หลงกลิ่นลีลาวดี

หูเบา

หลังจากวันนั้นที่พระพายได้กลับมา ระย้าแก้วเริ่มไปหาไอ้สิงห์น้อยลง เพราะพระพายที่มักจะพาระย้าแก้วไปเที่ยวเตร่ตามประสา เขาเองตั้งใจจะอยู่ที่นี่แรมเดือนเพื่อดูแลบ้านที่พ่อแม่มอบหมายให้กลับมาดูแล

"ข้าไหว้ขอรับพ่อหมอไทย"พระพายที่หอบหิ้วเอามะพร้าวกับกล้วยที่สวนตนมาฝากบ้านระย้าแก้ว

"เป็นไงมาไงละพ่อพาย"

"พอดีวันนี้บ่าวไพร่ ที่บ้านของหลาน มันตัดกล้วยกับมะพร้าวเยอะ เลยหิ้วมาฝากพ่อหมอไทยกับแม่ศรีนวลนะขอรับ"

"ขอบน้ำใจพ่อพระพาย เดี๋ยวให้บ่าวยกเข้าครัว พ่อมาเหนื่อย ๆ ขึ้นเรือนมากินน้ำกินท่าก่อนพ่อ"

พระพายที่ขึ้นเรือนมา นั่งดื่มน้ำโรยดอกมะลิเย็น ๆ จนชื่นใจ ส่วนสายตาสอดส่องมองหาร่างบางของหญิงสาวสวยที่เขาหมายปอง

"มองหาผู้ใดเล่าพ่อพาย"เสียงแม่ศรีนวล แม่ของระย้าแก้วที่เดินออกมาจากเรือนนอน

"ข้าไหว้จ้ะ ป้าศรีนวล"พระพายยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มรับ

"สบายหรือไม่ขอรับ ป้าแม่ศรีนวล"

"ป้าสบายดี แล้วพ่อพายเล่าเป็นเยี่ยงไรบ้าง"

"หลานสบายดีขอรับป้าศรีนวล"

ขณะที่พระพายนั่งสนทนาอยู่กับแม่ของระย้าแก้วสายตาก็สอดส่องมองหาร่างบาง จนแม่ศรีนวลแม่ของระย้าแก้วอดขำไม่ได้

"ถ้ามองหาระย้าแก้ว น้องอยู่ในสวนดอกลั่นทมโน่น"

"เอ่อคือ..ถ้าข้าจะขอ..?ยังไม่ทันที่พระพายจะปริปากพูดเหมือนแม่ศรีนวลจะเดาทางออก

"หากอยากไปหาน้องก็ไปเถอะพ่อพาย คนแก่อย่างป้าไม่ไหวจะเดินไปเป็นเพื่อนดอกนะ"แม่ศรีนวลพูดขัดคอขึ้นมาเสียก่อน

"ขอบน้ำใจขอรับ ป้าศรีนวล งั้นหลานขอตัวไปหาแม่ระย้าแก้วนะขอรับ"พูดยังไม่ทันจบพระพายรีบก้าวลงจากเรือนรุดไปที่สวนลั่นทมทันที

สองเท้าที่ก้าวย่างไปถึงสวนลั่นทมก็ต้องหยุดราวกับต้องมนต์สะกด ภาพตรงหน้าราวกับนางอัปสราที่นั่งร้อยพวงมาลัยตรงศาลากลางน้ำที่รายล้อมไปด้วยต้นลั่นทมที่ผลิดอกบานสะพรั่งพร้อมกันทั้งสวน

"เจ้ายิ่งโตยิ่งสวยเสียจริงระย้าแก้ว"พระพายที่เห็นระย้าแก้วนั่งร้อยมาลัยก็ถึงกับตะลึงงัน

ระย้าแก้วที่นั่งร้อยพวงมาลัยเพื่อไปถวายพระในวันพรุ่งนี้เป็นวันพระใหญ่ เธอได้เตรียมสำหรับอาหารดอกบัวและพวงมาลัยสำหรับไปถวายพระ หัวใจของเธอนั้นเฝ้าคิดถึงแต่ไอ้สิงห์หลายวันมานี้เธอไม่ได้โผล่หน้าโผล่ตาไปหาไอ้สิงห์เลย

"ระย้าแก้วเจ้าทำกระไรหรือ"

"อ้าว..พี่พระพายมาตั้งแต่เมื่อไหร่รึ"

"พี่มาสักพักแล้ว พอดีพี่แวะเอากล้วยกับมะพร้าวมาฝากพ่อกับแม่เจ้านะ พวงมาลัยของเจ้าสวยดีหนา"

"ไม่ถึงขนาดนั้นดอก ถ้ายังต้องฝึกปรือฝีมืออีกเยอะ"

ทางด้านไอ้สิงห์ที่ไม่รู้เป็นกระไร หากแต่วันๆทำหน้าทำตาขึงขัง หงุดหงิดงุ่นงาน โวยวายโมโหต่อยตีกับลูกน้องทั้งวันจนไม่มีใครเข้าหน้าติด

"พี่ดำ 4-5 เพลามานี้พี่สิงห์เป็นกระไรพี่พอรู้หรือไม่ไม่มีผู้ใดเข้าหน้าพี่สิงห์ติดเลยหนา"ไอ้ทองพูดขึ้นบ่าวเลี้ยงวัวในเรือน

"ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ตั้งแต่แม่ระย้าแก้วไม่มากวนใจลูกพี่ของเราก็ดูหงุดหงิดอย่างประหลาด"ไอ้ดำพูดตอบไปทอง

