Chapter 17: Danger & Adrenaline (อันตรายและสัญชาตญาณดิบ)
1074 Words
22:15 น. - ถนนเลียบชายฝั่ง Coloane, มาเก๊า
บรรยากาศในรถลีมูซีนยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นคาวโลกีย์และเสียงหอบหายใจของคู่รักที่เพิ่งเสร็จกิจ จี๊ด ซบหน้าลงกับอกกว้างของ โลแกน ที่กำลังลูบผมเธอเล่นอย่างอารมณ์ดี
แต่แล้ว..... สัญชาตญาณมาเฟียของโลแกนก็ทำงาน เขาสังเกตเห็นแสงไฟหน้ารถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ 4 คันที่ขับจี้ท้ายมาผิดสังเกต
"หมอบลง!"
ปัง! ปัง! ปัง!
สิ้นเสียงคำรามของโลแกน เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว กระจกกันกระสุนฝั่งจี๊ดร้าวเป็นลายงาจากแรงปะทะของกระสุนเจาะเกราะ
"กรี๊ดดดด!" จี๊ดหวีดร้องด้วยความตกใจสุดขีด โลแกนกดหัวเธอลงกับเบาะรถ แล้วเอาตัวเข้าบังร่างเธอไว้อย่างรวดเร็ว
"ขับชนมันออกไป! เรียกขอกำลังเสริมเดี๋ยวนี้!" โลแกนตะโกนสั่งคนขับรถ
โครม! เอี๊ยดดดด!
รถลีมูซีนหักหลบและพุ่งชนมอเตอร์ไซค์คนร้ายจนล้มคว่ำ แต่ยางรถระเบิดทำให้รถเสียหลักพุ่งชนขอบทางอย่างแรง
"บัดซบเอ๊ย!" โลแกนสบถ เขาคว้าปืนพกที่ซ่อนไว้ใต้เบาะออกมา "จี๊ด..... ฟังฉันนะ จับมือฉันไว้แน่นๆ ห้ามปล่อยเด็ดขาด เข้าใจไหม!"
จี๊ดพยักหน้าทั้งน้ำตา ตัวสั่นเป็นลูกนก "ขะ..... เข้าใจค่ะ"
โลแกนถีบประตูรถเปิดออก แล้วลากจี๊ดวิ่งฝ่าดงกระสุนเข้าไปในตรอกมืดซึ่งเป็นย่านชุมชนแออัดเก่าแก่ บอดี้การ์ดของเขาที่ตามมาในรถคันอื่นเริ่มยิงตอบโต้เพื่อถ่วงเวลา
.............................
Safe House (เซฟเฮาส์ลับ)
โลแกนพาจี๊ดวิ่งลัดเลาะตามตรอกซอกซอยที่ซับซ้อนราวกับเขาวงกต จนมาถึงตึกแถวเก่าโทรมหลังหนึ่ง เขาถีบประตูไม้ผุๆ เข้าไปแล้วรีบลงกลอนแน่นหนา พร้อมลากตู้เก่าๆ มาขวางประตูไว้
ภายในห้องมืดสนิทและเต็มไปด้วยฝุ่น แต่ปลอดภัย
"แฮ่ก..... แฮ่ก..... เรา..... รอดแล้ว....." โลแกนหอบหายใจ ทิ้งตัวลงนั่งพิงกำแพง
จี๊ดรีบคลานเข้าไปหาเขา แล้วสายตาเธอก็ปะทะเข้ากับเลือดสีสดที่ไหลซึมออกมาจากแขนเสื้อสูทของเขา
"คุณโลแกน! เลือด! คุณถูกยิง!" จี๊ดหน้าซีดเผือด มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก "ฮือออ...... ทำยังไงดี...... เลือดออกเยอะมากเลย"
"แค่ถากๆ... ไกลหัวใจเยอะ" โลแกนกัดฟันตอบ ความเจ็บปวดแล่นริ้ว แต่สิ่งที่รุนแรงกว่าคือ 'อะดรีนาลีน' ที่สูบฉีดพล่านไปทั่วร่างกาย
ความเฉียดตายเมื่อครู่ปลุกสัญชาตญาณดิบให้ตื่นตัวถึงขีดสุด เขาเงยหน้ามองจี๊ดที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายด้วยความเป็นห่วง... สายตาตื่นกลัวและน้ำตาของเธอกลับกระตุ้นอารมณ์ทางเพศของเขาอย่างรุนแรง
"จี๊ด......"
"คะ..... เดี๋ยวจี๊ดหาผ้ามาพันแผลให้นะ....."
หมับ!
โลแกนกระชากร่างบางเข้ามาปะทะอกแกร่ง แล้วบดจูบลงไปอย่างดุดัน รุนแรง และตะกละตะกลาม ลิ้นร้อนกวาดต้อนเข้าไปในโพรงปากหวานเพื่อลิ้มรสชีวิต
"อื้อ! อื้มมม!"
