I Fell In Love With a Romanticist

PROLOGUE Kakatapos ko pa lang maglinis ng sala. Kanina bago ako magsimula na maglinis ay sinimulan ko munang isalang ang mga labahin at nagsalang na din ako ng kanin. Nagmistula akong alipin dahil sa pinaggagagawa ko, pero ayos lang! Aba, malaki ata ang sinusweldo ko dahil sa mga gawain kong ito! Paniguradong tiba-tiba nanaman ako at mapapalitan din itong pagod ko. I was pulled out of my reverie nang biglang tumunog ng pagka-lakas lakas ang telepono sa sala. Agad kong binitawan ang mop at tinungo ang pinanggagalingan ng nakaka-rinding tunog na iyon. "Teka lang saglit, sasagutin na nga eh—" sabi ko kahit para akong tanga dahil alam ko namang hindi ako naririnig ng nasa kabilang linya. Nang makarating ako sa sala ay agad kong sinagot ang telepono. "Hello po? Sino po sila?" Bati ko pagka-sagot ng telepono. "Hi, good morning! Nandiyan ba si Mr. Saavedra?" tanong ng nasa kabilang linya. Boses ng isang babae. Sino naman kaya itong tatawag ng pagkaaga-aga? "Hi, yes. Ito po ang linya sa bahay ni Mr. Saavedra." tipid ngunit polite kong sabi. Baka mamaya mama n’ya pala ito, baka malintikan pa ako. Hahahaha! "Oh, I'm sorry. Puwede ko ba siyang makausap? Urgent matter kasi." sabi noong babae. Sino kaya ito talaga? "Sorry po, tulog pa po kasi si Mr. Saavedra. Kung gusto niyo po ay pwede niyo nalang po akong pag-iwanan ng message at sasabihin ko na lang po sakanya." sabi ko. "Ah, okay then. Paki-sabi nalang sa kaniya na hinihingi ko na 'yung manuscript ng 'Naomi' and noong ''69th page nung 'Beelzebub'. Thank you!" Iyon lang at narinig ko ang tunog ng dial tone. P*ta ano 'to? Hindi marunong ng Good Manners & Right Conduct? Basta na lang ibababa ang phone teh? Bigla na lang akong kinilabutan nang may maglandas na mga kamay at braso sa baywang ko at ipinulupot nito iyon doon. Sh*t! "Who was that?" sabi ng isang husky na boses na naging dahilan para kilabutan ako lalo and because of this d*mned guy's husky voice, I felt goosebumps in my neck. Nagsimula na siyang halik-halikan ang leeg at batok ko. P*ta talaga paksh*t ‘tong lalaking 'to! "P*nyeta ka, kapag hindi mo iyan itinigil kakalbuhin kita!" pagbabanta ko. Ang aga-aga kasing bwisit, kagabi naman ay nakipag-talik naman ako sa kaniya nang walang kahit na ano mang complaints tapos hanggang ngayon ba naman ulit? Kailangan ko naman ng pahinga, aba! "Tss, I want my breakfast and I want it now!" biglang sabi n’ya nang may halong awtoridad at pagtatampo. Buwisit talaga ito kahit kailan! "Tumawag sa iyo ‘yung isang babae, nasaan na raw ‘yong manuscripts mo. Ikaw kahit kailan talaga napaka mo eh ano? Ni hindi pa kita nakitang nagpasa ng manuscripts on time!" I nagged. Kahit kasi sa akin, ay hindi niya na napasa on time ‘yong manuscripts n’ya tch. "Yeah yeah, ang daldal mo! Tsk." He said clucking his tounge. Alam mo, konting-konti na lang ay makakalbo din itong lalaking ito. Pustahan pa tayo. Sa sobrang sama ng ugali, hindi na ako magtataka. "May dumating bang packages for me?" that reminds me, ano nga kaya ‘yong dumating? Tatlong boxes iyon at mabibigat kaya't tinulungan ko na din si kuyang nagde-deliver. "Oo, ito nga ‘yong isang box eh. Ano ba itong laman nito?" nagtatakang tanong ko. Ano nga kaya? Naku-curious ako pero wala naman akong lahing pakialamero so hindi ko na siya inusisyoso. Nilapag ko nalang sa lamesa sa dining room yung isang box. Para habang kumakain