ไอ้สิงห์ยังคงนั่งที่เถาวัลย์ชิงช้า ที่ที่มันเคยให้ ระย้าแก้วนั่งคอยมันจนย่ำรุ่ง มันนั่งเหม่อมองดวงจันทร์กระจ่าง และมีไอ้ดำกับไอ้ฟักยืนอยู่ข้างๆทคอยดูแลมัน
หากแต่ระย้าแก้วในวันนั้น นั่งรอมันผู้เดียวหาก อีแตงไม่มาอยู่เป็นเพื่อนนางคงเหงาจับใจ นางจักกลัวมากเพียงใด ท่ามกลางความมืดมิดบวกกับฝนที่กระหน่ำ หัวใจของระย้าแก้วนางทรมานเพียงใดหนา
"พี่สิงห์อีกไม่กี่เพลาก็รุ่งสางแล้วหนา เรากลับเรือนกันเถิด อย่าให้หัวหน้าหมู่บ้านต้องเป็นห่วงพี่สิงห์เลย"
ไอ้สิงห์ไม่พูดอะไรยังคงนั่งนิ่งเฉยราวกับร่างไร้วิญญาณ
"มึงรู้รือไม่ระย้าแก้วของกูไปที่ใด ..กูอยากจะเห็นหน้านางอีกสักครา แค่คราเดียวก็ได้..!" ไอ้สิงห์หันมาพูดเพียงสิ่งเดียวที่มันยังคงจดจำ
"โถ...พี่สิงห์ พี่อย่าทำเช่นนี้เลย หากพี่เป็นเช่นนี้ผู้ใดจักดูแลหมู่บ้านเล่า แล้วไหนงานอีกตั้งมากมายที่ยังคอยพี่อยู่หนา"ไอ้ดำพยายามที่จะเอ่ยปลอบประโลมผู้เป็นนาย
