Ölüm sessizliği..
Hakimin kararını açıklamasının ardından tüm salonda nefesler tutuldu bir anda. Bedel çok ağırdı, karar sertti. O birkaç saniyelik sessizliği bir feryat böldü.
"Doruğuuuum sen yapmazsın anneeeem"
Verilen hükme rağmen dimdik duran ancak yutkunamayan Doruk duyduğu sesle gözlerini sıkıca kapatıp açtı, annesi bile gelmişti demek mahkeme salonuna.. Başını eğmeden aynı mağrur duruşla çevirdi kafasını annesi hala feryat ediyordu, babasını gördü, gözleri yaşlıydı babasının ama dilinde tek bir kelime yoktu sanki..
"Yapmadım annem" dedi sadece.
Bir umut vermek istedi belki, belki bir sen inan gerisi umurumda değil demek istedi.. Salonsa çoktan karışmıştı. Bir taraf ki şehit yakınlarıydı bunlar belalar okuyor beddualar ediyor bir hücrede bir başına da olsa onun yaşayacağını ama
