Vendetta

Chapter 1

Vindicta

Iginiling-giling ko ang maliit kong bewang sa harapan nila. I bite my lower lip to seduce them more. Ang saliw ng maharot na musika ay nakakatuliglig sa aking tenga ngunit pilit kong tinatapos ang sayaw.

Sa bawat ritmo ng katawan ko ang musikang tumutugtog sa utak ko ay napapailing na lamang ako at nandidiri silang tinitignan.

'Trabaho lang ito, walang personalan.' Sabi ko sa sarili ko habang mas lalong kumekembot sa harapan nila.

They are cheering and whistling saying that I should give more. Itinaas-taas ko ang maliit na palda habang kumekembot.

I revealed my flawless skin. Maging ang singit ko ay ipinapakita ko sa kanila. Sanay na sanay na ako sa ganitong trabaho.

Sige lang maglaway lang kayo habang nag-e-enjoy. Tinignan ko silang lahat tamang-tama lahat ng mga mawawalan ng hininga ngayong gabi ay narito. Naghihithitan ng sigarilyo at mga drugs. Tila sila'y mga asong ulol na naglalaway sa aking karikitan.

Lango sa alak at drugs ang mga kalalakihang narito. They were all bad guys and bad guys doesn't deserve to live. Ang mga hayok sa laman na mga taong ito ay hindi dapat binubuhay.

Ang kuwarto kung nasaan ako ngayon ay isang VIP Room para sa mga matatandang naghahanap ng aliw sa katawan kahit na may mga asawa na. They are not contented with their wives. Punung-puno ng usok at amoy ng drugs ang loob na ito.

Hindi lamang drugs, alak at sigarilyo ang nasa loob ng silid na ito. They are also young girls seating on these politicians lap while crying. These people were f*cked-up. Hindi pa sila nakontento sa drugs maging ang trafficking ng mga batang babae ay pinasok nila para sa kanilang mga pagnanasa. 

Who could have thought that these politicians are involved here?

Wala talagang matitinong pulitiko ngayon. Ang iba may kapangyarihan ngunit inaabuso naman at ang iba mga gahaman sa pera na kahit gumawa ng masama ay okay lang. Hindi na ako nagtataka dahil kahit matinong pulitiko ay na-attempt na ring sumunod sa mga buwaya na ito.

But, tonight they will be peacefully leave in this world with the Death Dealer ofcourse either mabubuhay sila ngayong gabi o makikipagkasundo kay Kamatayan.

"Yeah! Move, baby! Move! So, sexy!" Sigaw ng matandang may tabako pa sa bibig at himas-himas pang batang babae na sa tingin ko ay nasa edad trese. Umiiyak ito. Nahabag ako ngunit kailangan ko munang tapusin ang trabaho ko.

Kitang-kita ang bungal niyang mga ngipin. Napangiwi nalang ako sa isip ko at kinidatan siya. Jusme! Pinaninindigan ako ng balahibo sa ginawa ko. I have no choice this is the kind of job I'll love to do at walang makakapigil nito para sa akin. Kung may bagay man akong gagawing tama ito iyon. I was disgusted with this dirty old men.

Mga walang delikadesa sinisira na nga nila ang buhay ng mga kabataan nagpapakasarap pa sila. Walang anumang pagsisi na gagawin ko ang bagay na ito dahil noong namulat na ako sa ganitong buhay wala na akong kinatatakutan na kahit na sino.

Isa-isa kong nilapitan ang mga matatanda habang gumigiling. Nakamaskara ako kaya kahit na anong mangyari ngayon gabi walang makakaalam at kahit kailan hindi nila malalaman.

"I love to take you on my bed, babe." Bulong ng isa ng lumapit ako sa kanya at kinagat-kagat ang tenga niya.

'Pwe! Kama mo mukha mo! Ibang kama ang hihigaan mo bukas nang umaga kapag dinala ka na sa punerarya.' I told myself while grinning from ear to ear.

Akala ata ng matanda ay gusto ko ang ibinulong niya. "I love it, babe." Sagot ko ng malandi sa kanya. He groaned.

