Vendetta

Prologue

"Tama na! Wala sa akin ang hinahanap ninyo!" Napahinto ang isang dalagita sa pagpasok sa gate ng kanilang bahay ng nauliningan niya ang boses ng kanyang Ina na umiiyak at nagmamakaawa. The girl gulped. Agad na nanlamig ang katawan nito dahil kahit kailan ay hindi niya pa ito nakikitang malungkot o umiiyak.

'My mother is the strongest woman she ever saw pero bakit tila puno ng paghihinagpis ito ngayon? Anong nangyayari?' She asked herself.

Bilang isang labing-dalawang taong gulang na kagagaling lang mula sa eskwelahan ay nagtaka siya at dali-daling tumakbo papasok ng kanilang kabahayan.

Naitapon pa nv dalagita ang bag sa iisiping may hindi nangyayaring maganda sa kanyang Ina. Hindi naman masyadong kalakihan ang kanilang bahay kaya agad siyang nakapasok sa loob nito.

Hindi masasabing mayaman sila at hindi ding masasabing mahirap sila. Katamtaman lang ito para sa isang maliit na pamilya.

The girl slammed the door when she opened it. Nanlamig siya sa nakita. She saw her mother lying in the cold floor. Nanlaki ang mga mata ng dalaga at napalunok ng laway.

Bloods are dripping on her mother's mouth at puno din ng galos at pasa ang katawan. "R -Run." Nanghihinang wika ng kanyang Ina habang umuubo-ubo ito at lumalabas ang dugo mula sa bibig nito sa palibot ng kanyang Ina ay mga lalaking edad trenta hanggang kuwarenta'y anyos.

May mga kabataang lalaki ang nasa likod ng mga mas matatandang lalaki, lahat ng mga ito ay nakatingin sa dalagita. They looked at her with evil grinned. Sampung kalalakihan ang nasa loob ng bahay nila.

Some of those old man licked their lips as if they were salivating just by staring at the girl. Hindi agad nakagalaw ang dalaga habang nakatingin sa Ina at sa mga kalalakihang pumasok sa kanilang kabahayan.

"Well, well, kung hindi namin makuha ang sagot sa'yo. Siguro naman sasabihin mo ito ngayon." The man with weird beared said suddenly while grinning at her.

Sinenyasan nito ang mga kasamahan niya na kunin ang dalagita akmang hahakbang paatras ang dalagita upang sundin ang utos ng Ina ngunit hindi pa man nagagawa ng batang babae ang sinabi ng Ina ay nahawakan na siya ng dalawang kalalakihan. Nagpupumiglas ang dalagita at umiyak. Mahigpit ang pagkakahawak nila sa kanya. 

"Bitiwan niyo ako." Iyak na wika ng dalagita habang pinagmamasdan ang Inang halos wala ng buhay na nakahiga sa sahig.

Ngayon lang nakaramdam ng ganitong takot ang batang babae sa buong buhay niya. Hindi nagkulang ang Ina nito sa pagmamahal sa kanya, hindi ito makapaniwala sa nakikita at mararanasan nito ngayon.

"Walang kinalaman ang anak ko dito, pakawalan niyo siya." Sabi ng babae habang pilit na inaabot ang anak na hawak ng dalawang kalalakihan.

Nagtatawanan sila habang pinapahirapan ang inosenteng mag-Ina.

Sabunot-sabunot ng mga ito ang buhok ng bata. Kinuha ng isang lalaki ang sigarilyo sa bibig nirto at pinaso ang batang babae sa pisngi nito. Nagsisigaw sa sakit ang dalagita bago sinampal din ito.

"Ngayon, sasabihin mo ba kung nasaan ang kailangan namin?" Sabi ulit nito ngunit hindi pa man nakakasagot ang Ginang at muling pinaso ang dalagita.

Nagsisigaw at nagpupumiglas ang dalagita habang hawak pa rin ito nang mahigpit ngunit ni hindi man lamang kinaawaan ang dalagita.

Apat sa mga kabataan ang nakangising tinitignan lang ang kanilang mga ama habang ang isa ay naawa sa kalagayan ng batang babae. Gusto nitong pigilan ang mga ito ngunit hindi niya magawa dahil isa lamang siyang bata. Mahina at walang lakas katulad ng kanyang Ama at mga kaibigan nito.

"W-Wala akong alam." Iling-iling na wika ng babae.

ilang beses na siyang tinanong ng mga kalalakihan ngunit iyon pa din ang sagot ng Ginang na siyang ikinapikon ng mga kalalakihan.

