--------
***Elara's POV***
-
“Aba, mabuti naman at may dala kang pera. At umabot ka pa sa palugit na oras. Dahil kung hindi, baka patay na katawan na ng nanay mo ang nadatnan mo,” ani ni Bruno sa akin nang iniabot ko sa kanya ang isang daang libong piso — ang halagang pambayad ko sa utang ni Inay sa kanila.
Bagaman nanginginig pa rin ako sa takot, pinilit kong labanan ito. Dahil alam kong kung magpapadala ako sa pangamba, baka hindi ko na mailigtas ang sarili namin ni Inay mula sa kanila.
“Sumunod ako sa usapan. Ngayon na nabayaran ko na ang utang ni Inay, umaasa akong pakakawalan mo na kaming dalawa,” matapang kong sabi kahit halos bumaon na ang panginginig sa boses ko.
Hindi agad siya nakasagot. Hinagod muna niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Muli akong kinilabutan; pakiramd
