตุที่นางเปลือยเปล่าเช่นนี้เป็นเพราะเมื่อคืนเขาโอบกอดนางทั้งคืนโดยไม่ยอมปล่อย
นางโมลีท
