ผ่านมาแล้วสองชั่วยามพระพรายเตรียมเรือและผู้คนให้พร้อมสำหรับการเดินทาง แต่การเดินทางในครั้งนี้จะต้องมีความปลอดภัยสูงกว่าที่พระพรายเดินทางผู้เดียว เหตุเพราะด้วยมีระย้าแก้วติดตามไปด้วย
"โอ้โห นี่พ่อและระย้าแก้วของพี่รือ ดูดีหล่อกว่าพี่ยิ่งนักหนา ฮ่า ฮ่า" พระพรายพูดหยอกเย้าระย้าแก้วในรูปร่างของบุรุษเพศแต่ก็ยังคงอรชรอ้อนแอ้น
"พี่พระพรายก็อย่าหยอกเย้าน้องนักเลยน้องก็เขินเป็นหนาเจ้าคะ"
"ต่อไปนี้ให้พี่เรียกเจ้าแทนว่าแก้วแล้วกันหนา แลคำพูดคำจาเปลี่ยนเป็นขอรับตามนี้หนาระย้าแก้ว"
"ขอรับพี่พระพราย"
"เก่งมาก"
"งั้นเราทั้งสองไปกราบลาคุณลุงแลคุณป้ากันเสียเถิด ก่อนที่มันจักค่ำไปมากกว่านี้"
ระย้าแก้วแลพระพรายพากันเดินขึ้นไปเรือนใหญ่เพื่อกราบลาผู้มีพระคุณของระย้าแก้วผู้ที่ให้ชีวิตและลมหายใจ นั่นบิดามารดาคนทั้งสองนี้ทำให้ระย้าแก้วได้เติบโตมีชีวิตที่สวยงามเช่นนี้
"คุณพ่อคุณแม่เจ้าค่ะ ลูกลาหนาเจ้าคะ หา
