ย้อนเวลามาเป็นชายาอัปลักษณ์

เรือนร่างอรชร

เรือนร่างอรชร

" ฮึ่บ ฮ๊า ฮึ่บ "

" คุณหนู...ทำอะไรเจ้าคะ..."

เสี่ยวเจียงสาวใช้วัยเพียงสิบเจ็ดหนาว นั่งมองนายหญิงของตนที่ตื่นตั้งแต่ยังไม่ทันรุ่งสางดี ลุกขึ้นมาดัดกายด้วยท่าทางแปลกประหลาดอยู่เกือบชั่วยาม ทั้งยังส่งเสียงน่าอายแบบที่อิสตรีทั่วแคว้นไม่มีผู้ใดกระทำกัน ใบหน้าขาวอวบมีรอยแผลเป็นประดับประปรายชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ โดยรวมช่างมอมแมมดูไม่ได้เอาเสียเลย อย่าว่าแต่ท่านแม่ทัพโจว บุรุษชาวบ้านธรรมดาเจอสภาพนี้เข้าก็อาจจะไม่เหลียวแลเป็นแน่แท้

" ออกกำลังกายไง "

" ออก..ออกกำลังกายหรือเจ้าคะ ? "

ซ่งลี่จินที่กำลังยืดกายด้วยท่าโยคะ บิดกายเอาศีรษะมาโผล่ที่หว่างขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย ในโลกเก่าของเธอนั้น อาจารย์สอนโยคะและเหล่าเทรนเนอร์ชื่อดังที่เป็นผู้ดูแลเธอค่าจ้างต่อเดือนร่วมหลายแสนหยวน ทุกคนต่างมีหน้าที่ช่วยคิดหาวิธีปั้นแต่งเพิ่มลดสัดส่วนร่างกายของเธอให้งดงาม สมกับเป็นนางแบบเซ็กซี่เบอร์หนึ่งอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นช่วงหอระหง ไหล่เพรียวบาง เอวเล็กคอด สะโพกผายเต่งตึง ก้นงอนงาม เรียวขายาวสวย ทั้งหมดนี้ล้วนมาจากการอดทนออกกำลังกายอย่างหนัก ร่วมกับทานอาหารอย่างมีวินัยทั้งนั้น

" เสี่ยวอ้ายไปจัดการเรื่องอาหารให้ฉันเอ้อ..ข้าหรือยัง ? "

" ไปแล้วเจ้าค่ะ เดิมทีแม่ครัวจวนใหญ่ไม่ได้ใส่ใจเรานัก อาหารขึ้นโต๊ะล้วนมีแต่ผัก ทำไมคุณหนูจึงยังสั่งให้ทำแต่ผักกับไข่อีกเล่าเจ้าคะ "

" ช่วงนี้เท่านั้น ร่างกายข้าอึดอัดเกินไปแล้ว "

พูดจบร่างอวบก็ใช้กำลังแขนหยัดกายขึ้นจนขาชี้ฟ้า เหม่อมองออกไปนอกประตูจวนหลังเล็กที่เปิดกว้างรับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า ฝั่งตรงข้ามจวนเล็กของเธอนั้นเป็นจวนใหญ่ของสามี ที่บัดนี้เริ่มมีการประดับตกแต่งด้วยผ้ามงคลสีแดงบ้างแล้ว และเหล่าบรรดานางกำนัลเรือนร่างอรชรก็ทยอยแวะเวียนเข้าออกช่วยกันขนย้ายข้าวของเครื่องใช้ขององค์หญิงหกมาจากในวังหลวง

ดูเอาเถิดบุรุษดี ๆ ที่ไหนจะให้อนุภรรยาอยู่เรือนใหญ่ แล้วให้เมียหลวงอยู่เรือนเล็กกันเล่า

สวยเมื่อไหร่เดี๋ยวจะหาผัวใหม่สักสิบคน!

ผ่านมาร่วมสองสัปดาห์ที่ลี่จินต้องมาตกระกำลำบากอยู่ในร่างผู้อื่น บัดนี้แผลพุพองเป็นตุ่มน้ำใสทั่วร่างเริ่มแห้งลงจากการประโคมพอกสมุนไพรที่พอจะหาได้ ทุกเช้าเย็นห้องอาบน้ำในจวนเล็กจึงมักจะอบอวลด้วยกลิ่นสมุนไพรจนแทบเวียนหัว บ่าวไพร่หลายคนในเรือนต่างค่อนแขวะว่าฮูหยินใหญ่ใกล้ตายเสียเต็มทีจึงต้องเร่งรักษา โธ่ถัง... นอกจากจะยังไม่ใกล้ตายแล้ว ฮูหยินใหญ่คนนี้ยังแข็งแรงขึ้นทุกวี่วัน ร่างกายที่เคยกระเสาะกระแสะเริ่มมีเรี่ยวแรง จากเดิมที่ทำได้เพียงโยคะง่าย ๆ ตอนนี้เริ่มเข้าสู่หลักสูตรคาดิโอ้เผาผลาญไขมันแล้ว จนผิวเหลวคล้อยจากการขาดการออกกำลังกายก็เริ่มกระชับสัดส่วน แม้จะยังไม่เพรียวบางดั่งนางแบบระดับโลก แต่ก็นับว่ากำลังน่าฟัดน่ากอด ทรวงอกกลมกลึงอิ่มใหญ่ตามแบบสาวร่างอวบ รอบเอวไม่บางนักแต่ก็พอมีส่วนเว้าส่วนโค้ง ไหนจะหน้าท้องนุ่มนิ่มน้อย ๆ สะโพกหรือไม่ต้องพูดถึงอวบอิ่มเสียจนเหลือกินเหลือใช้ หากเป็นในยุคของนางแบบสาว เรือนร่างเช่นนี้คงเป็นพิมพ์นิยมของหนุ่ม ๆ ตาน้ำข้าวไม่น้อย

" เห้อ "

ริมฝีปากอิ่มถอนหายใจ ใช้น้ำอุ่นล้างคราบเหงื่อไคลจากการออกกำลังกายช้า ๆ ค่อย ๆ สัมผัสไล้ไปตามรอยแผลเป็นแขนขา ตรวจดูผลงานที่จางลงเล็กน้อยตามตัวอย่างพึงพอใจ หากแข็งแรงพอจะออกกำลังกายได้หนักขึ้นสักหน่อยและนอนหลับพักผ่อนตามเวลา ไม่เกินครึ่งปีรูปร่างคงเข้าที่ทาง ส่งผลให้ผิวพรรณดีขึ้นตามไปด้วยได้แน่ คิดดังนั้นจึงย้ายกายอวบขาวลงแช่น้ำสมุนไพรในอ่างไม้ ฤทธิ์ร้อนขับของเสียจากสมุนไพรส่งให้ร่างกายขึ้นสีเลือดฟาด เลือดลมเดินดีจนผิวอมชมพูราวกับลูกหมู เสียงพึมพำทำนองเพลงโปรดคลอไปทั่วห้องอาบน้ำเล็ก ก่อนจะมีเสียงคล้ายกระเบื้องแตกเหนือศีรษะดังขัดขึ้นเสียงหนึ่ง

" ใคร...ใครหน่ะ ? "