Bella Trilogy 1: Bella can be Wicked (Transgender)

Chapter 3

Chapter 3

Bella Aleja Cion

A normal day for me means being on a mall, not just a mall, but prominent around the world. Stress reliever ko na masasabi ang paglulustay ko ng pera. Ipamukha sa mga tao kung gaano sila kahirap! Kung ano ang mayroon ako na wala sila.

But this day is not just any other day of my life. Mas pinili ko na lang na magtambay sa maze garden ng mansion namin, sipping my tea, wearing my expensive summer dress… looking peaceful na sana, ang kaso ay may bagong upload na picture ang my one and only beloved guy na si Cromford sa kanyang Insta account, a picture of him with his disgusting girlfriend.

Kung pwede lang ay ipapasara ko na ang theme park na pinuntahan nila ngayon. Inis na inis ako, hindi makuha sa iisang banta ang hampaslupang Anita na iyon.

I always dream na sana ako naman yung mahalin ni Cromford. Ako naman sana ang makita niya. Why am I so invisible on his eyes? Noong nerd ako at isang nobody lang, wala pa rin akong pagasa sa kanya, kahit ba naman ngayon na nag kalakas na ako ng loob, wala pa rin? I can’t accept it!

“Young Mistress,” ani Jameson na nasa tabi ko na pala. He looks definitely edible on his butler suit.

“What?” Maikli na sabi ko. I tried composing my-self, not looking at him at baka lumaki ang ulo niya. The only guy na magiging obvious na patay na patay ako ay si Cromford lang.

“Your lunch is ready… dadalhin ko na lang po ba rito?” Tanong niya sa magaang at namamaos na boses. Trying to seduce me? Not again.

“Yes, please my usual diet.”

I can see that he is walking away after he bid an excuse. If you will ask me about my usual diet… pagkain niyo na ng isang taon ang presyo nito. It made up of black chicken, white and authentic caviar, white truffle salad with strips of king crab, bird nest as a soup…and my favorite wine, 2011 Armand de Brignac which only cost 90 thousand dollars.

Matapos kong kumain ay pinakain ko lang ang mga tira ko sa alaga naming aso, with breed of course.

I need to calm myself. Kaya naman ay umalis muna ako sa bahay. I went straight to mall to have body massage, mukha nalalagas na rin ang nail paint ko. I need to buy new set of cheap clothes worth hundreds of dollars.

I just remembered before na hindi ako ganito noon. I don’t like shopping and such… I am totally opposite of what I am right now. I don’t wear expensive and expressive clothes before, rather I wear sweater, thick manang clothes and a thick eyeglass.

I like my hair short, I’m not the fancy type. Para makarating pa ako ng mall ay literal akong ida-drag ni Mitch. I miss those days, but I have to change. I need to change to fit on his life.

Kahit wala akong pasok today ay naisipan ko na naman na pumasok sa university. As usual, takaw tingin na naman ako ngayon. Inggit na naman sila sa bagong bag at damit ko, from my expensive items to appearance. Sa unang sulyap pa lang nila, they know kung gaano kaangat ang estado ko. I am the standard of wealth and perfection.

Dumiretso ako sa gym ng school. Sa pagkakaalam ko ay may practice match ngayon ang ASAWA ko. Kaya doon ako nagpunta.

I can see the students shouting and cheering with the handsome players. Isa na roon ang asawa ko. Ang nakaka-bwiset lang ay nandito na naman ang mga fans club niya na matagal ko ng binuwag. Nang makita ako ng mga slapsoil ay nagsi-alisan sila. Dapat lang!

Pumunta ako sa bleachers na walang gaanong nakaupo. Ayaw kong makaamoy ng mumurahing pabango or pawis man lang.

Nang makaupo ako ay naalala ko ang nakaraan. I remember sitting on the same corner watching this guy with my old self. With the old Bella wearing ragged dress, simple face without trace of make-up. Noon ang turing sa akin ni Cromford ay isang kaibigan, at kontento na ako na ganoon lang ang estado ko sa buhay niya.

