EP.11 #ความจริง

962 Words

“สวัสดีครับคุณเจย์เดน ไม่คิดเลยนะครับว่าคุณจะสละเวลามาร่วมทริปครั้งนี้ด้วย” บุคคลมาใหม่เข้ามาจับมือทักทายเจย์เดนอย่างเป็นกันเอง เขาแต่งตัวดูดีเหมือนเตรียมพร้อมจะไปร่วมทริปนี้เช่นกัน แพรวาขยับเข้ามายืนใกล้อลิชาพลางกระซิบเสียงเบาเมื่อเห็นเธอมองเขาคนนั้นด้วยสีหน้าสงสัย “คุณธนา เอเจนซี่ที่จะร่วมเดินทางไปกับเราด้วยค่ะ” อลิชาพยักหน้ารับรู้ขณะจับจ้องทั้งสองคนอีกครั้ง จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าท่าทางของเจย์เดนดูดีมีมาดขึ้นมา เขาดูเท่ สง่า และภูมิฐานสุด ๆ เรื่องหน้าตานี่ไม่ต้องพูดถึง ความหล่อออร่ากระจายสุด ๆ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวแปลกใจมากกว่าเดิม “สวัสดีครับคุณแพรวา สวัสดีครับคุณ…” ธนาหันมาทักทายแพรวาก่อนจะหยุดชะงักที่อลิชา เขามองเธอด้วยสายตาสงสัยเพราะไม่เคยเห็นเธอในบริษัทมาก่อน “อลิชา ฝ่าย PR ค่ะ” “อ้อ คุณอลิชา ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” “เช่นกันค่ะ” อลิชายิ้มตอบอย่างเป็นมิตร หากทว่าคำพูดประโยคต่อมาของเอเจนซี่หนุ่มกลับทำให้ร่างบางยืนนิ่งราวกับโดนแช่แข็ง “ผมไม่แปลกใจแล้วล่ะครับว่าทำไมประธานบริษัทอย่างคุณเจย์เดนถึงสนใจมาร่วมทริปนี้กับพวกเราด้วย เพราะมีเพื่อนร่วมเดินทางสวยอย่างคุณนี่เอง” อะไรนะ… หมายความว่ายังไงกัน… ประธานบริษัทอย่างคุณเจย์เดนอย่างนั้นเหรอ… “...” อลิชาถึงกับพูดอะไรไม่ออก รู้สึกหน้าชาราวกับโดนน้ำเย็น ๆ สาดใส่ เธอสบตากับเจย์เดนนิ่งงัน ในขณะที่เขาหลบสายตาเธอด้วยความรู้สึกผิด ท่าทางของเขาเป็นการตอกย้ำความเป็นจริงมากกว่าเดิม เธอไม่จำเป็นต้องถามอะไรเขาเลยสักนิด เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาแสดงออกมาตอนนี้มันยืนยันหมดแล้ว นี่สินะความจริงที่เขาปกปิดเอาไว้… โปรแกรมเมอร์งั้นเหรอ… ประธานบริษัทงั้นเหรอ... เหอะ! คนนิสัยไม่ดี! “เอ่อ… คุณธนาคะ เชิญขึ้นรถก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันพาไปที่นั่งวีไอพีนะคะ เชิญทางนี้เลยค่ะ” แพรวาทำลายความเงียบขึ้นก่อนจะเดินนำไปทางรถบัส ธนาหันมาส่งยิ้มให้อลิชาอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วเดินตามแพรวาออกไป เวลานี้ทุกคนทยอยขึ้นรถบัสจนครบหมดแล้วเหลือเพียงอลิชากับเจย์เดนเพียงเท่านั้นที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ด้านล่างเช่นเดิม ประธานบริษัท… ผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้คือประธานบริษัทงั้นเหรอ… เขาคือเจ้านายของเธออย่างนั้นสินะ ดวงตาหวานสบตากับดวงตาสีเขียวมรกตด้วยสายตาผิดหวัง นอกเหนือจากความผิดหวังคือความกรุ่นโกรธ ที่ผ่านมาถึงเจย์เดนจะดูไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่แต่เธอก็เผลอไว้ใจเขาไปแล้ว เธอไว้ใจเขา เชื่อใจเขา เพราะคิดว่าเขาคือเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของเธอ ไม่คิดเลยว่าเขาจะหลอกเธอได้ขนาดนี้! เขาเห็นเธอเป็นตัวตลกหรือยังไงกัน ปิดบังเธอ ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดมาตลอด มันสนุกนักหรือยังไง ทำแบบนี้มันเกินไปแล้วนะ! ทางด้านเจย์เดนซึ่งกำลังถูกดวงตาหวานจ้องมอง สายตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและความผิดหวัง มันทำให้เขารู้สึกผิดมากไปกว่าเดิม แม้วันนี้เขาจะเตรียมใจมาบอกความจริงเรื่องสถานะของตัวเองกับอลิชาอยู่แล้ว แต่ตอนแรกเขาตั้งใจจะบอกกับเธอเอง คิดไม่ถึงว่าเธอจะได้รู้มันจากคนอื่นเสียก่อน นี่เขาทำผิดพลาดอีกแล้วสินะ… “คุณโกรธผมเหรออลิซ…” เจย์เดนถามด้วยสีหน้าสำนึกผิด เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกใส่ใจความรู้สึกของใครสักคน เขายอมรับว่าอลิชาค่อนข้างมีอิทธิพลต่อเขามาก ถึงขนาดทำให้เขาอยากจะไปร่วมทริปนี้ด้วยทั้งที่ช่วงนี้บริษัทกำลังยุ่งมาก เขาต้องประชุมออนไลน์และอาจจะต้องบินกลับบริษัทบางครั้ง แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังอยากจะร่วมทริปไปกับเธออยู่ดี เขาบ้ามากใช่ไหมล่ะ ทว่าผู้หญิงตรงหน้ากลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเขาเลย อลิชานิ่งเงียบไม่ตอบคำถามเขา เธอละสายตาจากเขาแล้วเดินขึ้นรถตามคนอื่น ๆ ไป ทว่ายังไม่ทันจะขึ้นบันไดชั้นสองร่างบางก็ถูกมือหนาคว้าไว้จากด้านหลัง เธอหันมองเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึง “กรุณาปล่อยมือดิฉันด้วยค่ะ ‘ท่านประธาน’ ” อลิชาเน้นคำหลังอย่างชัดเจน เธอไม่ได้คิดจะประชดอะไร แค่อยากตอกย้ำให้เจย์เดนรู้ถึงสถานะของตัวเองเท่านั้น “ไม่เอาน่า คุณอย่าทำเย็นชาใส่ผมแบบนี้สิครับอลิซ ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังคุณเลยนะ” “คุณไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรหรอกค่ะ” เธอดึงมือเจย์เดนออกพร้อมกับเลื่อนสายตาขึ้นมองเขา “เพราะคุณจะเป็นใครมันก็ไม่ได้มีผลอะไรกับชีวิตของฉันอยู่แล้ว ขอตัวนะคะ” “เดี๋ยวสิ! ผมอยากจะชวนคุณลงมานั่งที่ห้องวีไอพีชั้นล่างด้วยกัน ถ้าคุณ…” “อย่าดีกว่าค่ะ ฉันเป็นแค่พนักงานก็ควรอยู่ในที่ของพนักงาน ฉันขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นบนโดยไม่สนใจเจย์เดนอีกเลย เธอไม่สนหรอกว่าเขากำลังทำสีหน้าแบบไหน และกำลังคิดอะไรอยู่ เพราะที่เธอรับรู้ได้ในตอนนี้คือ… เธอโกรธเขามาก!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more