Damn! Hormonal old hag! I mentally smirked. Nang maramdaman ko sa dalawang gilid ng bewang ko ang dalawang malalamig na bagay na iyon na gagamitin ko ngayon gabi sa pagkitil sa mga buhay ng mga matatandang ito gaya ng unti-unti nilang pagsira sa kinabukasan ng mga batang dapat sana ay may malinaw na hinaharap.

I swayed my hips. Hinubad ko ang along palda at itinira ang suot kong t-back. I laughed mentally when I saw these old men hold their d*cks. 'Mga baboy!' Sigaw ko sa aking sarili habang mas lalong hinarutan ang pagsayaw.

Sa panghuling nilapitan ko. Ang pinakakilabot sa kanilang lahat ayon sa sabi-sabi kahit kailan ay hindi pa nakulong o nakasuhan ang isang ito dahil sa mga koneksyon at impluwensya. Well, ngayon ay hindi na niya magagamit ang mga iyon sa pakikipagkasundo kay Kamatayan.

"Wanna have fun, honey?" Bulong ko sa kanya sabay halik-halik sa leeg niya.

Enjoy na enjoy naman itobhabang umiinom ng alak habang ang iba ay enjoy na enjoy din sa batang babae na pinapasok nila sa VIP Room.

Sh*t! Bakit pinapasok agad ang mga iyan? 'Di ba dapat pagkatapos pa ng performance ko? I guess, I have to do this faster kung hindi mabulilyaso pa ang mga plano ko.

"Wanna do it somewhere?" Tanong ko at patalon na umupo sa kandungan niya. Iginiling-giling ko roon ang aking puwetan upang akitin siya. Remind me later not to do this again. Nasusuka na ako sa mga pinagagawa ko. Ngumisi ang matandang hapon.

Gumalaw-galaw pa siya sa upuan niya at umuungol. Hinila niya ako sa maliit na silid. He harshly seat me on a chair and immediately kissed my neck. Kinagat-kagat niya pa ito. I rolled my eyes secretly.

Another hormonal 4M-MATANDANG MAYAMAN MADALING MAMATAY!

Nginitian ko din siya ng pagkatamis-tamis. Errck! Akala mong matanda ka madadala ako sa panglalandi mo?!

Hell! Mas mabuti pang maging matandang dalaga. Akmang hahalikan niya ako sa pisngi at labi.

I stopped him using my two valuable things. Nanlaki ang mata niya ng maramadaman niya ito. I grinned evilly. Sisigaw pa sana siya ng kinalabit ko na ang gatilyo ng baril na dala ko sa mismong tiyan niya.

May silencer ang mga ito kaya hindi madidinig ng kahit na sino sa labas ng kuwartong ito ang mga mangyayari sa loob. Lupaypay ang ulo niya sa upuan. Hinalikan ko ang aking mga baril. I really love this job!

Tumayo na ako at tinignan kung anong ginagawa ng iba niya pang mga kasamahan nito. Kung sino pa ang mga matatanda sila pa ang mahihilig maglandi.

Making-out are everywhere kulang nalang magsex sila sa harapan ng isa't-isa.

Isa-isa kong nilapitan ang mga matatandang nilapitan ko kanina at tinutok sa mga sendito nila ang baril ko. Isa-isa ko silang pinatumba gamit ang mga iyon.

"Have mercy." Sabi ng huling binaril ko may paluhud-luhod pa siyang nalalaman.

"Hindi ako Santo para luhudan mo. Si Satanas ang luhudan mo dahil magkikita na kayo." Walang emosyon kung sabi.

Nagsisigaw naman na lumabas ang mga batang babae babae na kasa-kasama ng mga matatanda. Advantage talaga kapag nasa ganitong kuwarto sila tapos hindi pa nila kasama ang mga bodyguard nila.

Makakatikim na sila ng unlimited na sarap doon sa impyerno. Wala akong iniwang buhay kahit isa, dalawang mga bala ng baril ang pinakawalan ko sa bawat isa sa kanila.

Assuring that everything is done. Bago pa man ako pumunta dito ay napag-aralan ko na ang bawat sulok ng Hotel na ito.

Lumabas ako sa terasa kung saan nakahanda na ang kagamitan ko sa pagtakas. Alam kong anumang oras ay dadating na ang mga awtoridad upang pasukin ang kuwartong ito at ako naman ay hindi na nila madadatnan dito. No one would capture me.

Bago pa man ako bumaba gamit ang harness na kinabit ko sa katawan ko ay iniwanan ko sila ng souvenir sa mga katawan ng mga nakakadiring matatanda.

"Adios! See you in hell when I see everyone of you," sabi ko at agad na bumaba sa terasa ng 5 Star Hotel nasa likod ang terasa ng Hotel ang binabaan ko at ang likod ng Hotel na ito ay may maliit na gubat.

Alam ko ito dahil lahat ng bagay o parte ng Hotel ay napag-aralan ko na. Ramdam ko ang hangin habang bumababa ako mula itaas.

"Andito pa siya!" Aw, sh*t! Andyan na sila. Hindi pa man ako nakakababa ay puro putok na ng baril ang naririnig ko. Mahal na mahal talaga ako ng mga pulis.

Ang ganda ng regalo nila sa akin. Mabibigat pa ang mga iyan pwede pang ibenta. Napatawa na lamang ako sa sarili ko ng makababa na ako.

These policemen didn't learned their lesson last time. Habulan na naman! Tinanggal ko ang harness na parang walang nangyari. Imbis na sa gubat tumakbo ay pumasok ako sa isang pinto ng Hotel.

Ang kitchen! Woot! Busy ang mga kusinero. Nakita ko ang isang chef na malapit sa puwesto ko abala siya sa ginagawa niya kaya hindi niya napansing nasa tabi na niya ako agad ko siyang hinila papunta sa locker room nila ng hindi napapansin ng iba.

Magre-react pa sana ang lalaki ng sinuntok ko siya. Sorry my bad! Sinuot ko ang mga kasuotan niya. Tiis-tiis muna sa mainit na damit na ito. Inilagay ko din sa ulo ko ang sumbrero na ginagamit nila para magmukha talagang nagtatrabaho ako dito.

Inayos ko ang buhok ko itinago ko ito sa sumbrero para magmukha akong lalaki. Matapos kong suotin ang lahat tinapon ko sa basurahan ang maskara at pinagpagan ang kasuotan ko mabuti malang pala at brassire at maliit na palda ang pinasuot sa akin ng mga manyakis na iyon.

Bago ako lumabas sa locker room nila ay bumuntonghininga pa ako. Makakauwi na rin sa wakas!

"Paki-tapon ng basura!" Sigaw ng isang chef. Tamang-tama ang pagkakalabas ko. Ang bait ni tadhana ayaw pa akong mamatay may gagawin pa daw kasi ako.

"Ako na!" Sagot ko ng boses lalaki. Wala namang nag-react knowing na busy sila ay nagkunyari akong kinuha ang mga basura at itatapon na ito.

Alam ko namang sa car park ng Hotel na ito sila nagtatapon ng basura may side kasi doon na para sa truck ng mga basura kaya madali nalang sa akin na makaalis sa lugar na ito.

My car is also there. Oh? 'Diba? Planado lahat. Hindi naman ako gumagalaw ng hindi pulido at plantsado bawat trabaho ko iniiwan ko ng malinis na walang bahid ng dumi. Mahirap na baka mahuli pa ako. Nang makalabas na ako at agad akong sumakay sa bugatti ko at lumisan na. Next stop, home.

I was d*mn tired when I enter at my condo. Agad akong nag-shower at pinagtatapon ang suot ko. Binuksan ko ang shower at itinapat ang hubo't-hubad kong katawan sa umaagos na tubig.

Napapikit ako habang ninanamnam ang maligamgam na tubig na umaagos. Nag-flashback sa akin ang ginawa ko kanina.

Yes and No. Yes, dahil hindi ko ginagawa ito para lang sa sarili ko dahil ginagawa ko ito para sa lahat na naging biktima ng karahasan dito sa mundo.