Dahil sa sagot ng babae ay nawalan na ng pasensya ang tumatayong pinuno ng mga armadong lalaki at agad na binaril sa ulo ang babae tila huminto ang pag-inog ng mundo ng dalagita nang makita sa harapan niya ang Inang wala ng buhay. It was a slow motion, her mother slowly lay on their cold floor.

Ang Inang naging tagapagtaguyod nito para mabuhay. Ang kanyang mahal na mahal na Ina ngayon ay wala na. Napaawang ang bibig ng dalagita. Hindi makapagsalita ang dalagita tanging pagtulo ng mga luha nito at hikbi ang nagawa nito.

She can't even move while watching her mother. She can't hold her. Her whole world grumbles in just one day because of these heartless men.

Ang sasama ng mga lalaking ito, walang kasing sama. Wala namang nagawang masama ang Ina nito sa kanila.

"Rafael, anong gagawin natin sa bata?" Tanong ng lalaking may hawak ng sigarilyo. The Rafael man smirked and grinned at the boys who are silently looking at their fathers.

May binabalak ang lalaki at may kinalaman doon ang mga binatilyo. "Give them guns," the man named Rafael said heartlessly. Agad namang sinunod ng isa ang sinabi ni Rafael.

"Now boys, here's your target. Shoot her as long as you want. Wala din namang kuwenta ang batang ito sa atin." Utos nito sa mga binata.

Pinatayo naman ng lalaking may hawak sa dalagita sa gitna ng sala kung nasaan sila at kung saan nakahandusay ang Ina nito. The man named Rafael laughed maniaclly at sinenyasan ang mga bata na gawin na ang inuutos nito.

Tumalima ang apat at agad na pinutok ang baril sa katawan ng batang walang kalaban-laban. Just like their fathers, these boys inherited their fathers' heartless heart. Tama nga ang kasabihang; kung ano ang puno ay siya rin ang bunga.

Nagsisigaw sa sakit ang bata dahil sa mura nitong katawan ay parang papel itong binutasan. Natumba ang dalagita katabi ng Ina nito.

Ngunit, gaya rin ng kasabihan; lahat man ng bunga ay parehas may isa pa ding hindi nila katulad. Galit na binalingan ni Rafael ang anak dahil sa lahat, ito lamang ang hindi sumunod sa kanya.

"What are you doing?!" Sigaw nito sa binatilyong nakayuko. Umiling ang binatilyo, hindi nito kaya, hindi niya kaya ang mga pinaggagawa ng Ama at mga kaibigan.

Lumapit si Rafael sa anak at marahas na hinawakan ang kuwelyo nito at dinala sa harapan ng dalagita.

"Barilin mo siya!" Sigaw nito. Napatalon ang binatilyo habang nanginginig na hawak ang baril. The boy is afraid. He just can't do it. Titig na titig ang binatilyo sa dalagita na nawalan na ng buhay ang mga mata. The boy is guilty.

Alam ng binatilyo na kapag hindi siya susunod siya ang pagbabalingan ng Ama ng galit nito kaya pikit-mata niyang itinutok ang baril sa katawan ng dalagita.

Pikit ang mga mata nitong kinilabit ang gatilyo ng baril at umusal pa nang paumanhin."Patawad." Umalingawngaw ang putok ng baril habang ang dalagita sa sahig ay natamaan sa kanyang ulo.

Nanginginig ang binatilyo habang hawak ang baril. Napaupo pa ito sa sahig. Galit siyang hinila ng Ama papalabas ng bahay kasama na ang mga kasamahan nito.

Ang iba sa kanila ay tumatawa at parang wala lang sa kanila ang nangyari. They are laughing as if they had witnessed the game that they had enjoyed.

Naiwang naghihingalo ang dalagita habang nakatingin sa kisame ng bahay nila at hawak-hawak ang kamay ng Ina.

Masaya lang sila noong nakarang araw ng kanyang Ina habang namamasyal at habang nagkukuwentuhan, hindi niya inaasahan na mangyayari ito.

Namuhay lang naman sila ng simple ng kanyang Ina na walang tinatapakang tao per9 bakit? Bakit ito nangyari sa kanila?

Tandang-tanda niya ang mga mukha ng bawat lalaking pumasok sa kabahayan nila ni isa ay wala siyang kinaligtaan dahil ang mga mukhang iyon ay ang babalikan niya.

Hindi man niya alam kung ano ang mga dahilan ng mga ito pero isa lang ang nasa isip ng dalagita kapag nabuhay siya, magbabayad sila...

They will pay for everything with their lives. She promises that beside her mother's corpse...