siya, ay makikita namin pareho ‘yong laman. "Bakit hindi mo kasi tinignan? Paano kung bomba iyan at ako ang nagbukas edi na-deads pa ako?" litanya niya. "Ay put*ngina sorry ha, ‘di naman kasi ako paki-alamero. Tss" sagot ko na may pagka-sarcastic. Put*ngina talaga nitong lalaking 'to! Sana’y makalbo talaga ‘tong paksh*t na 'to! "Alam mo ba kung gaano kalaki ang life insurance ko? Hindi bababa sa humigit-kumulang—" bago n’ya pa maituloy ang sasabihin niya ay pinutol ko na. Way to make me feel cheap, @sshole! "Alam mo, put*ngina mo. Manahimik ka nga diyan!" halos maiyak na siguro ako sa kakatawa ngayon sa itsura niya, kung hindi n’ya lang ako tinignan ng masama. Sumipol-sipol nalang ako at binuksan ang package. Siguro naman hindi ito bomba na ‘pag ako ang nagbukas ay bigla na lang sasabog ano? Gusto ko pa mabuhay ‘taragis na 'yan!   Matapos magdasal ay binuksan ko ng mas maluwag ang box at tumambad sa akin ang— Yes! Libro lang pala! Yes! Thank you so much Lord!   Inusisa ko kung anong laman ng librong ito at binuklat iyon, because it looks suspiciously like a BL Novel, sinimulan kong basahin iyon.   Vincent stopped teasing Jules, he was trembling with need. "Can I give you head, Vince? Please? I badly want to!" He said, already kneeling down and unbuckling Vincent's belt buckle and pulling at his pants.   At first, Jules kissed his tip and licked his c*ck like a lollipop. Napa-kapit tuloy si Vince sa buhok ni Jules. He knew, Jules is inexperienced being him his first time. But he find Jules' fellatio endearing. Kahit kasi inexperienced si Jules, he was trying and doing his best. Vince was restraining himself. He kept reminding himself na baguhan palang sa fellatio si Jules at kailangan nyang pigilan ang kanyang sarili to f*ck his mouth relentlessly hanggang sa labasan siya but f*cking hell, ang hirap! Sobrang sarap ang nararamdaman niya sa ginagawa ni Jules. "I'm sorry baby, I can't restrain myself any longer....f*ck....sh*t...ang sarap mo....ah!!! I-I'm coming—" Pero put*ngina nang matapos ko itong basahin ay napunit ko nalang bigla isa-isa ang mga pahina! Nanlaki ang mga mata ko at nanginig ang laman ko dahil sa nabasa ko. P*nyeta talaga!!!!! "What the f*ck are you doing?" tanong ni Vincent na may halong pagkagulat. Tangina ako nga ang dapat na nagta-tanong niyan! "Why did you f*cking write that—that f*cking novel?!" bulyaw ko sakanya. "What? Naga-alala ka ba na baka may maka-kilala sayo? Huwag kang mag-alala, naglagay naman ako ng disclaimer doon like 'any resemblance to any living persons, places and events is unintended and is just a product of the author's imagination.' Ganoon." parang wala lang na sabi niya. Mas lalo akong nainis. P*tangina parang na-violate ‘yong pagkatao ko. Parang pinunit ang pride ko at niyurak talaga ang pagkatao ko. T*ngina talaga nitong h*yop na 'to! Is this it? Kaya lang ba niya ako kinakama as reference for his writings? Damn!   Halos maiyak na ako at pinagpupunit ko pa lalo ang bawat pahina ng bawat  libro na nakita ko't nahawakan ko dahil sa galit. Kahit ‘yong nasa living room ay pinag-pupunit ko din, pinilas ko ang bawat pahina at hindi pa ako nakuntento, pumunta ako sa may fireplace sa harap ng sala sa ilalim ng tv, pinaghahagis ko lahat iyon.   "Tapos ka na ba sa ginagawa mong k*tarantaduhan?" tanong niya sakin na may halong sarcasm.   "Wala kang maipa-publish sa mga iyan! Kahit printed na iyan, nasira ko na lahat! H*yop ka talaga!!!!" galit na sabi ko. Gusto ko siyang saktan, sampalin, suntukin, ilibing ng buhay at ipa-salvage pero parang drained na drained ako sa nabasa ko p*tangina!     "G*go anong drama iyan? T*nga nai-publish ko na iyan at ‘yong mga hard copy ay nai-circulate na sa bookstores nationwide."     "HA?!?!?!?!?!?!?!" halos mabingi na ata ‘yong makaka-rinig sa akin ngayon dahil sa sobrang pagka-gulat ko.     "Oh yes, it's done and over with, *sshole. At ‘yon nga pa lang soft copy? Nasa akin." humigop siya ng kape niya. Naka-smirk siya nang sabihin niya iyon. Nagpantig naman ang tenga ko sa sinabi niya. Napatingin ako sakanya in disbelief. P*tangina ang demonyo!!!!!     Nilapitan ko siya at pilit na inaagaw ang floppy disk na hawak niya. Nakuuuuu!!! Makuha ko lang 'tong disk na ito pwede ko nang ibaon itong p*tanginang lalaking ito sa lupa! Pu*nyeta talaga! He used his advantage in height at mas lalo lang niyang itinaas ang disk. P*tangina talaga nitong lalaking ito!!! Mamatay ka na p*nyeta ka!!! Mabaog ka sana, h*yop!! Makakalbo ka din!!!!     "If you so badly want to get this disk from me, then kiss mo muna ako. Belat!" He said while sticking his tounge out. Tingnan mo itong paksh*t na ‘to! Pero hayaan na as long as makuha ko itong disk na ito!     Kahit na labag sa loob ko ay hinalikan ko na siya. Dapat ay smack lang pero hinapit n’ya ako sa baywang ko at mas pinalalim pa niya ang paghahalikan namin. T*ngina talaga 'to. Pero okay lang dahil naramdaman ko naman yung floppy disk na ibinigay niya at inilagay sa kamay ko. Mwahahaha! This time, ako ang panalo!   Matapos ang kiss namin ay tumalikod na siya at nagsimulang maglakad paakyat sa second floor nitong unit. For sure ay magsusulat na siya! Pero bago pa siya tuluyang makapasok sa kwarto niya ay hinarap n’ya muna ang kinaroroonan ko at nagsalita.   "Oh, by the way, enjoy and have fun with that floppy disk! I lied, wala naman diyan yung files. Nyenye~" napalingon ako sakanya.   P*tangina talagaaaaaaaa!!!!!!! Argh!!!!! Papatayin at kakalbuhin ko talaga iyong lalaking iyooooon!!!!     Just you wait, you f*cker! Darating din ang araw na ako ang mananalo at iiyak ka sa harapan ko! Tama! Hindi pa tayo dito nagtatapos, Vincent Saavedra!! May araw ka din! I clenched my fist. I can't wait! I smirked.   ****   Jules' POV Kasalukuyan akong nakasakay sa taxi at tinatahak ang daan papunta sa coffee shop na pinag-applyan ko. "Kuya, baka naman po pwedeng paki-bilisan ng kaunti po? Late na po kasi ako sa interview Kuya sayang naman po need ko na pong magtrabaho please po." paki-usap ko kay kuyang driver. Hindi na ako halos mapakali sa kinauupuan ko. Grabe.   Maybe you're wondering why I'm looking for a job? Well, ganito kasi iyon. When I was 12, my Dad left us to fend for ourselves. So since then, si Mama na ang nagsusumikap para lang may maihain kami sa hapag-kainan at makapag-patuloy kami sa pag-aaral ng mga kapatid ko. Ngayon namang naging second year college na ako, tsaka naman nagka-sakit ang Mama ko, kaya ito tuloy, wala kaming ibang pagkukuhaan ng pagkain, wala kaming pambaon ng mga kapatid ko, at kailangan ng pampagamot ni Mama. Na-diagnose kasi siya ng stage two Acute Promyelocytic Leukemia. Mahal ang gamot at chemo doon kaya ito’t kailangan ko munang kumayod. Akala niyo ba ay mabubwisit at made-depressed ako dahil sa kuwento ng buhay ko? Hindi ano! Kahit na ganoon ang nangyari, siyempre, I don't have the luxury to be depressed. I need to look at the bright side and I need to work hard. No way in hell am I going to quit school too. Mas kailangan kong pagbutihan.     "Manong gaano pa po kaya katagal hanggang sa makarating po tayo doon?" tanong ko ulit. Grabe talaga ang traffic! "Pasensya ka na, Hijo. Wala eh, ganito talaga sa Pilipinas. Traffic eh. Siguro mahigit-kumulang kinse minutos pa." napapakamot na sabi ni Manong. Nagmura pa siya ng pagkalutong-lutong at halatang napu-frustrate din.   P*ta, 15 minutes pa? Tumingin ako sa relo ko at binunot ang cellphone ko sa bulsa ng aking bag. Ini-try kong tawagan ang coffee shop. Just my luck, hindi pa din umuusad ang daloy ng traffic. Hindi din sumasagot sa tawag ang may-ari ng coffee shop. Naku, pano na kaya ang gagawin ko dito? Pag dina’nan ka nga naman ng magaling oo, tatanggapin pa kaya ako ‘pag late ako nang ganito? Ni hindi ko kayang sumulpot sa interview sh*t!   Pero hindi, kaya ko 'to. Kung hindi ako matatanggap sa trabaho na ito, maglalakad-lakad nalang muna ako siguro. Baka may opening pa sa ibang shop. Nagsimula na akong mag-browse sa phone ko ng iba pang malapit na shop, baka sakaling hiring din sila. Panay din ang sulyap ko sa oras sa relos ko. P*tanginang traffic iyan oo, halos mag-20 minutes na akong late! Napahinga nalang ako ng malalim. Kaya mo iyan, Jules! Makakahanap ka din ng trabaho at maipapa-gamot mo din si Mama! Makakapag-patuloy din ng pag-aaral ang mga kapatid ko!   Pag-comfort ko sa aking sarili. "Ayan! Lumuwag din ang trapiko!" bulalas ni Manong driver at agad na nag-maneobra. Sumingit at nag-overtake din siya sa mga pwedeng pag-overtake-an. Naka-hinga naman ako ng maluwag dahil doon. Ayos, makakahanap na ako ng—   Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dapat dahil may bigla na lang kaming tinamaan. Sh*t! P*nyeta! May nabangga si Manong driver! Kahit siya ay napamura din. Agad kaming lumabas ng taxi at tinignan ang nabangga niya.   "P*tangina! Sh*t, wala akong ipapambayad dito!" He grumbled at sinubukan naming gisingin ang lalaki. May dugo sa bandang ulo niya at may galos s’ya sa tuhod at siko. Naka-twist ng kaunti ang isang braso niya in an awkward manner. I winced. T*ngina mukhang malala ata ang pagkaka-bangga ni Kuya driver sa kan’ya. Na-feel ko din ang impact noon. "Kuya, dalhin na natin siya sa ospital. Baka kapag hindi pa natin siya dinala doon, makasuhan pa tayo ng reckless driving resulting in bodily harm and reckless imprudence." kalmadong sabi ko kahit na deep inside ay medyo nagpa-panic na ako. Anong gagawin namin dito sa lalaking to? Saan kami kukuha ng pambayad sa aksidenteng ito? Wala kaming pang-abswelto! Limang daan na lang ang nasa wallet ko at hindi ko pa nababayaran si Kuyang driver sa metro niya. Sh*t, I think we're screwed!   Pinag-tulungan naming buhatin ‘yong lalaki at ipinasok namin siya sa taxi. Iningatan ko namang huwag nang madamage pa lalo ‘yong braso niya. On the way to the hospital, I wiped the blood from his forehead. Doon ko nakita ang kabuuan ng itsura niya. He has a nice shaped brows, it looks like he's chinito and has these dark bags under his eyes. He also has a perfectly sculpted nose and kahit na medyo maitim ang lips niya (maybe from smoking?), it still looks so kissable. And napansin ko din ang cleft chin nya, pati ang light stubbles peppering his chin. I also noticed