No, dahil kahit kailan hindi ako pumatay nang walang dahilan. Lahat sila ay patapon sa lipunan marahil ay iisa ako doon but I would never regret what I did kung ito ang tanging paraan upang matahimik ako.

Matahimik ang kalooban ko. Ilang taon ko na din ginagawa ang bagay na ito simula nang araw na iyon. I am not yet satisfied dahil hindi pa ako nag-uumpisa lahat ng ginagawa ko noon at ngayon ay isa lamang paghahanda sa pinakamalaki kong laban.

Tandang-tanda ko ang mukha nila at hinding-hindi ko makakalimutan ang mga iyon. Not now and not ever.

Pagsisihan nila ang ginawa nila sa akin. Ang dahilan kung bakit ako nag-iisa ngayon ay dahil sa kanila. Tumingin ako sa kisame ng banyo ko, pinipigilan ang kahit anumang luha na papatak dito.

Pinangako ko sa sarili ko na kahit kailan ay hindi na ako iiyak na kahit kailan ay hindi na ako magpapakita ng emosyon sa ibang tao. Tinignan ko ang aking mga kamay. Ang mga kamay na ito ay marami ng pinatay na hindi ko na mabilang pero hindi pa din ako nakontento dahil ang kamay na ito ay ang kikitil pa ng sampung tao.

Ipapatikim ko din sa kanila kung anong naramdaman ko noong nawala ang pinakamahalagang tao sa buhay ko. Pinatay ko na ang shower at lumabas suot-suot ang roba. Natigilan ako nang makarinig ako ng mga putok sa labas.

I sighed deeply at pumunta sa terasa ng Condo ko. Kitang-kita dito sa puwesto ko ang mga fireworks na nagpuputukan sa itaas ng kalangitan. Isang taon na naman ang nakalipas... Isang taon ng pag-iisa.

It's been a four years but still I am alone tila parang kahapon lang nangyari iyon ngunit hindi pa din mawaglit-waglit sa puso at isipan ko ang nangyari sa akin noon.

Minsan naitanong ko sa sarili kung bakit nangayari ito sa buhay ko. Wala naman akong ginawang masama noon pero ako pa din ang pinagkaitan ng tadhana. I'm still alone at this young age kahit pa nakaya kong buhayin ang sarili ko minsan nakatitig pa din ako sa kawalan.

Inaasam at hinihiling na sana ay hindi nalang nagbago ang lahat. Sa apat na taon ng buhay ko na nag-iisa. Sinanay ko na ang aking sarili na mag-isa at maging matatag lalo na at ni minsan sa buong apat na taon ng buhay ko hindi ako nagkaroon ng kasama sa buhay ko.

Sa kahit anong selebrasyon sa buhay ko ito ako nag-iisa. Napatawa ako ng pagak habang naglalakad sa bar counter ng Condo ko. Bakit pa ako hihiling ng kasama kung alam ko namang kahit kailan hindi na ako magkakaroon.

Nagsalin ako sa baso ng pinakamalakas na tama ng alak. Gusto kong makatulog agad. Gusto ko lang matapos ang araw na ito. While others are partying, sharing gifts with their family. Ako naman nandito umiinom matapos ang isang karumaldumal na pagpatay.

Wala na akong konsensya kung anuman ang pinagplanuhan ko o anumang bagay ang ibinigay sa akin I mean ipapatay sa akin as long as salot sa lipunan wala akong pakialam afterall I am destined to do this.

Dahil tila alam yata ni tadhana na may mga tao pa akong babalikan. Mga taong kahit kailan ay hindi makakatikim sa akin ng awa kapag kami ay nagkita. They will pay for what they've did. I continued watching the fireworks. I smiled bitterly.

Nakontento nalang ako sa panonood nito hindi na ako magtataka kung bakit ganito ako ngayon. Kinuha nila ang pinakamahalagang tao sa buhay ko. Kaya ako nag-iisa kaya ako nangungulila kaya ako kahit kailan ay hindi sasaya may mga bagay sa mundong hindi na maibabalik pa.

All I need to do is give justice. Hustisya lang ang kailangan ko para tumigil na sa lahat ng mga ginagawa ko. Sa lahat ng pagpatay ko pero hangga't hindi ko nakukuha yon patuloy ko pa ding gagawin ito.

