จากตอนนั้นถึงวันนี้

1361 Words

เช้าวันถัดมา เขาโพสต์ทำหน้าที่คุณหมอในอุบัติเหตุหนึ่ง ผม : ถ้าพี่ไปก็อย่าลืมป้องกันนะครับ เสร็จแล้วกินข้าวด้วย เม้มปาก. ธารา : โอเค ไม่ลืมป้องกัน ธารา : เมื่อกี้เจออุบัติเหตุ ผม : พี่เป็นอะไรมั้ย ธารา : เปล่าๆ แค่ไปช่วยเบื้องต้น ผม : ดีแล้วครับ พี่เก่งมาก ธารา : แฮงค์ด้วย แต่ก็ต้องทำเพราะใจมันอยากช่วย ผม : น้ำตาคลอ พี่ใจร้าย แต่ผม เข้าใจ ผมให้พี่ไม่ได้ ธารา : อ่อ มันเป็นเรื่องปกติ นานๆ ทีถึงทำ เพราะถ้าไม่ปลดปล่อยบ้างมันจะหงุดหงิด ผม : ผมคิดถึงพี่นะ ไม่ว่าพี่อยู่กับใคร ผมก็คิดถึงพี่ ธารา : ครับ ผม : กินข้าวรึยัง ธารา : ยัง เราละ ผม : ผมไม่ค่อยหิว ธารา : เอ้า ไปกินดิ ผม : พี่ยังไม่กินเลย ธารา : นี่ก็มาหาซื้อของกินอยู่ ผม : ออครับ ธารา : เมื่อวานยังไม่ได้มีใครหรอก หลับก่อน ผม : แต่ไม่กินข้าว ผมโคตรห่วงพี่ ถ้าพี่ไม่สบายอีก ผมจะปล้นจูบพี่จริงๆ นะ! ถึงพี่จะขัดขืนก็เถอะ! ธารา : ใจร้ายว่ะ ผม : ผมโหดนะ! ธารา : ครับโหด ผม : ลองไม่สบายดู ผมทำจริงแน่ ธารา : ให้หายเขินก่อนมั้ยหืม ผม : ใครเขิน ไม่มี้ ธารา : เหรออออ ผม : อืมม! ธารา : ครับ!!!! เชื่อ!!!! ผม : ลองมั้ยละ ผมอยากลวนลามพี่จะตาย ธารา : ไหนลองแสดง มาสิ!! ผม : จุ๊บมือแปะปากพี่. เห็นมั้ย! ธารา : 5555555555555555 ผม : พี่มายืนนี่เลย ลากเก้าอี้มา ยืนบนเก้าอี้ ธารา : ไหน ยืนมอง. ผม : จับบ่า สูดหายใจลึกๆ จุ๊บปากแรงๆ. ฮ่าๆๆๆๆๆ เห็นมั้ย ผมปล้นจูบพี่ด้วย ธารา : กลั้นขำ. ผม : ผมเก่งมาก ปล้นจูบพี่ได้ ธารา : จูบจริงๆ เขาทำแบบนี้ .เชยคางกดจูบปากเลียตามริมฝีปากอีกคน ผม : งับริมฝีปากอีกคนเบาๆ หูหน้าแดงไปหมด. ธารา : ดูดริมฝีปากแรงๆ มัดจำไว้ก่อนครับ ยีผม. ผม : ตาค้าง หลังจากแอทแทคฉันด้วยจูบที่ไม่คาดคิดเขาก็หายไปสักพักแล้ว ธารา : ใครวะ เมียไอ่แซม? ผม : อะไรครับ ผิดแชท? ธารา : เออลืม ธารา : มันเข้าแชทที่โทรศัพท์พี่น่ะ วันนั้นฉันได้รู้ชื่อของเขา “แซม” เย็นวันนั้นเขาออกไปกินหมูกะทะกับเพื่อน ดื่มตามเคย เช้ามาเลยถ่ายรูปห้องรับแขกมาให้ดู ใช่ค่ะ เขาเมาแล้วนอนที่ห้องรับแขก จากนั้นเราก็เล่นมุกจีบเขาไปเรื่อย ผม : มือพี่ดูหนักๆ มั้ย ธารา : หืม? ผม : ผมช่วยถือ ธารา : ไม่เข้าใจ55555 