"แต่ปกติพี่สิงห์มิได้มีใจให้แม่ระย้าแก้วมิใช่รือ หากแต่หมายปองแม่จันแรมที่อยู่ต่างหมู่บ้านถัดไป"ไอ้ทองถามด้วยความสงสัย

"ข้าก็มิรู้ได้กับหัวใจลูกพี่สิงห์ เวลาแม่ระย้าแก้วมาก็เอาแต่พูดจาทำร้ายน้ำใจนาง หากแต่เพลานี้มิเห็นหน้านาง ลูกพี่ก็น่าจะดีใจหนาข้าว่า"ไอ้ดำที่คิดแทนผู้เป็นนาย

แต่เมื่อครู่ ข้าเห็นแม่จันทร์แรมมานะพี่ดำ ข้าได้ยินว่าวันนี้แม่จันทร์แรมจากมาที่เรือน พร้อมกับพ่อของนางเห็นว่าจะมาคุยเรื่องงานบุญวันสงการณ์ปีใหม่ที่จะมาถึง"ไอ้ทองพูดเสริมทันทีว่าได้ยินกะไรหรือได้เห็นสิ่งใดมา

บนเรือนใหญ่โตของหัวหน้าหมู่บ้านอย่างหัวหน้าทองมีพ่อของไอ้สิงห์ ที่ได้นั่งพูดคุยปรึกษาหารือกับพ่อของนางจันทร์แรมที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านต่างหมู่บ้านซึ่งไม่ได้ไกลกันมากนักว่าจะขนดินขนทรายไปที่วัดที่เป็นส่วนรวมของสองหมู่บ้านในงานวันสงกรานต์ที่จะมาถึง

"ไอ้สิงห์เอ็งพาแม่จันทร์แรมไปเดินเล่นที่สวนศาลาด้านล่างเถอะเดี๋ยวข้าจะคุยกับพ่อทองมั่น"

"ได้จ้ะพ่อ ไปเถิดจันทร์แรม"

ไอ้สิงห์ที่มีท่าทีไม่สดใส ดูหงุดหงิดงุ่นง่าน แม้จะเห็นหน้าหญิงที่ตนหมายปอง เป็นนางในดวงใจอยู่ตรงหน้าก็กลับรู้สึกว่าใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไปตลอด 4-5 วันมานี้มันไม่เห็นหน้าระย้าแก้วที่คอยเฝ้าทีเดียวไร้เทียวขือเหมือนเมื่อก่อน

"พี่สิงห์พี่เป็นกะไรรือ เหตุใดหน้าตาจึงไม่สดใสเช่นนั้นเล่า ไม่มีความสุขหรือที่เห็นหน้าข้า"นางจันทร์แรมใช้สองมือกอดเกี่ยวแขนแกร่งของไอ้สิงห์ราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

"มิมีกระไรดอกแม่จันทร์แรม ข้าเพียงแต่คงทำงานหนักไป"

"พี่สิงห์ได้ข่าวของแม่ระย้าแก้วหรือไม่ ข่าวดังไปถึงหมู่บ้านข้าเชียวหนา"จันทร์แรมเริ่มวางแผนพูดจาใส่ร้ายระย้าแก้วในขณะที่มีโอกาสอยู่กับไอ้สิงห์เพียงลำพัง

"ข่าวเรื่องอันใดเล่า"ไอ้สิงห์เมื่อได้ยินว่าเป็นข่าวของระย้าแก้วที่หายหน้าหายตาไป 4-5 วันมันก็ตั้งใจฟังอย่างขะมักเขม้น

"เห็นข่าวว่ามีชายมาติดพันไปมาหาสู่ทุกเมื่อเชื่อวัน"

"เจ้าไปเอาข่าวพวกนี้มาจากที่ใดกันแม่จันแรม"

"อย่างวันนี้ไอ้มิ่งที่อยู่ท้ายหมู่บ้านก็เห็นว่าไอ้ผู้ชายแปลกหน้าที่มากับนางระย้าแก้วที่วัดก็ไปที่บ้านของนางระย้าแก้วทุกวัน"

ไอ้สิงห์ที่รู้สึกทุรนทุรายกระวนกระวายที่หัวใจแปลกๆ ไอ้สิงห์รู้สึกว่าระย้าแก้วกำลังเปลี่ยนใจไปหาผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่มัน แต่มันก็ดีแล้วมิใช่หรือนางจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายในชีวิตของไอ้สิงห์อีก

"ช่างนางประไร ข้ามิได้สนใจนางมากนักดอก ผู้ใดจักตาต่ำ เอานางมาทำเมียก็ปล่อยมันไปเถอะ"ไอ้สิงห์ที่พูดประชดประชันใส่นางจันทร์แรม

"ข้าก็คิดเฉกเช่นเดียวกับพี่นั่นแหละ มันต้องคนตาต่ำเท่านั้นถึงจะมองว่านางระย้าแก้วสวย"

นางจันทร์แรมที่มีความอิจฉาริษยาในความสวยของระย้าแก้ว มาแต่ไหนแต่ไร เพราะระย้าแก้วเป็นนางที่สวยที่สุดในหมู่บ้าน

เหตุด้วยเพราะความงามของระย้าแก้วทำให้พ่อค้ามากหน้าหลายตาที่ได้ฟังข่าวปากต่อปากอยากจะมาเชยชมความสวยของระยะแก้วเสมอ