SARP
Geceyi şimdilik olaysız noktalamıştık. Ne abim ikna edebilmişti Laden'i, ne de Laden abimi.
“Vefa borcu hissediyor,” dedim abime. “Üstüne gitme. Çok zorlama.”
Sigarasından bir nefes çekip gergin bir ifadeyle yüzümü inceledi.
“Başımıza ne geldiyse senin zorlama demen yüzünden geldi,” dedi soğuk bir sesle. “ ‘Korktu, zorlama,’ ‘yeni ameliyat oldu, zorlama,’ ‘ailesini kaybetti, zorlama!’ Ne yapıyorum oğlum ben zorlayacak? Çıldırtma beni! Ne demek milletin evinde kalmak? Evi mi yok bu kızın? Antalya, Aydın, İstanbul! Geçsin hangisine geçecekse. Birimiz kalırız yanında. Ama burada kalmayacak.”
“Senin inadının aynısı ya Laden'in inadı! Nasıl ikna etmeyi düşünüyorsun?”
Öfke içinde saçlarını karıştırdı. Hem Laden'i zorlamak istemiyor, hem de burada bırakmak istemiyordu.
“İkna olmazsa