ผม : มุกขอจับมือไง ผม : มือพี่สวย นาจะอุ่นด้วย ธารา : ออ แน่ละมือใครไม่อุ่นบ้างนอกจากมือคนตาย555 ผม : อุ่นจายย ธารา : อ่อ หรือ ผม : ยิ้มที่ผมสวมใส่คือยิ้มที่พี่ให้มา ผม : ผมยืมจูบพี่ได้มั้ย สัญญาจะคืนให้ บลาๆ จนวันนึง ผม : พี่ธัน ธารา : ว่า? ผม : พี่เริ่มรู้สึกอะไรกับผมรึยัง ธารา : ก็คิดว่าเป็นน้องที่น่ารักดี ผม : แล้วตอนที่พี่ ทำแบบนั้น พี่คิดอะไรอยู่เหรอ ผม : จูบน่ะ ธารา : ก็แค่สอน ผม : ผมจูบเก่งจะตายไม่ต้องสอนหรอก ธารา : ครับคนเก่ง55555 ผม : แกล้งผมสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ เม้มปาก. มัดจำใครเขาไปทั่ว ธารา : ปกติไม่มัดจำหรอกครับ ทำเลย มันค้าง ครึ่งๆ กลางๆ ไม่ชอบ ผม : คือถ้าได้ผมแล้วก็พอเหรอ ธารา : เห้อ ถ้าไม่ชอบ คนมันจะยอมทำแต่จูบครึ่งๆ กลางเหรอ ผม : พี่ชอบผมเหรอ ตาโต. ธารา : ไม่ชอบแล้ว ผม : หูลู่หางตก ธารา : เซง บ่น ผม : ผมแค่อยากได้ความชัดเจน ที่บ่นเพราะเป็นห่วง ถ้าทำพี่เซงก็ขอโทษครับ ธารา : อ่า ช่างเถอะ ชอบมันก็ชอบไปแล้ว ถึงปากจะบอกว่าเลิกชอบก็เถอะ ผม : พูดแล้วนะ ผมกอดได้มั้ย มองอ้อน. ธารา : อืม ผม : กอดแน่น. ถูแก้มกับอกพี่ วันต่อมาเป็นบทสนทนาที่ทำให้ใจเต้นตามเคย แต่วันนี้ดูจะเป็นจังหวะที่ร๊อคมากขึ้น ผม : เหนื่อยมั้ยครับวันนี้ ธารา : นิดหน่อย ผม : น้ำเย็นมั้ยครับ ธารา : อุ้มมานั่งตัก. ผม : หืม จับบ่า พิงผมมั้ย พักหน่อย ธารา : อืม ผม : โอบพี่มาพิงลูบหลังเบาๆ ธารา : ซุกหน้าลง. หลับ ผม : นอนบนเตียงสบายกว่ามั้ย ผมหนักนะ ธารา : ไม่เป็นไร ผม : ผมไม่หนักเหรอ ลูบหลังเบาๆ. ธารา : หนัก ขำเบาๆ ผม : งั้นผมลงนะ เดี๋ยวพี่เมื่อย จากนั้นเขาก็ให้ฉันแนะนำเพลงสบายหู แล้วให้การบ้านมา จากการที่ฉันชอบฟังเพลงเศร้า ธารา : พี่จะให้เราหาเพลงแนวบวกมาวันละห้าเพลง ทำแบบนี้หนึ่งเดือนแล้วกลับมาบอกว่ารู้สึกเปลี่ยนไปยังไง จากนั้นฉันก็หาเพลงมาให้เขาตรวจทุกวัน ผม : อมยิ้มเขินๆ ธารา : หอมแก้ม. ผม : เงยหน้ามอง ตาแป๋ว ธารา : อย่าทำตัวน่ารัก ไม่ได้อยากมีลูกอีกคน ผม : ผมไม่ได้อยากเป็นลูก พี่ทำแบบนี้กับทุกคนมั้ย ซุกอก. ธารา : เปล่า แค่กับลูกแล้วก็คนน่ารักๆ ผม : จุ๊บอก. ผมอยากอยู่ในนี้ ผม : พี่กินอะไรรึยังครับ วันนี้ดื่มอีกรึเปล่า