จี๊ดตกใจในตอนแรก แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มและการเต้นของหัวใจเขาที่ยังยืนยันว่า 'เขายังไม่ตาย' เธอก็โอบรอบคอเขาแน่น จูบตอบด้วยความโหยหาและความกลัวที่จะสูญเสียเขาไป
"ฉันยังไม่ตาย....." โลแกนถอนจูบออกมา จ้องตาเธอนิ่งในความมืด "และคืนนี้ยมทูตหน้าไหนก็มาเอาฉันไปไม่ได้!"
แควก!
เขาฉีกชุดราตรีราคาแพงที่ขาดวิ่นอยู่แล้วของเธอออกจนหมด เผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่องท่ามกลางความมืดสลัวและฝุ่นละออง โลแกนไม่รอช้า เขาปลดเข็มขัดและกางเกงลงอย่างรีบร้อน
"เอาฉัน..... จี๊ด..... เอาฉันเดี๋ยวนี้!"
เขาอุ้มเธอลอยหวือขึ้น ดันแผ่นหลังบางกระแทกกับผนังปูนเปลือยที่เย็นเฉียบและสากระคาย แล้วกระแทกแก่นกายที่แข็งขึงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เข้าไปในรวดเดียว
สวบ!!
"กรี๊ดดดด! / ซี๊ดดดดด!"
ความรุนแรงจากการสอดใส่แบบดิบเถื่อนทำให้จี๊ดเจ็บจุก แต่ความเสียวซ่านกลับพุ่งทะยาน ร่างกายของเธอตอบสนองเขาทันทีด้วยการตอดรัดที่รุนแรงพอกัน มันไม่ใช่เซ็กซ์เพื่อความสุขสม แต่เป็น Survival Sex เพื่อระบายความเครียดและความกลัว
ตับ! ตับ! ตับ!
"อ๊า! พี่โลแกน..... เลือด..... แผลคุณ....."
"ช่างหัวมัน!" โลแกนคำราม ซุกไซ้ซอกคอเธออย่างบ้าคลั่ง ดูดเม้มจนเป็นรอยแดงเถือก "ฉันเจ็บ..... แต่ฉันรู้สึกดี..... ฉันยังหายใจอยู่!"
เขากระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่ยั้ง แรงสั่นสะเทือนทำให้ฝุ่นจากเพดานร่วงกราวลงมา กลิ่นเลือดผสมกลิ่นเหงื่อและกลิ่นอายแห่งความตายคละคลุ้ง กลายเป็นสารกระตุ้นชั้นดี
"กอดฉัน...... จี๊ด..... จิกหลังฉัน..... ให้ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้!"
"อื้อ! อยู่..... จี๊ดอยู่นี่..... ไม่ไปไหน..... อ๊า!"
จี๊ดจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างโดยไม่กลัวว่าเขาจะเจ็บ ขาเรียวเกี่ยวกระหวัดรอบเอวสอบแน่น รับแรงกระแทกที่โถมเข้ามาเหมือนพายุคลั่ง
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้องแคบๆ โลแกนจ้องมองใบหน้าบิดเบี้ยวของจี๊ดด้วยความหลงใหล เขาต้องการตอกย้ำว่าเธอเป็นของเขา และเขายังมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องเธอ
"มันต้องข้ามศพฉันไปก่อน... ถึงจะแตะต้องเธอได้!"
"อ๊า! พี่โลแกน..... รัก..... จี๊ดรักคุณ..... อย่าตายนะ..... อื้อ!"
คำบอกรักท่ามกลางความเป็นความตายทำให้เส้นความอดทนสุดท้ายขาดผึง โลแกนคำรามลั่นราวกับสัตว์ป่าบาดเจ็บ เร่งจังหวะรัวเร็วและหนักหน่วงที่สุดเท่าที่เคยทำมา
"ไม่มีวันตาย! .....ฉันจะอยู่ 'เอา' เธอยันแก่ตายเลยคอยดู!"
"กรี๊ดดดดด! / โอ้วววววว!"
ร่างทั้งสองเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ปลดปล่อยธารลาวารักออกมาผสมปนเปกัน โลแกนกอดจี๊ดไว้แน่น กดหัวเธอจมอก หอบหายใจแฮ่กๆ ร่างกายชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อและเลือดซึมๆ จากแผล
พวกเขาทรุดลงนั่งกับพื้นสกปรกๆ กอดกันกลมในความมืด ปล่อยให้อัตราการเต้นของหัวใจค่อยๆ กลับสู่ปกติ
"เจ็บไหม?" จี๊ดถามเสียงเครือ ลูบแผลที่ต้นแขนเขาเบาๆ
"ไกลหัวใจ....." โลแกนจูบหน้าผากเธอ "ขอโทษที่ทำให้ตกใจ..... พรุ่งนี้ฉันจะเผาแก๊งมันให้วอดวาย"
แววตาของโลแกนเปลี่ยนจากแววตาของคนรักกลับเป็น 'เพชฌฆาต' อีกครั้ง..... ใครที่กล้าขัดจังหวะความสุขของเขาและทำให้เมียเขาต้องร้องไห้ มันผู้นั้นต้องไม่ตายดี!
- Writer
