เตียงรัก CEO จอมบงการ

วาบหวาม

ชาร์ลส์อ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาหยุดอยู่ในระยะประชิด ก้มตัวลงสบตาเขาจนน่ากลัวว่าโนมเนื้อจะทะลักล้นบราลูกไม้สีดำออกมา เขาอยากจะยกมือขึ้นกอบกุมเคล้นคลึงความเนียนนุ่มละมุนที่ล่อสายตาอยู่ใจแทบขาด แต่ก็ต้องหักห้ามใจ ทว่าสติก็แตกกระเจิงเมื่อร่างเล็กทรุดนั่งลงบนตักเขาและยกมือข้างหนึ่งโอบรอบลำคอ

“ช่วยทำให้ฉันหายอึดอัดและร้อนรุ่มสักทีได้ไหม” หญิงสาวเอ่ยเสียงแหบกระเส่า ดวงตากลมโตช้อนมองประหนึ่งจะตายดับลงตรงนั้นหากเขาไม่ช่วย

ชาร์ลส์รู้ว่าเวณิกากำลังทรมานอย่างมาก ภายในของเธอคงร้อนเหมือนโดนเปลวเพลิงแผดเผา และหากไม่มีใครช่วยดับไฟก็ยากนักที่ไฟราคะจะมอดดับลงเอง

คลื่นความปรารถนาที่โหมกระหน่ำในตัวเขาเองก็รุนแรงจนสุดทัดทาน วินาทีนั้นชาร์ลส์พลิกร่างบางนอนลงบนโซฟาโดยมีเขาคร่อมเอาไว้ ใบหน้าคมเลื่อนเข้าประชิดใบหน้าหวานที่กำลังเบิกตาขึ้นเล็กน้อยด้วยไม่ทันตั้งตัว แต่ก็หลับตาพริ้มพร้อมรับทุกสัมผัสและการกระทำที่จะปลดปล่อยความทรมานของตนซึ่งอัดแน่นเกินขีดจำกัด

ริมฝีปากหยักอุ่นชื้นประทับลงบนริมฝีปากอิ่มสีแดงแวววาวนุ่มนวล ปลายลิ้นร้อนไล้เลียเลาะเล็มความหวานล้ำสลับกับขมเม้มริมฝีปากนุ่มนิ่มแผ่วเบาสร้างความซ่านสยิวให้หญิงสาวจนร่างบางบิดไปมาช้าๆ ส่วนล่างของเธอที่เสียดสีกับต้นขาเขาปลุกเร้าอารมณ์ในด้านมืดให้รุนแรงขึ้นอีก

ดูเหมือนอุณหภูมิเย็นฉ่ำในห้องจะไม่ช่วยอะไรเลย เพราะไอร้อนจัดจากลมหายใจของเขาและเธอทำให้ใบหน้าของแต่ละฝ่ายมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว

หลังชิวหาความหวานละมุนและขบเม้มดูดดึงเรียวปากนุ่มจนหนำใจ ลิ้นสากร้อนก็ค่อยๆดุนดันให้ริมฝีปากหญิงสาวเผยอเปิดทาง สอดความร้อนจัดเข้าไปภายใน หยอกเย้ากับปลายลิ้นหวานล้ำของเธออย่างช่ำชอง เวณิกาตอบสนองอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายนำทาง ชาร์ลส์รู้ทันทีว่าหญิงสาวไม่ประสีประสาเรื่องนี้ และนี่อาจเป็นจูบแรกของเธอด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มดูดดื่มความหวานจากโพรงปากร้อนฉ่ำ เวณิกาหอบหายใจถี่เหมือนการจูบอย่างต่อเนื่องของเขาทำให้เธอหายใจไม่ทัน

“อื้อ…”

ชาร์ลส์ค่อยๆผ่อนจังหวะลง ถอนปลายลิ้นออกมา จูบเบาๆบนริมฝีปากอิ่ม ไล่เรื่อยลงมายังซอกคอขาว ดูดเบาๆพร้อมกับใช้ปลายลิ้นสัมผัสความละมุนละไม ผิวเธอนุ่มเหมือนแพรและหอมเย้ายวนใจ ใบหน้าแกร่งกร้าวเลื่อนต่ำลงไปอีก และจูบเบาๆบนเนินอกอิ่ม