that he has a squared jaw na lalo lang nakapagpa-gwapo sakanya. I really like his features to be honest. Ay jusko, self kailan ka pa naging creep? At naaksidente na nga ang tao tapos ay nakukuha ko pa talagang lumandi ha? Wow, ang bravo—   "Hijo, kanina pa tayo andito at kanina pa din kita tinatawag. Yung stretcher, nakaready na din." Untag sakin ni Kuya driver. Napahiya naman ako doon. Agad na nilang inilagay sa stretcher ang lalaki at sinabihan kaming mag hintay na lamang sa labas ng emergency room. "Naku, Hijo. Paano nga kaya ito? Ang mahal ng bayad panigurado sa pagpapa-gamot doon sa lalaki. Saan naman tayo kukuha ng pambayad nito?" napahilamos sa mukha si Kuya driver nang makaupo kami sa upuan doon sa waiting room. Napabuntong-hininga ako. "Kuya, kuhain mo na po itong five-hundred pesos ko, for sure malaki din ang ibabayad ko sa metro." I sighed, handing him the five-hundred-peso bill.   "Eh paano ang bill dito, Hijo?" tanong ni Kuya driver. Sinubukan pa niyang ibalik sa akin ang pera na ibinayad ko.   "Hindi na po, okay lang po. May pera pa naman po ako sa wallet." I told him a white lie. Nagpasalamat naman siya sa akin at umalis na.   Oh paano na ako niyan ngayon? Paano ako magbabayad sa hospital na ito ngayon? At paano kaya ako makakauwi niyan ngayon? I sighed again.   Makalipas ang isang oras at mahigit, napatayo ako sa kinaroroonan ko nang makita ‘yong lalaki at ‘yong Doctor.   "Make sure you take care of yourself and lay off that arm for a few weeks. Huwag din munang babasain okay?" sabi no’ng Doctor.   "Yes, Thank you, Doctor." sabi no’ng lalaki. Tinanguan at nginitian naman siya nito bago humarap sa akin. Napasinghap na lang ako bigla dahil sa pagharap sa akin ng lalaki dahil sa unique na kaguwapuhan nito. Halatang haggard ito pero mukha pa ring guwapo.   "I'm guessing you're the one who took me here?" sabi no’ng lalaki. Ay teka, ano 'to, english spokening dollars? Pure forenjer? Or what?   "Hi, yes. My name's Julian Montemayor," nakipag-handshake ako sa kaniya at ganun din siya. He has soft hands and a firm grip. "I took you here so you could get checked. I see na-semento yung left hand mo. I'm really sorry, magkano ba ang bill? Sana ay mura lang, student pa lang kasi ako at wala akong pera. Paano kaya ang gagawin natin niyan?" I rambled and smiled sheepishly. Paano kasi hindi ko talaga alam.   "Calm down. And wait, student pa din?" Ay! Sabi ko na marunong magtagalog eh.   "O-oo eh." sabi ko. May kinuha siya sa bulsa ng pants niya at iniabot sa akin. Isa itong calling card at nang mabasa ko iyon ay nanlaki ang mga mata ko.   "I-isa kang Writer?! A-and your name is V-Vincent?! THE VINCENT WHO WON THE PALANCA?!" I screeched making him move close so he could cover my mouth with his other hand. "Shut up, midget!" asar na sabi niya. Ang bango ng kamay sh*t!     ****   Jules' POV Naglalakad kami papasok sa isang building kung saan daw siya nakatira. Hindi ko alam kung paano ako nag-agree at kung legit nga ba ‘yong calling card na ibinigay niya, pero nakasunod ako sa kaniya ngayon.   — Flasback —     "Anong tawag mo sakin?! Hindi ako pandak, ul*l!" napairap ako. Porke't matangkad lang siya ng kaunti kaysa sa akin, tatawagin na akong pandak? Anong akala n’ya sa akin? Siguro dahil sa sobrang tangkad n’ya at siguro dahil sa sobrang laki ng ulo niya, kapag tumitingin s’ya sa ibaba, akala niya duwende lang kami 'no? So gano’n? Kahit naman ganito lang ang height ko, proud pa din naman ako ah???!     "Shut up, by the way, nakaisip ka na ba kung paano makaka-bayad sa nangyaring ito?" He asked, raising one delicate brow at me. Nagsimula siyang maglakad at hindi ko talaga alam, pero nang ini-muestra niyang sundan ko s’ya ay agad akong tumalima. May hinugot siya mula sa bulsa niya habang nag-lalakad kami, ay mali, habang humahakbang sya ng pagka-laki- laki at habang ako ay ilang hakbang ang kailangan kong gawin para makasunod sa kaniya dahil nga ang liit lang ng paa’t binti ko. Buwisit! Nag-cherifer naman ako simula six years old ako hanggang sa mag-twelve ako ah? Bakit kaya ang liit ko pa din? Hmph!   Dahil busy ako sa pagmamadaling sumunod sa kaniya, hindi ko namalayang naka-labas na pala kami ng Ospital. Tiningnan ko si Vincent Saavedra. Mukhang masakit pa din ang left arm niya at ang mga sugat na natamo niya sa pagkaka-bangga namin ni Manong sakaniya kanina. Sh*t naman kasi ang ganda ng timing n’ya talaga! Nakita ko s’yang nagsindi ng sigarilyo at humithit doon at bumuga.   "I'm asking you, Boy. Have you thought of some way on how you can compensate me??" kalmadong tanong nito sa akin. Pero I can still sense a hint of irritation sa tono n’ya.   Pinagdikit ko ang dalawang hintuturo ko at nag-pout bago sumagot. "Hindi ko pa alam, siyempre. Wala na nga akong pera tapos ay ibinayad ko pa lahat ng pera kay Kuyang taxi driver, so walang-wala ako ngayon. Tapos hindi ko pa alam kung nasaan tayo, magkano yung bill dito at paano ako uuwi ngayong araw." napalabi ako. Ayan, siguro naman maku-kyutan siya sakin at hindi siya magagalit or magde-demand na ng bayad ano? Ganoon kasi ang gawain ko kapag alam kong at fault or may kailangan ako. Kahit nga ‘yong Teacher ko dati, hindi n’ya daw akalain na ang cute ko kahit na lalaki ako eh! Tama!   "Tsk, ang daldal mo din eh, ‘no?" sabi n’ya sabay hithit ng sigarilyo niya. Anaknamp*ta! Bakit hindi gumana sa kaniya ang charms ko?! Luh, alien ata 'to eh!   "Anong magagawa ko, wala pa nga." sabi ko. Napa-buntong hininga s’ya. Pinatay n’ya na din ang sindi ng sigarilyo n’ya.   Kinuha niya ang phone sa bulsa niya at may ini-dial. Nanahimik na lang ako kasi baka masabihan nanaman akong pandak o madaldal. Nyet*ng 'to. "Hello? Yeah, it's me. Listen, can you send someone to pick me up? Also, I'm going to propose something later. It's about that thing...Yeah, I found someone...Okay....Tss whatever!" sabi ni Vincent sa kausap n’ya habang naka-kunot ang noo. Ano ba 'tong lalaking 'to, parang hindi man lang marunong ngumiti. Hindi ba niya alam na ang gwapo niya kung titigilan niya lang yung kaka-sungit n’ya at kaka-kunot n’ya ng noo niya? Maaga syang magkaka-wrinkles niyan eh. "Let's wait for a while, then may idi-discuss ako sa'yo. Kaya stay put ka muna d’yan, okay?" sabi n’ya nang nakatingin sa akin ng diretso. Tumango na lang ako.   After a few minutes, may huminto sa tapat namin na sasakyan. Hindi ko alam ang tatak pero mukhang mamahalin. Hindi sana ako lilingon at baka akalain nila na napaka-hampaslupa ko at sa kotse pa lang tingin na ako ng tingin na akala mo gusto ko nang i-hump yung kotse, ang sexy kasi eh. Pero hindi naman sila nagkakamali. Nagulat na lang ako nang may lalaking lumabas doon na naka-formal clothes at pinagbuksan si Vincent ng pintuan habang naka-bow. Hinila niya ako sa loob at simula noon, busy na siya sa kaka-type ng kung ano sa cellphone niya. Ang awkward tuloy!     — End of Flashback —     Agad na pumasok si Vincent sa elevator at dali-dali naman akong sumunod. Pinindot nya ang button na nakalagay is "P" sa elevator. Sumara naman agad iyon.   "Uhm, saan ba tayo pupunta?" I asked cautiously. Siguro naman hindi ito isang Love Hotel, hindi ba? Yikes! Bata pa po ako, huhuhu! T*rantado 'tong lalaking 'to, kapag ginahasa niya ako babayagan ko talaga 'to para hindi na n’ya mapakinabangan ang future nya! "Shut up!" sabi niya. What the f*ck did he just said? "Nagtatanong lang naman ako ng maayos, @sshole! Pasalamat ka nga at hindi ka na-hit and run at ‘di kita ini—mmhp" literal na nanlaki ang mga mata ko nang bigla nya nalang akong halikan. Naitutop ko tuloy ang bibig ko dahil doon. I was shocked speechless. D*mn!   "Tsk, ang daldal mo. Halik lang pala ang makakapagpa-tahimik sa’yo." sabi niya at bumalik na ulit sa pagti-tipa sa cellphone niya. What the f*ck?! Ang first kiss koooooo!!!!   Nang makarating kami sa penthouse na apartment at pag-aari ni Vincent Saavedra, namangha ako at hindi ko mapigilang magtingin-tingin kung saan-saan. Wow!!!! Ang laki naman ng apartment nya!!! Sa sobrang laki, napakaraming kwarto at may second floor pa! Gaano kaya kayaman 'tong Vincent na 'to?! Nakaka-inggit! Mas malaki pa 'tong apartment na 'to kesa sa bahay namin eh!   Namula ako ng di-oras dahil natawa siya. Hindi ko naman alam na napapalakas yung sabi ko na mas malaki pa 'to kesa sa buong bahay namin, eh kasi naman, totoo naman talaga! "Have a seat, I'll propose some deal with you. Also, marunong ka bang magtimpla ng kape? Paki-timpla muna ako and make yourself one too, I can't really move my arms right now." Aba, makautos 'tong g*gong 'to, Señorito lang ang peg?! "May paa ka naman ah," pamimilosopong angal ko. "Ah, ayoko, baka lagyan mo pa ng lason iyon. Sige ako na ang gagawa." Agad kong sabi nang tignan niya ako ng masama. Honestly, nakakatakot siya pag ganoon. Matapos kong gumawa ng kape — courtesy of his coffee machine sa pagka-laki-laki nyang kusina, dinala ko iyon gamit ang tray niya at nakita siyang may binabasa na makapal na papel at naninigarilyo nanaman. Napa-buga ako ng hangin at napairap na naman ako. T*ngina hindi n’ya ba alam na masama sa katawan ang sigarilyo? Kaya siguro medyo maitim din yung labi n’ya eh.   "Would you stop smoking that cancer stick and just drink this d*mn coffee?" sabi ko pagka-lapag ng tray na may kape sa center table.   "what the f*ck is your problem?" He asked, putting out his cigar sa ashtray at kinuha ang tasa ng kape at ininom 'yon. Haaay! Buti naman at tumigil s’ya ng paninigarilyo – at least for now. I got settled sa harap nya sa sofa din.   "So, anong proposal ang sinasabi mo?" tanong ko habang pinapanood s’yang basahin ‘yong documents. Baka yung sa isusulat nya.   "Since student ka pa lang and you're jobless, that means hindi mo ako mababayaran, hindi ba?" tanong n’ya. Nagpantig ang tenga ko. Ano 'to? Yuyurakan nya yung pagkatao ko, dahil mahirap lang ako? Ganoon ba iyon??   "Oh yes, @sshole." nakangiti ngunit galit ang tonong sabi ko.   "Chill, nagtatanong lang ako." He said, looking like he's ready to laugh. Tss. "Eh bakit ba? Ano kung wala akong work? Ang bottom line doon is hindi kita mababayaran." sabi ko.   "If you can't pay me with money then pay me with your body then." diretsong sabi n’ya. NAN THE F*CK?!