Ngayon ay pinapanood ko na silang magsaya. They win this match as usual. Wala namang bago dahil isang maalamat na tagabuhat ng koponan si Cromford babe.

Hindi ko mawari kung anong nasa utak ko, pero pumuslit ako papasok sa locker room nila. Noong simpleng bakla lang ako. Masaya ako na papasok dito. Palihim na bubuksan ang locker niya, maglalagay ako ng paborito niyang banana bread at bottled energy drink.

Masaya kong inaalala lahat iyon ng marinig ko na papasok na ang team nila rito sa locker room. Mabilis naman ako na nakahanap ng lugar na pagtataguan. Mukhang tapunan ng mga lumang gamit, parang silid na bodega rito sa loob ng locker room. I can’t afford na mahuli nila ako rito!

Mabuti at sandali lang sila. Pero ang nakakagulat lang ay pumasok rito sa bodega si Cromford! Omaygash…

“What the f**k are you here?!” bulyaw niya, hindi niya namalayan na nabitawan niya ang pinto. Ang the door is not opening now!

Now we are stuck here, alone…and my heart is racing too fast than the normal way.

He is barging the door but no one can hear us… ewan ko ba kung kailangan kong magpasalamat. Maybe this is the right and good karma of mine.

“Stop doing that, yon are just wasting your strength…” mahinahon kong banggit.

“Ano bang alam mo? E sa ayaw kitang makasama e… that thought gives me disgusting shivers.’'

Aray, medyo masakit naman yun babe. Pwede dahan dahan lang ang pangri-real talk?

Mainit dito, kaya siguro hinubad ni Cromford ang kanyang suot na jersey, at malaya kong nakikita ang kanyang katawan. Now my eyes are so blessed.

“Look away fag!” harshly he said with his angry stare. I just role my eyes while leaning on the wall.

He looks extremely tired and thirsty dahil sa makailang ulit kong nakita na gumalaw ang kanyang adams apple. He looks extremely attractive right now. I know na ang unang bagay na nakikita ng isang tao sa taong nagugustuhan niya ay ang physical appearance. But on the case of Cromford, ang talagang hinangaan ko sa kanya noon ay ang ugali niya. Way back when he is still my friend at hindi pa ako nagko-confess sa kanya.

Now na nawala na si Mitch at nagkaroon ako ng lakas ng loob na magtapat sa kanya ay doon nagbago ang lahat. I tried to be Mitch, sassy, pretty, elegant, bright and perfect, pero para kay Cromford ay malayo pa ako sa ganoon.

“Water and bread,” I offered to him. A pack of banana bread and bottled water na nasa bag ko.

He sarcastically declined. “No, hindi ako tatanggap ng kahit anong galling sa iyo.”

I harshly replied. “My gosh Cromford, ni hindi nga natin alam kung hanggang kailan tayo makukulong dito! Can you at least put down your ego, just this damn moment. Take this!” Ibinaba ko sa tabi niya ang tubig at tinapay.

Natahimik siya habang ako ay naupo na sa sulok. May dala akong cell phone, pero ayaw ko munang matapos ang tagpo na ito. Hindi baling pagpawisan at mangamoy ako today. I know it will be worth it.

Palihim akong napangiti ng makita kong kinuha niya rin yung ibinigay kong tubig at tinapay.

“Hindi mo naman nilagyan ng gayuma ito ano?” Matatalim ang titig niya. Like hell?!

“Kung totoo ang gayuma, matagal ka ng patay na patay sa akin. Because I can spend billions for you,” ani ko.

He just sighed in annoyance. “You wish…”

Matagal na Cromford. Mula sa mga shaman, sa mga bituin at sa aurora ng Iceland, sa mga sikat na fountain sa buong mundo… I always wish na mahalin mo na ako kahit bakla lang ako sa paningin mo.