ร้อนมั้ย ธารา : กินแล้ว ไม่ดื่มงดครับ ไม่ร้อน เปิดแอร์ ผม : ดีแล้วครับ ผมเป็นห่วง ธารา : ห่วงหรือหวง ผม : ทั้งสองได้มั้ย ธารา : หวงของหลวงไม่ดี ธารา : เป็นแฟนก่อนค่อยมาหวง ฉันเป็นคนที่เกลียดคำว่าขำมาก เพราะมันทำให้เราดูเหมือนเป็นตัวตลก แต่เขาบอกว่า ธารา : ต่อไปนี้ให้เข้าใจว่าคำว่าขำของพี่คือขำแบบเอ็นดูนะครับ ยีผม. ผม : รับทราบ เอาหัวมุดมือ. ธารา : เอาหัวมาพิงอก. จากนั้นเราก็คุยกันเป็นปกติทั่วไป มีเรื่องราวให้ใจเต้นอยู่ฝ่ายเดียวซ้ำๆ เขาทำอาหารเก่ง ทำยำน่ากินมากๆ ถ่ายรูปปิดหน้าตัวเองลงสตอรี่สองรูป แน่นอนว่าแคปไว้ไม่พลาด แล้วมีวันนึงที่ฉันบอกชื่อเขาไป ฉันอ่านแชทที่แคปเก็บไว้อมยิ้มสลับกับความเย็นชาของเขาเหมือนเดิม จนวันนึงวันก่อนสอบไฟนอลวันสุดท้าย.... ฉันเกิดความน้อยใจขึ้นจนทนไม่ไหวเลยถามเขาไป ผม : ผมรอ ผมรอได้ ผมเป็นห่วง ผมคิดถึง ผมทนไหว แต่ผมอยากรู้ว่าผมมีหวังแค่ไหน ผมจริงจังมากนะผมรู้ผมน่ารำคาญ ผมขอโทษ จูบมือเบาๆ. ฝันดีนะครับ แล้วโพสต์น้อยใจไป เขาคงเข้าใจว่าฉันอยากจบมัน วันสอบแลปวันสุดท้าย เขารู้ เขาบอกฉันว่าอย่าสนใจเรื่องไร้สาระนี้ ให้โฟกัสกับการเรียน เรื่องไร้สาระเหรอ เขาใจร้ายเกินไปแล้ว พอแล้ว.. จากนั้นฉันก็เปิดดูเฟส ความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนโดนค้อนทุบหัวแรงๆ แทบจะทรุดลงไปตรงนั้น .........เขาขึ้น in relationship กับใครก็ไม่รู้ ...... ในวันสอบที่เขารู้ และเขารู้ว่าฉันเป็นอะไร เขา ใจร้ายมากจริงๆ ฉันอ่านคอมเม้น เขาส่งสติ๊กเกอร์รูปหัวใจแล้วหยอกล้อกัน เท่านั้นฉันก็เข้าใจแล้ว .....ฉันไม่เคยมีหวังเลย แม้สักนิด เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว..... อย่างที่เขาบอก เขาคุยไปทั่ว แกล้งไปทั่ว เขามันก็เหมือนเดิม ฉันคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงจะหยุดเสืออย่างเขาได้ พอกันที พอดีกับช่วงนั้นเป็นช่วงที่เพลงพอกันทีของแว่นใหญ่ปล่อยออกมา โดนใจจริงๆ ฉันอันเฟรนด์เขา ignored messages แต่รู้มั้ย ฉันกดไปดูเฟสเขาทุกวัน ชื่อเขายังเป็นชื่อแรกในช่องค้นหาตลอด จนช่วงที่ฉันเริ่มห่างบอทไปเมื่อเริ่มเรียนหนักขึ้น จนเรียนจบ...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more