“โอ้…”

ก่อนที่เขาจะทำอะไรมากกว่านั้น เวณิกาก็กรีดร้องพร้อมกับบิดเร่าด้วยความหวิวหวาม ชายหนุ่มเห็นอาการเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าธารลาวาของเธอได้ถูกระเบิดออกมาแล้ว แต่แน่นอน…ยังมีอีกหลายระลอกที่พร้อมทะลักทลายอย่างรุนแรง เพราะฤทธิ์ของยากระตุ้นที่ทำให้ความปรารถนามากกว่าปกติ

เวณิกาหายใจถี่กระชั้นราวกับเพิ่งหยุดวิ่งระยะทางไกล ดวงตาหลับแน่น หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากัน ก่อนจะคลายออกช้าๆ บ่งบอกว่าการปะทุภายในสงบลงแล้ว

ชาร์ลส์มองเธอและยิ้มอย่างเอ็นดู เพราะตอนนี้แม่เสือสาวดาวยั่วได้กลายร่างเป็นกระต่ายน้อยไม่มีพิษสงไปแล้ว แต่อย่างที่บอก มันก็แค่ชั่วคราว ยานั่นไม่มีทางหมดฤทธิ์ง่ายๆ ที่เธอเป็นอย่างนี้ทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรมากมายไม่ใช่เรื่องน่าแปลกนัก เพราะคนที่โดนยาปลุกเซ็กส์เข้าไปมักไวต่อการสัมผัสและง่ายต่อการกระตุ้น เพียงแค่จูบก็สามารถทำให้เธอลอยโลดสู่สรวงสวรรค์ได้

ให้ตายเถอะ เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้เหตุการณ์ดำเนินมาถึงตรงนี้เลย แต่เพราะอารมณ์พาไปแท้ๆ

ชายหนุ่มตัดสินใจจะผละออกจากร่างเล็กและไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ทว่าเวณิกาลืมตาขึ้นและส่ายหน้าไวๆ

“จะต่ออีกเหรอ” เสียงทุ้มห้าวแปร่งพร่า เพราะอารมณ์คุกรุ่นยังไม่ได้รับการปลดปล่อย

หญิงสาวนิ่งอยู่ครู่ ก่อนพยักหน้าเบาๆ แล้วรีบหลบตา ใบหน้าแดงก่ำเป็นผลจากความอายและฤทธิ์ยาผสมกัน

“ผมควรจะตัดใจดีไหมเนี่ย” ชาร์ลส์คิดหนักว่าควรจะเริ่มกระบวนการถอนพิษทางลัดอีกครั้ง หรือเกลี้ยกล่อมให้เธอเข้าไปอาบน้ำดี

“ฉัน… ฉันรู้สึกว่า… ความร้อนในตัวฉัน… ยังไม่ลดลงเลยสักนิด” เรียวปากอิ่มที่บอบช้ำจากการจูบขยับบอก เธอยอมรับว่ากระดากอาย แต่ความทรมานราวกับมีเปลวเพลิงร้อนแรงลามเลียอยู่ภายในก็บังคับให้พูดออกไปอย่างนั้น เพราะเวลานี้มีเพียงบุรุษผู้อยู่ตรงหน้าที่จะช่วยปลดเปลื้องความอึดอัดครัดเคร่งของเธอออกไปได้

“ไม่เลยสักนิด?” ชาร์ลส์ทำหน้าทึ่งเล็กน้อย หมายความว่าเขาต้องทำมากกว่านี้อีกเหรอ

เวณิกาพยักหน้าและเสมองที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะรับแขกหน้าโซฟาตัวยาว ตอนนี้เธอที่สวมเพียงบราและกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำตัวจิ๋วมีเขาคร่อมอยู่ด้านบน แต่ไม่มีส่วนใดสัมผัสกัน นอกจากสายตาที่สอดประสาน

