Büyük Kumpas!
1135 Words
"Komutanım Necdet binbaşı sizi çağırıyor"
"Tamam aslanım, çıkabilirsin."
Bir dünya angaryayla uğraştığım yetmez gibi bir de binbaşının postalığını yapıyorum anasını satayım. Herif geldiği günden beri bir garip. Burnu kaf dağında sanırsın! Son zamanlarda da habire benimle bir uğraş halinde, sanırım rütbe konuşturmak hoşuna gidiyor ama takılmamaya çalışıyorum. Sadece askerlikte değil her işte illa üstten bakan insanlar olur çünkü.. Yine de gittim, kapısını tıklattım.
"Gel"
"Kıdemli Yüzbaşı Doruk Erguvan, Zonguldak. Beni emretmişsiniz komutanım"
"Ha gel Doruk gel, bir mesele var da seninle halledelim dedim"
"Tabi, nedir?"
"Geçen ay mühimmat deposunun kontrolünü sen yapmışsın"
"Evet komutanım"
"Yalnız bu ay yapılan düzenlemede kayda alınmamış eksikler var. Senin tuttuğun raporla bunlar örtüşmüyor."
Hay seni asker yapanı diye yakasına yapışmamak için zor duruyorum. Binbaşı bu adam bir de.. Sakin ol oğlum Doruk, yaparsın sen aslanım hadi göreyim seni!
"Komutanım yeni erler geldi geçen hafta ve sizin emrinizle gerçek silah ve mermiyle talim yapıldı ve yine sizin talimatınızla onlar kayda alınmadı. Eksik ondandır"
Kafasını kaldırıp yüzüme baktı, sonra aklına ne geldiyse kaçırdı gözlerini.
"Haa evet evet onu unutmuşum ben. Neyse hallettik o zaman"
Böyle saçma bir konudan beni odasına çağırmasına mı kızayım beni erlerden biri gibi görmesine mi bilmiyorum. Hani böyle askerliğe giriş kitabı falan satılsa hayrıma alıp hediye edeceğim buna..
Bak binbaşı bak.
Binbaşı bu top.
Binbaşı top oyna...
Gülmemeliyim gülmemeliyim....
"Evet komutanım, müsaadenizle."
"Tamam yüzbaşı. Ha bu arada ben bu gece karargahta olmayacağım yetki sende."
İşte bu ilginç, bu herif karargahın her bir noktasına emir vermek için bir dakika ayrılmaz. Ne bileyim bayrak direğinin boyası kavladıysa direğe kızmalı efendime söyleyim ağaçtan yaprak düştüyse ağacı azarlamalı falan... Egosu bayılıyor binbaşılığını konuşturmaya. Yine de oturup hayırdır canım ya nereye gidiyorsun diyecek halim yok.
"Emredersiniz komutanım" deyip selam verdim, çıktım odasından. Beynim uyuştu sabahtan bu yana evraklarla uğraşmaktan.. Karargah bahçesine indim bir sigara içsem iyi olacaktı.
"Aslanım bana bir çay getir sana zahmet"
"Emredersiniz komutanım"
Banka oturup etrafa bakmaya başladım, asker çayımı getirince de yudumladım ama valla bedenimin çaya ihtiyacı varmış meğerse tüm zerrelerim huzura erdi, o sırada da binbaşı hızlı hızlı yürüyerek çıktı karargahtan. Bu arada herifi ilk defa sivil kıyafetle görüyorum, ben yatarken bile binbaşı apoletleriyle yatıyor sanıyordum halbuki.
Lan Doruk kendi kendine de dedikodunun dibine vurdun gece gece hadi yine iyisin.. Böyle de mükemmelim işte dedikodumu da kendim yaparım, esprime de kendim gülerim. 10 numara 5 yıldız bir adamım anlayacağınız.. Kendi kendime iç sesimle yaptığım sohbeti yine kendime gülerek sonlandırdım. Kalan birkaç tane daha işim var onları halledersem biraz uyuyabilirim. Nizamiyedeki erle bir iki çene çalıp yeniden odama doğru adımladım.
Odama geçtiğimde tam bir çay tiryakisi olarak termosuma doldurduğum çayı yudumlamaya başladım. Ne kadardır çalışıyorum bilmiyorum ama oturmaktan belim ağrımış, oy kurban olduğum anam olsa bir yakı yapıştırır ya da bir iki bardak tutturuverirdi, 33 yaşında da olsan anaya özlem bitmiyor işte.
Şükür ki işlerimi tamamlayınca kaldığım odaya geçmek için hareketlendim ama odamdaki telefon çaldı.
Saate baktım 02.34.. Bu saatte kimse hayra aramaz. Hemen açtım telefonu. Nizamiyeden aranıyorum.
"Komutanım karargaha yaklaşan şüpheli bir araç var, emriniz nedir?"
Emrim ne olacak kesin siklerini verin ağızlarına amına koduklarımın..
"Kendini korumaya al, kafanı dahi uzatma çıkıyoruz hemen"
"Emredersiniz komutanım"
Koğuşlara girdim hemen, bağırdım.
"Asker kalk."
Tüm askerler sıçradı bir anda, daha geçen hafta geldi çoğu, doğru düzgün silah tutmayı bilen yok ama en iyi tatbikat bile gerçek çatışmanın verdiği eğitimi vermez!
"Derhal karargâh bahçesine inin, derhal.. Karargâha saldırı var"
Paniklediler biliyorum ama bu krizi yönetmek zorundayım! Askerleri ayaklandırdıktan sonra hemen binbaşıyı aradım. Defalarca çalmasına rağmen açmadı telefonu ben de karargâh komutanını aradım ilk çalışta cevap verdi.