Handa na naman ako sa maaring kahitnatnan ng buhay ko. I already prepared myself for four years. Wala na akong kinatatakutan na kahit na ano.

Pagmamahal? Pag-aalaga? Maybe, I don't have all of that but I have myself. I can and always stand all by myself.

Wala na akong kailangan kundi sarili ko. Walang lugar para sa akin ang awa o ang pagpapatawad dahil lahat ng nilalaman nitong puso ko puro na lamang galit.

Galit sa mga taong gumawa nito sa akin, galit sa mundo dahil ni isa sa kanila hindi alam kung ano ang tunay na nararamdaman ng isang tulad ko.

Humalakhak ako habang patuloy sa pagtungga ng alak. Yes and maybe I am insane. Baliw at uhaw sa bagay na inaasam ko noon pa man.

Napaluhod ako habang hawak-hawak ang bote at kopita ng alak. "Sisingilin ko kayong lahat sa buhay na inutang niyo mula sa akin. Sisingilin ko kayo pati ang interes." Nanginginig ang boses ko habang sinasabi ito out of nowhere kahit pa walang nakakarinig kahit pa hindi nila naririnig.

Wala kahit na sino ang makakapigil sa akin... kahit na sino.

From this day onwards, itaga pa nila sa bato. Bawat dugong papatak dahil sa mga kamay ko ay walang awa kong ipapadala sa impyerno.

The sweet little girl everyone knows back then is no longer exist... she didn't ever existed dahil ang batang babae na iyon ay isa lamang produkto ng importanteng taong nagmahal ng lubusan sa kanya.

Ngayon, that girl was full of hatred and in pain. Her heart was covered by thick ice that no one can melt and her heart is as hard as a rock that no one can smash. That girl is Vindicta Irene Revenche -a girl who used to be an angel.

Ika nga nila bawat bagay may dahilan at ang dahilan ng pagbabago niya ay ang mga taong kinuha sa kanya ang pinakamamahal niya.

"Magmakaawa man sila sa harapan ko hinding-hindi ko sila kahit kailan mapapatawad. Hindi na nila maibabalik ang taong nawala sa akin. Kitang-kita ko sa mga mata nila kung gaano sila kasaya habang unti-unti nilang kinuha sa akin ang mahal ko sa buhay. Gusto kong habang pinapahirapan ko sila ay matatandaan nila ang mukhang ito at ang pangalan ko na kahit na sa impyerno na sila katatakutan nila ito." Sinong mag-iisip na ang katulad kong may maamong mukha ay isang vigilante? Isang mamatay tao?

Sinong mag-iisip na ang isang labing-anim na taong gulang na dalaga ay kayang makagawa ng karumaldumal na pagpatay.

Well, sasabihin kong huwag na silang mag-isip dahil ito ako ang ebidensya na kapag may ginawa kang masama sa isang mabuting tao noon. Asahan nilang demonyo na siya ngayon.

"Iisipin ko sa bawat isa sa inyo ay makakatikim ng kamatayang hindi niyo makakalimutan. Kamatayang kahit kailan ay hindi ko kasisiyahan. Oo, marahil makokontento ako pero sa puso at isipan ko paulit-ulit ko kayong papatayin kahit patay na kayo." Puno ng paninibugho kong sigaw at hinagis sa pader ng Condo ko ang bote ng alak na hawak ko.

Ang pader kung saan ay naka-display ang mga mukha ng taong papatayin ko. Ginawa ko iyan upang maging motibasyon sa paggising ko sa umaga upang patuloy na mabuhay at huminga. Isa-isa kong tinignan ang mga mukha ng mga taong yon.

Paano kaya pag nakita nila ang mukhang ito?

Nanabik na ako sa muli naming pagkikita. I wanted to see their shocked faces and ofcourse with begging and crying, and that scene will be their last breathing.

The girl they killed four years ago is alive and kicking because this girl vigilant's named is Vendetta.

"My name is Vendetta, beware because you wouldn't never know that you are next on my list."