“เพียะ เพียะ!! ไอ้สนปล่อยข้านะ”
“เอ็งนี่ มันฤทธิ์เยอะนักนะ นางมะม่วง!!!”
“ปล่อยข้าไอ้สน ข้าไม่ใช่หมูใช่หมานะ ที่เอ็งจะทำแบบนี้กับข้านะ”
“ถูก เอ็งไม่ใช่หมูใช่หมา แต่เอ็งเป็นเมียข้า ไปกลับเรือนกับข้า”
“ปล่อยข้านะ ไอ้สน ข้าเดินเองได้ ไม่ต้องลากข้า ปล่อย!!”
ไอ้สนที่ลากนางมะม่วงถูลูถูกังไปกัน ตอนแรกมันอยากจะจัดตรงเถียงนาทางผ่านไปบ้านของมัน แต่ก็ถือว่ามันให้ยังเคารพนางมะม่วงบ้างเพราะไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ มันเลยลากนางมะม่วงกลับเรือน มันงี่เต็มทน มันต้องปล่อยออกก่อนที่จะกลับไปหานางโมลีในคืนนี้ มันอยากจะเอานางโมลีทำเมียใจแทบขาดแต่มันก็ยังดีที่มีนางมะม่วงเพื่อนรักนางโมลีแก้งี่ได้
“โอ๊ย!!ข้าเจ็บนะไอ้สน เอ็งโยนข้าทำไม”
“แค่นี้เอ็งเจ็บหรือ เวลาเอ็งเถียงข้าฉอด ๆ ทำไมไม่ไตร่ตรองให้มันดีจะได้ไม่เจ็บตัว”
“เอ็งเป็นบ้าอะไร ไปลากข้าที่ท่าน้ำเล่า??”
“ก็ข้าคิดถึงเอ็ง อยากมาหาเมียผิดหรือไร”
“เอ็งอย่