"Doruk hayırdır evladım"
"Paşam karargaha saldırı var, binbaşı burada olmadığı için müdahale ediyorum"
"Tamam, geliyorum ben de"
"Emredersiniz komutanım."
Binbaşı normalde bir dakika ayrılmaz buradan ama bugün karargahtan çıkacağı tuttu. Herkes inmiş, siperlerin arkasına geçmişti. Nizamiyedeki erin yanına kadar gittim.
"Nedir durum?"
"Komutanım 500 metre ileride bekliyor, herhangi bir ilerleme olmadı"
"Tamam, yaklaşırlarsa bilgi geç hemen" deyip kulaklık verdim ona.
"Geliyor mu sesim?"
Cevap yok.. Tekrar seslendim nafile. Yanına adımladım tekrar.
"Bana bak, muhtemelen jammer var iletişim yok. Yaklaşırlarsa sağ elini havaya kaldırıp yumruk yap gözünü bir an bile ayırma."
"Emredersiniz komutanım."
Boncuk boncuk terledi, alnında birikmiş terler. Korkuyor biliyorum ama burası da ana kucağı değil asker ocağı.. Yarım saat kadar teyakkuzda bekledik bir saldırı olursa diye, bir hareketlilik olmadı ta ki yarım saatin sonunda asker elini kaldırıncaya kadar.
Bağırdım onun hareketiyle.
"Saldırı var, hazır olun!"
İlerde bekleyen araç nizamiyeye doğru yaklaşmaya başlayınca askerler de atışa başladı ama adamların elindeki makinalar of dedirtiyor yani.
Şerefini siktiklerim, top tüfek yetmemiş, roketle gelmişler. Nizamiyedeki ere yardıma gittim hemen. Ona destek olurken bir yandan da diğer askere talimat vermeye çalıştım ama ortalık mahşer yerine döndü. Çoğu korkudan bıraktı silahını bazısı hedefe ateş etmeyi bilmeden sağa sola sıkıyor.
Allah'ım yardım et.. Bu evlatlar bu vatanın emanetçileri sen yardım et...
Ortalık biraz durulmuşken hemen arka tarafa doğru ilerledim, oradaki askerleri de kontrol etmem lazım çünkü. Aklım almıyor sen bayrağının altında yaşadığın ülkeye böylesine bir ihaneti nasıl yapıyorsun yemin ediyorum aklım almıyor. Yine de pilavdan dönenin kaşığı kırılsın. Var gücümle bağırmaya başladım.
"Kimse ön tarafa geçmesin, herkes siperlerin arkasına. Tek bir asker dahi silah bırakmayacak."
Çoğu korkudan oturmuş ağlıyor, cinnet geçirme raddesindeyim.
"Alın lan silahları ölmekse ölmek, nasıl bakacaksın ananın babanın yüzüne yarın! Derhal silahlarınızı alın."
Daha 20 yaşında hepsi, ne diyeyim. Korkma deyince korkmayacak mı sanki ama kendilerine gelmek zorundalar. Burası doğu. Burada sokak ortasında bile bir çatışmaya girmek zorunda kalabilirsin! Bağırmamla birçoğu aldı silahını düşmana çevirdi ama elleri titriyor.
Yarabbi yardımcımız sen ol!
Allah kahretsin ki ne bir destek isteyebiliyorum ne binbaşıya haber verebiliyorum. Paşa geliyorum dedi ama gelebildi mi onu da bilmiyorum.. Mühimmat deposuna gidip el bombası silah üzerime alabileceğim ne varsa aldım. Kuşandım silahımı bir başımaysa bir başıma başka vatan mı var dahası bugün ölümden kurtulsam ölümsüzlük mü var. Çavuşa, ve teğmenlere talimatlarımı verdim ben ön tarafa ilerlemeye başladım. Heriflerdeki rahatlığa bak nizamiye kapısına kadar dayanmışlar sizi de içeri sokarsam tüm ülke siksin beni amına koduklarım. Küfrettiriyorlar insana zorla tövbe tövbe...
Öleceksek vatan için bugün ölelim. Hızla ön tarafa doğru koştum elimdeki el bombasının pimini çekip attım piç kurularının ortasına.. Bu onları püskürtmeye yetti ama verdikleri karşılığın ne telafisi vardı ne geri dönüşü.
Çok geçmeden de fark ettiğim şeyle kükredim adeta.
"Rokeeeeeeeeeeeeeeet"
Birkaç saniye.. Kaçsan kaçamazsın sanki benim ön tarafa gitmemi beklemişler gibi. Sanki askerlerin yoğun olduğu yerde bir rütbeli olmasın der gibi.
Büyük bir gürültüyle patladı roket. Nasıl diyeyim size kıyamet gibi.. Onlarca askerimin ortasına düştü o lanet roket.. Bunlar daha bir haftalık asker.. Nasıl diyeceksin anasına.. Sen daha bir hafta önce ellerine kına çalıp yolladın ama kusura bakma.. Öldü oğlun...
O roket sadece askerlerimi değil, beni de hedef almıştı. Duman dağıldı ama ben kaldığım yerden kalkamadım.
İçimde bir şey koptu o gece…
Adını koyamıyorum ama… Sanki kader, tetiği o an çekti.
O gece, başka bir Doruk Erguvan doğdu.
Ve ben… o geceden sonra hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum.
- Writer