“ไปอาบน้ำดีกว่า เชื่อผมเถอะ” เจ้าของโรงแรมหนุ่มหว่านล้อม เพราะไม่อยากรังแกเธอซ้ำสอง เขารู้ว่าสุภาพบุรุษไม่ควรข่มเหงผู้หญิง หากพวกเธอไม่เต็มใจ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไม่มีสติอย่างเวณิกา เขายิ่งไม่ควรฉวยโอกาส แต่โชคร้ายที่เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีแบบนั้น และเขาก็ต้องพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำในสิ่งที่ร่างกายเรียกร้องโหยหา แน่นอน…การต้านทานความปรารถนาเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดที่คนเราจะทำได้ และเขาก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อมัน

“ฉันยังไม่อยากอาบ” คนที่ทั้งหูและใบหน้าแดงก่ำไปหมดว่า

ดวงตาสีเทาเป็นประกายพราวลึกซึ้งเมื่อมองเรือนร่างแสนเย้ายวน ผิวกายและริมฝีปากของเธอหวานหอมจนอยากจะชมชิมทุกสัดส่วนว่าจะหวานเหมือนกันหมดหรือไม่ ริมฝีปากและลำคอเขากำลังแห้งผากเหมือนไม่ได้ดื่มน้ำมานานแรมปี ทั้งที่เพิ่งละเลียดรสละมุนละไมไปหยกๆ และ ณ ตอนนี้ความหวานฉ่ำของเธอเท่านั้นที่จะทำให้หยุดกระหายอยากได้

“คุณนี่ดื้อจริงๆเลย” เขาพูดเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กตัวเล็กๆ เอื้อมมือหนาไปบีบจมูกเพื่อแกล้งเธอเล่น

สัมผัสเพียงแค่นั้น แต่กลับจุดชนวนความร้อนให้พลุ่งพล่านขึ้นมาในร่างกายของเวณิกาอีก หัวใจหญิงสาวเต้นตุบๆ เหมือนระเบิดเวลาที่กำลังนับถอยหลัง

“คุณก็ปราบฉันสิ” เธอมองเขาอย่างซุกซน

ชาร์ลส์กลุ้มใจอีกครั้ง รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายไวต่อการสัมผัสมาก เขาก็ยังจะไปแตะต้องตัวเธอเพื่อปลุกเร้าอีก แล้วไม่เพียงแต่เวณิกาที่ร้อนรุ่ม เขาก็รุ่มร้อนไปด้วยแรงปรารถนาไม่ต่างกัน

โธ่เว้ย! ทำไมเธอถึงได้มีอิทธิพลต่อเขามากขนาดนี้นะ

ใครต่อใครต่างรู้ดีว่าชาร์ลส์ แอชตัน วินเทอร์คือผู้ทรงอำนาจอันดับต้นๆของลาสเวกัส เป็นนักธุรกิจฝีมือเฉียบขาด ไม่เคยพ่ายแพ้ผู้ใด และหล่อเหลามีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ แค่สบตาสาวๆเพียงเสี้ยววินาทีก็ทำให้พวกเธอหลอมละลายลงกับที่ได้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยคิดลงเอยกับใคร เพราะผู้หญิงแต่ละคนล้วนรักใน ‘ปีกอันสง่างาม’ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงข้างในของเขา หากเขาไม่มีปีกคู่นี้ พวกเธออาจไม่ชายตามองเลยก็ได้

ทว่าตอนนี้หัวใจแข็งแกร่งที่ถูกแช่แข็งเอาไว้กำลังถูกจู่โจมอย่างหนักโดยผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง เธอทำให้น้ำแข็งที่ห่อหุ้มหัวใจแน่นหนาค่อยๆละลายทีละนิดๆ ทั้งที่เจอกันในสภาพไม่เต็มร้อย อิทธิพลมหาศาลของเธอต่อเขา ทำให้ชาร์ลส์รู้ว่าช่วงเวลาที่ห่างกันไป ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นคนแปลกหน้าเลย แต่พร้อมจะสานต่อความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ซึ่งถ้าเธอไม่โดนมอมยา เขาคงได้เข้าไปทักทายด้วยวิธีที่คนปกติทำกัน ไม่ใช่อยู่ในสถานการณ์วาบหวามสุ่มเสี่ยงเช่นนี้